Μανώλης Μαυρομμάτης: Ο δικός μου Ντιεγκίτο…

«Μη κλαις για μένα Αργεντινή!». Ποιος θα μπορέσει να τραγουδήσει αυτόν τον ύμνο για τους Κάουντσος της Εβίτα Περόν καθώς ο κόσμος θα θρηνεί την απώλεια ενός από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές του πλανήτη; Ο Αρμάντο Ντιέγο Μαραντόνα έφυγε χθες 25 Νοεμβρίου από τη ζωή στα 60 του χρόνια από ανακοπή… Μία ακριβώς εβδομάδα που βγήκε από το χειρουργείο ύστερα από επέμβαση στο κεφάλι.. Όταν ο ίδιος είχε πει: “νίκησα για μια ακόμα φορά!” Το ποδόσφαιρο είναι φτωχότερο με το χαμό ενός Θεού της στρογγυλής θεάς! Την ίδια ημέρα που επίσης ένας άλλος διάσημος, ο Τζωρτζ Μπεστ συμπλήρωνε πέντε χρόνια από τότε

του Μανώλη Μαυρομμάτη*

Είχα την τύχη και την ευτυχία να γνωρίσω  να μιλήσω και να περιγράψω αγώνες με πρωταγωνιστή τον Μαραντόνα.

Και όπως ηχούν τα ερωτήματα των φιλάθλων στα αυτιά μου: “Πες μας. Πελέ ή Μαραντόνα;”

Ετσι και στη βουβή από θλίψη στιγμή θα περιγράψω τον δικό μου Ντιεγκίτο…

Στο Μουντιάλ της Αργεντινής το 1978 ήλθε το πρώτο άκουσμα του ονόματος Αρμάντο Ντιέγο Μαραντόνα. Για τους Αργεντινούς αν άκουγαν πως “είναι κάποιος δημοσιογράφος που δεν ξέρει ποιος είναι ο ποδοσφαιριστής ίνδαλμα της συνοικίας Μπόκα του Μπουένος Άιρες” θα έψαχναν για να τον στολίσουν..

Σε μία από τις προπονήσεις της εθνικής Αργεντινής στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε, πολλές φωνές ανάμεσα τους και η δική μου ρώτησαν τον τεχνικό της “Μπλάνκο Σελέστε” Λουίς Σεζαρ Μενότι: “Γιατί δεν καλέσατε στην εθνική τον Μαραντόνα;”

“Είναι μικρός ακόμα…”

Και ο μικρός ηλικίας 18  χρονών Ντιέγο θα ήταν θεατής στην κατάκτηση του παγκοσμίου κυπέλλου…

Ο Μαραντόνα μάθαμε αργότερα ότι έμεινε εκτός γιατί “καιγότανε σε μία ομάδα κολοσσών όπως η Αργεντινή εκείνης της χρονιάς”!

Τον Μαραντόνα ξαναείδα στο μουντιάλ της Ισπανίας. Η Αργεντινή είχε στην ομάδα της και τον  Ντιέγο…

Μπροστά στην πανίσχυρη Ιταλία και την Γερμανία οι νοτιαμερικανοί δεν τα κατάφεραν. Στο διπλανό στάδιο περιέγραφα το κλασσικό Ιταλία-Βραζιλία 3-2! Με τους Ιταλούς να κατακτούν το κύπελλο και την Αργεντινή να επιστρέφει στην πατρίδα.

Ο Μαραντόνα δήλωνε:” Στο Μεξικό το κύπελλο κόσμου θα βρεθεί στο δωμάτιο μου και μαζί του θα κοιμάμαι για πολλά χρόνια…”

Το Μεξικό έμεινε πράγματι στην ιστορία. Για μας πιο πολύ..

