Christiani Wetter: συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου

Η συγγραφέας Κριστιάνι Βέτερ από το Λιχτενστάιν στη συλλογή διηγημάτων της Αναπόφευκτα πράγματα γράφει γι’ αυτά που είναι αναπόφευκτα για όλους μας: έρωτες, απογοητεύσεις, απώλειες, αποχωρισμούς, ελπίδες, επιθυμίες και όνειρα. Το βιβλίο της κυκλοφόρησε πρόσφατα στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Βακχικόν, σε μετάφραση της Γιώτας Ποταμιάνου. Και με αυτή την αφορμή η συγγραφέας μάς δίνει την ευκαιρία να τη γνωρίσουμε μέσα

Η συλλογή διηγημάτων Αναπόφευκτα πράγματα είναι πλέον διαθέσιμη στα ελληνικά. Πώς νιώθετε που μπορείτε να επικοινωνήσετε αυτό το κομμάτι της δουλειάς σας με τους Έλληνες αναγνώστες;

Είναι απλά υπέροχο! Νιώθω μεγάλη τιμή που το βιβλίο μου κυκλοφορεί τώρα και στην Ελλάδα. Τα συναισθήματα είναι κοινά σε όλους τους ανθρώπους και οι ιστορίες μου θα μπορούσαν να διαδραματίζονται οπουδήποτε στον κόσμο, οπότε ελπίζω ότι τα διηγήματά μου θα έχουν απήχηση στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό.

Τι είδους αναπόφευκτα πράγματα θα συναντήσουν οι αναγνώστες στις σελίδες της συλλογής;

Από τη μία, τα πράγματα που κανείς μας δεν μπορεί να αποφύγει στη ζωή: έρωτες, ερωτικές απογοητεύσεις, απώλεια ανθρώπων, ελπίδες, επιθυμίες και ανεκπλήρωτα όνειρα. Αλλά και την καθημερινή αμηχανία που προκύπτει όταν βγαίνεις από το πεδίο όπου νιώθεις άνετα. Επίσης, τις παρεξηγήσεις στη διαπροσωπική επικοινωνία, που μπορεί να οδηγήσουν σε ξεκαρδιστικές στιγμές.

Από πού αντλήσατε έμπνευση για τις ιστορίες σας;

Κυρίως από την καθημερινότητα. Η ζωή γράφει τις πιο διασκεδαστικές ιστορίες και αρκετές από τις ιστορίες του βιβλίου είναι αληθινές. Είτε έχω βάλει στο χαρτί τις ιστορίες γνωστών και φίλων μου, είτε τις έχω ζήσει η ίδια.

Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που κάνει μια ιστορία καλή; Είναι πιο σημαντική η πλοκή ή η ψυχογραφία των χαρακτήρων;

Στη μυθιστορηματική γραφή, είναι σημαντικό για μένα να υπερασπιστώ τους χαρακτήρες μου – και να τους υπερασπιστώ με κάθε κόστος. Ως συγγραφέας, κάνω ένα ταξίδι με τους χαρακτήρες μου, το οποίο πολλές φορές δεν ξέρουμε πού θα μας οδηγήσει. Αυτή είναι πάντα μια συναρπαστική διαδικασία. Η ψυχογραφία των χαρακτήρων δείχνει συχνά στον συγγραφέα τον δρόμο για μια καλή πλοκή, νομίζω.

{jb_quote}Δεν είναι επιλογή: έχω την ανάγκη να γράφω.{/jb_quote}

Μπορείτε να θυμηθείτε το πρώτο πράγμα που γράψατε; Αυτό που σας οδήγησε στα μονοπάτια της συγγραφής;

Μπορώ να θυμηθώ ότι πριν καν μπορέσω να γράψω μόνη μου, ζητούσα από τη μητέρα μου να γράψει τις ιστορίες που σκεφτόμουν. Ή κουβαλούσα μαζί μου ένα μαγνητόφωνο και κατέγραφα προφορικά τις ιστορίες μου σε αυτό. Στη συνέχεια, όταν μπορούσα πια να γράψω, έγραφα πολλά διηγήματα. Συνήθως τα κατοικίδια ή τα μέλη της οικογένειάς μου ήταν οι ήρωες της ιστορίας. Πάντα ήμουν πολύ παθιασμένη με την αφήγηση, τόσο την προφορική όσο και τη γραπτή. Είμαι μανιώδης αναγνώστρια η ίδια και διαπιστώνω ότι η ανάγνωση με έχει κάνει πιο ανθεκτικό άτομο. Μέσω της ανάγνωσης και της γραφής, μπορείς να μπεις στο μυαλό των ανθρώπων και να εξερευνήσεις κόσμους που διαφορετικά θα έμεναν κλειστοί σε σένα. Νομίζω ότι αυτός είναι ένας μεγάλος θησαυρός.

