Κώστας Ταχτσής

«Δε μπορώ, όχι, δε μπορώ να την υποφέρω πια!... Τι πληγή είν’ αυτή που μου ’στειλες, θέ’ μου; Τι αμαρτίες έχω κάνει για να με τιμωρείς τόσο σκληρά; Ως πότε θα την έχω στην καμπούρα μου; Ως πότε θα ’μαι υποχρεωμένη να την ανέχομαι, να βλέπω τη μούρη της, ν’ ακούω τη φωνή της, ως πότε; Δε θα βρεθεί επιτέλους κανένας στραβός χριστιανός να την πάρει, ν’ απαλλαγώ απ’ αυτό το έκτρωμα της φύσεως, που μ’ άφησε ο πατέρας της για να μ’ εκδικηθεί – που χαΐρι και προκοπή να μη δουν εκείνοι που δε μ’ άφησαν να κάνω την έκτρωση!...»

Η αρχή από το «Τρίτο στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή |8 Οκτωβρίου

1927 - 25.8.1988|. Η ημερομηνία του θανάτου του μεταπολεμικού συγγραφέα δεν είναι απόλυτη, καθώς η δολοφονία του δεν διαλευκάνθηκε ποτέ. Ο Κώστας Ταχτσής ταξίδεψε και έζησε στην Ευρώπη, την Αμερική, την Αφρική και την Αυστραλία, πρωτοστάτησε στη «δήλωση των 18» εναντίον της χούντας και κατά τη Μεταπολίτευση υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα με την ποιητική συλλογή «Ποιήματα» το 1951, ωστόσο το έργο που τον καθιέρωσε ως έναν από τους καλύτερους πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς είναι το μυθιστόρημα «Το τρίτο στεφάνι», αφήγηση δύο γυναικών για τη ζωή τους πριν και μετά τον πόλεμο, το οποίο εξέδωσε ο ίδιος με δικά του έξοδα το 1962, ενώ το 1979 μεταφέρθηκε στο ραδιόφωνο με τη Ρένα Βλαχοπούλου και τη Σμαρώ Στεφανίδου.

#ΣανΣημερα #OnThisDay #sansimera #diavazo #vivlio #βιβλίο