Κάρμεν Ρουγγέρη: Το όνειρο ζωής που κυνηγάει κάθε χρόνο και ελπίζει να πετύχει πριν πεθάνει

Η Κάρμεν Ρουγγέρη εναι από τις πολύ αγαπημένες ελληνίδες ηθοποιούς που εδώ και πολλά χρόνια έχει αφοσιωθεί στη δημιουργία μοναδικών θεατρικών παραστάσεων για παιδιά. Με εκπληκτικές παραγωγές, όπως η φετινή «Μότσαρντ ο μαγικός αυλός» που σαρώνουν όπου κι αν παρουσιάζονται.
Τηλεοπτικά εδώ και αρκετά χρόνια επιλέγει το που και πως θα εμφανιστεί. Μιλώντας στο Λοιπόν που κυκλοφορεί και τον Ανδρέα Θεοδώρoυ η Κάρμεν Ρουγγέρη ξεδιπλώνει το μεγαλύτερο όνειρό της που ελπίζει να πετύχει πριν φύγει από τη ζωή.

-Η αναγνωρισιμότητα που έχετε είναι ευχή ή κάποιες φορές γίνεται και κατάρα;

«Πολλοί συνάδελφοι δεν θέλουν την αναγνωρισιμότητα, αλλά εγώ την θεωρώ ευλογία. Μου αρέσει να μιλάω με όλον τον κόσμο, να κλαίω για τα προβλήματα τους, να γελάω με τις χαρές του. Το σημαντικότερο πράγμα είναι να είσαι ο εαυτός σου, να είσαι απλός… Δεν σημαίνει το ότι επειδή βγήκες στην τηλεόραση και είσαι γνωστός έγινε και κάτι. Δεν έγινε τίποτα!»

-Έχετε ζήσει πάντως μεγάλες στιγμές αγάπης…

«Ναι έχω δεχτεί πάρα πολλή αγάπη από τον κόσμο. Νομίζω είμαι από τους πολύ
ευλογημένους ανθρώπους. Παίρνω αλλά και δίνω αγάπη. Αυτό είναι αλισβερίσι».

-Τηλεοπτικά υπάρχει κάτι στα σχέδια σας;

«Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει, αλλά είμαι πάντα ανοιχτή και όταν με το καλό έρχεται η η πρόταση, θα την συζητήσω. Μου ήρθε μια πρόταση, αλλά την απέρριψα. Είδα το κείμενο δεν μου άρεσε καθόλου. Παρόλο που λέω στους ηθοποιούς ότι «πρέπει να υπάρχετε, γι’ αυτό προσπαθήστε να βάλετε την ποιότητά σας σε ό,τι κάνετε», εγώ πια έχω φτάσει σε μια ηλικία που μπορώ να κάνω τις επιλογές μου».

-Τοξικές συνεργασίες έχετε βιώσει στην καριέρα σας;

Είμαι από τους ανθρώπους που τους τοξικούς τους κάνω πέρα. Δεν με απασχολούν καθόλου. Ξέρω ότι πετροβολάς το δέντρο που έχει καρπούς, αυτή είναι η ζωή. Επειδή όμως είναι σύντομη, δεν πρέπει να κρατάμε κακίες. Η μητέρα μου μου έλεγε ότι με τον καλό τρόπο όλα μπορείς να τα πετύχεις και το κρατάω».

-Το θέατρο λειτούργησε για εσάς ψυχοθεραπευτικά με τη μεγάλη απώλεια του συζύγου σας;

«Το θέατρο λειτούργησε σαν βάλσαμο όταν έχασα τον άντρα μου. Για φαντάσου να είσαι μόνος στο σπίτι και να αναπολείς όσα έζησες, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Όταν μπορείς να είσαι με τα παιδιά, να παίρνεις αγκαλιές και αγάπη ξεχνιέσαι και περνάει η μέρα».

-Ο χρόνος απαλύνει τον πόνο της απώλειας;

«Πιστεύω ότι πρέπει ο χρόνος να απαλύνει τον πόνο. Το ελπίζω».

-Έχετε μιλήσει ανοιχτά και για την περιπέτεια υγείας που είχατε, όταν διαγνωστήκατε με καρκίνο. Μπορεί ένας άνθρωπος όταν έχει περάσει κάτι τέτοιο, να είναι πραγματικά ξένοιαστος;

«Βέβαια μπορεί να το πει, φτάνει να ελέγχεται. Εγώ λέω στον κόσμο πως το σημαντικότερο πράγμα είναι η πρόληψη. Πρέπει να ψάχνεσαι από τη στιγμή που σε ενδιαφέρει η ζωή. Και σε ενδιαφέρει η ζωή από τη στιγμή που δημιουργείς. Αν δεν κάνεις τίποτα, δεν νομίζω να έχει ενδιαφέρον η ζωή»’.

-Θέλετε να δουλεύετε στο θέατρο μέχρι τελικής πτώσης;

«Ναι, θέλω να ασχολούμαι. Όταν οι άνθρωποι σταματούν να έχουν ενδιαφέροντα, τελειώνει και η ζωή τους».

-Αν ξαναγεννιόσασταν, θα κάνατε κάτι διαφορετικά;

«Όχι τα ίδια θα έκανα. Απλά αν ξαναγεννιόμουν, θα ήθελα να έχω αποκτήσει περισσότερα παιδιά».

-Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό σας;

«Ελπίζω πριν πεθάνω να έχω καταφέρει να δω μια Επίδαυρο γεμάτη παιδιά. Κάθε χρόνο το κυνηγάω. Πιστεύω θα γίνει και θα είναι αριστούργημα, για να γνωρίσουν τα παιδιά μέσω μιας παράστασης το ωραιότερο θέατρο του κόσμου και να μάθουν να το σέβονται. Δεν μπορεί να έχουν δικαίωμα μόνο οι μεγάλοι στο να βλέπουν μια παράσταση σε αυτόν τον υπέροχο χώρο. Τα παιδιά πιστεύω θα έπρεπε να έχουν προτεραιότητα, γιατί είναι το μέλλον μιας χώρας».