Κάθε συγγραφέας θέλει, φυσικά, το βιβλίο του να διαβαστεί και να αγαπηθεί από τους αναγνώστες. Αλλά αν σας ρωτήσει κάποιος: Γιατί γράφετε; Τι σημαίνει η ίδια η γραφή για εσάς προσωπικά;

Φυσικά, όπως κάθε άλλος δημιουργός, θέλω τα έργα μου να αγαπηθούν κι ελπίζω ότι ο κόσμος θα καταλάβει την τέχνη μου και θα του αρέσει. Το να λαμβάνει κανείς επιβεβαίωση για το έργο του είναι ιδιαίτερα πολύτιμο για κάθε άτομο, νομίζω. Όσο για μένα, απλώς πρέπει να γράφω. Δεν είναι επιλογή: έχω την ανάγκη να γράφω. Έχω μια ιδέα στο μυαλό μου και θέλω να την εξωτερικεύσω. Καίει στο κεφάλι μου, στα δάχτυλά μου – η ιδέα μιας ιστορίας με κυνηγά πολύ, μέχρι να τη γράψω. Η συγγραφέας Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ το περιγράφει πολύ εύστοχα στο βιβλίο της Big Magic: η ιστορία που θέλει να ειπωθεί, επιλέγει τον συγγραφέα. Αν ο συγγραφέας δεν ζωντανεύει την ιστορία και χρονοτριβεί, προχωρά και βρίσκει άλλο συγγραφέα. Κάποιες ιστορίες θέλουν απλώς να λεχθούν, με οποιοδήποτε κόστος.

Ποια είναι η επιδίωξή σας όταν γράφετε;

Θέλω να βάλω στο χαρτί αυτά που έχω μέσα μου. Το γράψιμο είναι κάθαρση για μένα. Έγραψα τα Αναπόφευκτα πράγματα το 2018. Τότε δεν ήμουν ακόμα μητέρα και δεν είχα ζήσει πολλά από τα πράγματα που έχω ζήσει σήμερα. Κάθε βιβλίο μοιάζει και λίγο με τη σύγχρονη ιστορία και μαρτυρά μια συγκεκριμένη φάση στη ζωή ενός συγγραφέα. Αυτό που βάζει ο/η συγγραφέας στο χαρτί είναι, κατά τη γνώμη μου, μια άμεση αντανάκλαση της ζωής του/της εκείνη τη χρονική στιγμή.

Αν έπρεπε να συστηθείτε ως αναγνώστρια; Τι σας αρέσει να διαβάζετε; Υπάρχουν βιβλία ή συγγραφείς που σας έχουν επηρεάσει ιδιαίτερα, είτε στη συγγραφή είτε στη ζωή;

Είμαι βιβλιοφάγος, πάντα ήμουν. Είναι πάρα πολλοί οι συγγραφείς που αγαπώ και με συνοδεύουν στην πορεία μου, που με έχουν συντροφεύσει στο παρελθόν και με έχουν επηρεάσει. Όσον αφορά τους/τις συγγραφείς του παρελθόντος, αυτή τη στιγμή με απασχολούν οι αδελφές Μπροντέ, η Έμιλι Ντίκινσον, επίσης η Μπελ Χουκς και η Αναΐς Νιν. Όσον αφορά τους σύγχρονους συγγραφείς, ασχολούμαι πολύ με θέματα ποπ κουλτούρας, καθώς και με θέματα για τα οποία είναι σημαντικό να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση, όπως ο φεμινισμός, η διαφορετικότητα και η ένταξη. Οι σύγχρονες συγγραφείς που διαβάζω αυτή τη στιγμή είναι η Holly Bourne, η Dolly Alderton, η Candice Carty-Williams, η Sally Rooney, επίσης η Sibylle Berg και η Fatma Aydemir, η Hengameh Yaghoobifarah και η Sharon Dodua Otoo.

Αναπόφευκτα πράγματα
Κριστιάνι Βέτερ
μετάφραση: Γιώτα Ποταμιάνου
Εκδόσεις Βακχικόν
σ. 150
ISBN: 978-618-5733-19-3
Τιμή: 13,78€