Είχα την τύχη να είμαι απεσταλμένος για το ματς Αργεντινή-Αγγλία στην Γουαδαλαχάρα. Εκεί συναντηθήκαμε με τον Αυστριακό τεχνικό άλλοτε της ΑΕΚ Χελμουτ Σενέκοβιτς. Προπονητή της ομώνυμης όμάδας. Πήγαμε μαζί στο στάδιο.

Το χέρι του Θεού και του θεού Μαραντόνα!

Ήταν ένα από τα συγκλονιστικότερα παιγνίδια όλων των εποχών και της διοργάνωσης.

Ο Ντιέγο Μαραντόνα μεγάλος πρωταγωνιστής.

Το γκολ με το χέρι που έμεινε στην ιστορία το περιέγραψα σα να ήμουνα πίσω από τα γκολπόστ! Είδα άμεσα τη φάση και χωρίς δισταγμό είπα “Είναι χέρι… Ο Μαραντόνα έβαλε το γκολ με το  χέρι…” Η συνέχεια βέβαια μοναδική. Ήλθε το δεύτερο γκολ με την μεθυστική ντρίμπλα του Ντιεγκίτο. Περνούσε τον ένα μετά τον άλλο τους Άγγλους παίρνοντας τη μπάλα έξω από την περιοχή της Αργεντινής για να φθάσει στην αποθέωση με την μπάλα στα δίχτυα για δεύτερη φορά!

Οι κερκίδες κόντεψαν να πέσουν. Ο συνάδελφος Μυνιόθ δίπλα μου φώναξε το γκολ παρατεταμένα σε νοτιοαμερικανικό στυλ!

Τα περιστατικά όμως από το γκολ με το χέρι είχαν την δική τους ιστορία. Μας τα εκμυστηρεύθηκε ο δημοσιογράφος του Ασοσιέτιντ Πρες όταν βρεθήκαμε στην αίθουσα τύπου.

“Αναζήτησα το στιγμιότυπο με το χέρι” μας είπε και συνέχισε…

” Είχα τύχη. Πίσω από την εστία της Αγγλίας μόνο ένας φωτορεπόρτερ είχε καταγράψει το στιγμιότυπο με το χέρι..”

“Ένας Μεξικανός είχε την πόζα..”

“Του είπα αν μου πουλούσε τη φωτό. Αρνήθηκε. του πρότεινα να αγοράσω ολόκληρο το φιλμ.”

“Δέχθηκε… Διακόσια δολάρια ήταν ή τιμή…  όχι φυσικά η ανεκτίμητη αξία!”

Ετσι η ιστορία με το χέρι του θεού έγινε μνημείο αναφοράς για τον αγγλικό τύπο και ακολούθως του κόσμου του ποδοσφαίρου!

Ήμουν εκεί. Τυχερός και περιχαρής για το Γεγονός!

Ο Αρμάντο Ντιέγο Μαραντόνα ήλθε στην Ευρώπη. Σεβίγια, Μπαρτσελόνα, Νάπολη!

Λίγοι πίστευαν ότι ο Αργεντινός άσσος θα ξαναγύριζε στα γήπεδα όταν ο Γκοιγκοιτσέα, παίκτης της Ατετικ Μπιλμπάο σε μία κόντρα του έσπασε το πόδι…

Κι όμως. Όχι μόνο γύρισε πάλι στα γήπεδα αλλά η Νάπολη πλήρωσε το μεγαλύτερο εκείνη την εποχή ποσό για να τον αποκτήσει…

Η Νάπολη έγινε πασίγνωστη! Κάθε παιγνίδι της ήταν και μία αποθέωση για τον Ντιέγο. Η πόλη  και η ομάδα του λαού ήταν τρελή για το είδωλο της!

Ζήτησα από τον τότε προϊστάμενο του αθλητικού τμήματος της ΕΡΤ Νίκο Κατσαρό να πάω στη Νάπολη για να κάνω συνέντευξη με τον Μαραντόνα..

