Κοινοτικές αρρυθμίες. Γράφει ο Πολύκαρπος Αδαμίδης

Η κρίση με τις “μεταναστευτικές ροές” ήταν ένα καμπανάκι. Ηχηρό και έντονο. Κατά πολλούς συγχορδία, που σε αφήνει ξάγρυπνο. Το σοκ οδυνηρό, όπως και οι συνέπειες που προκάλεσε, στη συνοχή και τη σκέψη των Δυτικών Κοινωνιών. Κάπου εκεί πάτησαν και οι Ευρωσκεπτικιστές και οδηγηθήκαμε και για τον λόγο αυτό στον ακρωτηριασμό του Brexit.

Του Πολύκαρπου Αδαμίδη

Η Ευρώπη προσπάθησε. Ενδεχομένως καταπιάστηκε με μια μάχη, που ήταν χαμένη εκ των προτέρων. Τα κίνητρα και οι υπολογισμοί, είναι ακόμα υπό διερεύνηση. Κάποιοι στιγμή, θα

πρέπει να γίνει το ‘Ιστορικό Ταμείο’. Είναι όμως μια περιπέτεια που κόστισε. Σε γόητρο και αξιοπιστία. Πέρα βέβαια από τους πακτωλούς χρημάτων. Που πρέπει να γίνει μια σωστή έρευνα για το που κατέληξαν. Και με ποιο αποτέλεσμα. Γιατί επί της ουσίας, σε όλους μένει μια απορία. Ο ευθύνες των εθνικών αρχών, όσες και εάν είναι, δεν αποτελούν εξιλέωση. Ούτε και οι κωμικοί ισχυρισμοί, όσων καλύπτονται πίσω από τα όρια των ευθυνών τους, χωρίς να μας λένε τι έκαναν για να δώσουν λύσεις και να υπερβάλουν εαυτούς. Για να δικαιολογήσουν στο κάτω κάτω της γραφής τον ρόλο τους. Που σίγουρα δε θα μπορούσε να είναι αυτός των ανέμελων επισκεπτών του ξενοδοχείου της Μεγάλης Βρετανίας, όπου πλείστοι όσοι κατέλυαν. Ωσάν να ήταν διευθύνοντος σύμβουλοι και στελέχη πολυεθνικών και όχι δημόσιοι λειτουργοί, που έπρεπε να διαχειριστούν το χάος και να πείσουν για την ανάγκη ύπαρξής τους και τον ρόλο τους.

Το λάθος φάνηκε να επαναλαμβάνεται με τη διαχείριση της πανδημίας. Που βρήκε τους κατά τα άλλα Κοινοτικούς αρμόδιους, απόλυτα ανέτοιμους. Τι κι αν είχαν θεωρητικά αναπτυχθεί μηχανισμοί διαχείρισης κρίσεων και διατήρησης στρατηγικών αποθεμάτων. Και μην ισχυριστεί κανείς ότι ο συντονιστικός ρόλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι αμελητέα ποσότητα και επουσιώδης αρμοδιότητα. Με τον κατάλληλο χειρισμό, μπορεί να αποδειχθεί υπερόπλο. Παρά τις εργώδεις και μεθοδικές προσπάθειες της Προέδρου Φον Ντεν Λάιεν, κάποιοι φάνηκαν υπερβολικά ‘κουρασμένοι’ και κατώτεροι των περιστάσεων. Το φιάσκο που βιώνουμε με την προμήθεια των εμβολίων και τις ‘απίθανες’ διευθετήσεις με τις εταιρείες, δείχνει ανθρώπους βαθιά νυχτωμένους, ξένους με την αγορά και επιεικώς ανεπαρκείς. Είναι τουλάχιστον θλιβερό να γινόμαστε μάρτυρες της αντιδικίας της Κυπρίας Επιτρόπου με τους προμηθευτές, όταν το ζήτημα θα έπρεπε να μεριμνήσει, η ίδια, με τους συνεργάτες της, να μην ανακύψει ποτέ. Τα ζητήματα των πρώτων υλών, της παραγωγικής υποδομής και της δυνατότητας φασόν, καθώς και οι προβληματισμοί για πολιτικές προστατευτισμού, ούτε νέα είναι, ούτε αντέχουμε να τα τεστάρουμε στην ‘πλάτη των Ευρωπαίων πολιτών’. Από τις τσέπες των οποίων δόθηκαν ήδη ως προκαταβολή από τα “σαίνια” των Κοινοτικών υπηρεσιών, εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ, για εμβόλια που τώρα μας λένε ότι δεν μπορούν να έρθουν στην ώρα τους!

Και σα να μη φτάνουν οι εκκωφαντικές αυτές αποτυχίες, δίνεται και η εντύπωση ότι δεν έχουμε διδαχτεί από τα λάθη μας. Την ίδια ώρα που με τρόμο η Ευρώπη διαπίστωσε ότι οι γραμμές παραγωγής, σε κρίσιμα υλικά, όπως αυτά του υγειονομικού και προστατευτικού εξοπλισμού, είχαν ‘πετάξει΄ στην Κίνα και είχαμε μείνει τραγικά ανοχύρωτοι, προχωρούμε σε ‘συμφωνία επενδύσεων’, με τον Ασιατικό γίγαντα. Που ούτε λίγο, ούτε πολύ προβλέπει τη δυνατότητα της τριετούς παραμονής Κινέζων εργαζομένων, στις επενδύσεις που θα πραγματοποιηθούν από Κινεζικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη! Με άλλα λόγια, μηδενικά οφέλη για τις τοπικές οικονομίες, που θα έχουν και θεσμικά να ανταγωνιστούν, τους ανεξάντλητους πόρους και τις άδηλες Κινεζικές κρατικές χρηματοδοτήσεις.

Οι αστοχίες και οι αρρυθμίες πληθαίνουν. Και το καμπανάκι της προειδοποίησης, τείνει να γίνει Σάλπιγγες των Αγγέλων της Αποκάλυψης!

The post Κοινοτικές αρρυθμίες. Γράφει ο Πολύκαρπος Αδαμίδης appeared first on The President.