Φίλος μου ο συνάδελφος Μπιάνκι γνώριμος μου από το Μπουένος Άιρες και εκπρόσωπος του παίκτη μου έκλεισε την συνάντηση. Στα στενόχωρα τότε αποδυτήρια του Σαν Πάολο.

Μισή ώρα με τον ημίθεο της μπάλας.

Μεταδόθηκε στην ανασκόπηση ημέρα Χριστουγέννων!!

Η πόλη της Νάπολη κέρδισε. Ο Μαραντόνα επίσης. Η φήμη. Η διασημότητα. Το όνομα. Δεν αργήσαν και για τον Ντιεγκίτο..

Όλα συνεχίστηκαν σε χρόνους μηδενικούς. Ο Παράδεισος απέχει ελάχιστα από την κόλαση. Είναι γεγονός δε όταν η Ντόλτσε Βίτα μεγαλουργεί στις κινηματογραφικές  αίθουσες με την ταινία του Φεντερίκο Φελλίνι είναι φανερό ότι για τον Μαραντόνα μαζί με τα ναρκωτικά και τις γυναίκες θα είναι η αρχή του τέλους.

Ο Ντιέγο Μαραντόνα έφυγε από την Ιταλία. Γύρισε στην Αργεντινή και οι περιπέτειες της ζωής του συνεχίστηκαν έξω από τα γήπεδα. Ταξίδια στην Κουβά. Την Ασία. Τις ΗΠΑ.

Άφησε οκτώ παιδιά σε τρεις διαφορετικές χώρες!  Έγινε οπαδός και φίλος του Φιντέλ Κάστρο.

Προπόνησε την εθνική της πατρίδας του. Νωρίτερα το 1994 έπαιξε στο μουντιάλ των ΗΠΑ.

Στο πρώτο παιγνίδι περιέγραψα τον αγώνα με αντίπαλο την εθνική μας.

Το σκορ 4-0. Γκολ του Μαραντόνα.  Θυμόμαστε το πρόσωπο του να κολλάει στο φακό της τηλεοπτικής κάμερας!

Ηταν τρομερό! Ένας Μαραντόνα αγνώριστος.

Πήγαμε στο τέλος για τις συνεντεύξεις. Μπροστά μας περνούσε ο Μαραντόνα. Τον συνόδευαν περίπου δέκα τραυματιοφορείς… Πιστέψαμε ότι θα είχε αισθανθεί στο γήπεδο..

Μετά ήλθε η είδηση. Ντόπινγκ κοντρόλ. Με τον Μαραντόνα όπως μας γνωστοποιούσαν οι αρμόδιοι της ΦΙΦΑ έπαιζε ντοπαρισμένος…

Τα επόμενα χρόνια της καριέρας του θρύλου του ποδοσφαίρου λίγο πολύ τα γνωρίζουν οι φίλοι του ποδοσφαίρου.

Εμείς θα σταθούμε στο ταλέντο. Τις ντρίμπλες. Τα γκολ με φάουλ και τη μπάλα να περνά γλυκά το τείχος των αμυντικών και να καταλήγει στα δίχτυα.

Με την εθνική έπαιξε 91 φορές. Πέτυχε 34 γκολ. Σε αγώνες πρωταθλήματος σημείωσε 491 γκολ! Το  2010 οδήγησε την Αργεντινή στους τελικούς του μουντιάλ.

Κατέκτησε τίτλους. Κέρδισε χρήματα. Έκανε γλυκιά την ζωή του. Έγινε ευτυχισμένος παππούς.

Η Αργεντινή θα κλάψει.

Ο μεγάλος Πελέ χαιρέτισε τον Μαραντόνα στο άκουσμα του θανάτου του λέγοντας: “Αντίο μεγάλε! Καλή αντάμωση στους ουρανούς που θα ’ρθω κάποια μέρα να σε συναντήσω… Και θα ‘χουμε πολλά να πούμε”

Κλάψε για τον Πεπίτα Αρχεντίνα!