Γιάννης Μπέζος: «Καλλιτέχνης που δεν έχει έπαρση δεν κάνει γι’ αυτή τη δουλειά»

Η πίστη του στους νέους και ο δρόμος που τους προτείνει να ακολουθήσουν

Ξεκίνησε, όπως ο ίδιος λέει,, από πολύ χαμηλά χωρίς καν να έχει ατάκα στις πρώτες του δουλειές. Και σιγά σιγά ο Γιάννης Μπέζος έχτισε μια ζηλευτή καριέρα. Με κόπο και προσπάθεια και προσεχτικές κινήσεις και επιλογές. Καλεσμένος σήμερα στο «Χαμογέλα και πάλι» ο αγαπημένος ηθοποιός μίλησε όπως πάντα τσεκουράτα για ός πιστεύει ο ίδιος σωστά.

«Είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς το έργο από τον άνθρωπο στον τομέα των καλλιτεχνών αλλά συμβαίνει και έχουμε δει παραδείγματα ανθρώπων και αντρών και γυναικών

που δεν ήταν και τα καλύτερα παιδιά αλλά δεν μπορείς να διαγράψεις το έργο τους. Το ίδιο συμβαίνει και στην πολιτική και παντού.. Και οι καλλιτέχνες κρίνονται από το έργο τους. Είναι λίγο σύνθετο και περίεργο αυτό» είπε αρχικά ο Γιάννης Μπέζος.

-Έχετε βιώσει τέτοια απογοήτευση εσείς απέναντι σε δικά σας είδωλα…

«Όχι γιατί εγώ ξεκίνησα αυτή τη δουλειά από πάρα πολύ χαμηλά. Από το τίποτα… Ούτε ατάκα και δεν είχα καμιά επφαή με τον χώρο και πήγαινα με πολύ μικρά βήματα και έτσι μπόρεσα να ξεχωρίσω και δεν ξεγελιόμουν εύκολα και δεν ενθουσιαζόμουν κι εύκολα»

-Αυτά τα πρώτα χρόνια κάνατε επιλογές. Είπατε όχι σε δουλειές;

«Δεν είχα την πολυτέλεια στα πρώτα μου βήματα να πω όχι σε δουλειές αλλά δεν είχα και κακές προτάσεις. Αρνήθηκα 1-2 δουλειές για οικονομικούς λόγους. Θεώρησα «αστείο» το να δουλέψω με αυτές τις αποδοχές».

-Αυτός ο δρόμος, αυτή η διαδρομή, από χαμηλά και σιγά σιγά περνάω από όλες τις θέσεις είναι ο μοναδικός;

«Νομίζω ότι είναι ο καλύτερος. Γιατί όταν η δουλειά σου δίνει κάτι παραπάνω σου ζητάει και κάτι παραπάνω. Και όταν είσαι πολύ νέος δεν μπορείς να τα δώσεις αυτά.

Δεν είναι μόνο θέμα ταλέντου και χαρίσματος, που βεβαίως πρέπει να υπάρχει το χάρισμα, είναι θέμα εμπειρίας και τριβής και είναι και θέμα προσωπικής ωρίμανσης γιατί η δουλειά μας είναι μόνο θέμα προσωπικής ωρίμανσης και τίποτε άλλο. Θέλει χρόνο, προπόνηση για να γίνει, να καταθέσεις πράγματα για να τα εισρπάξεις. Αν θες να αφήσεις το στίγμα σου, να αφήσεις αποτύπωμα. να έχεις μεγαλύτερη ευθύνη, θέλει πολλή προσπάθεια, και θέλει αργά αργά βήματα για να το χτίσεις. Αλλιώς θα πέσεις απότομα»

-Αυτή η εποχή το επιτρέπει αυτό όμως ή βιάζονται οι νέοι. Το ακούει αυτό ένας νέος ηθοποιός;

«Ο νέος δεν το ακούει αυτά και δεν πρέπει να το ακούσει γιατί αλλιώς δεν θα ήταν νέος. Είναι χρέος των παλαιοτέρων να του το πουν. Όχι να τον συμβουλευόσουν αλλά να το δείξουν με το παράδειγμα. Οι νέοι θα πουν το κάτι παραπάνω, το θέμα είναι οι μεγάλοι να μην συμπεριφέρονται σαν νέοι και γίνονται γελοίοι. Πολλές φορές απαξιώνουμε τους νέους ότι δεν σκέφτονται πολύ, ή ότι τα βρίσκουν όλα εύκολα. Αυτά κατά την γνώμη μου είναι άνευ νοήματος. Έχουμε νέους ανρθώπους πολύ αξιόλογους»

-Σε μια συνεργασία με έναν νέο ηθοποιό δικαιολογείτε την έπαρση…

«Εξαρτάται από τι είδους έπαρση είναι αυτή. Καλλιτέχνης που δεν έχει έπαρσή, δεν κάνει γι’ αυτήν την δουλειά, αλλά έπαρση όχι αλαζονεία, έπαρση δημιουργική, δηλαδή να μην φοβάται. Άλλο η αλαζονεία -διεκδικώ κάτι που δεν μου ανήκει και άλλο το να βγαίνω με θάρρος και το βλέμμα στον ορίζοντα και όχι με φόβο. Γιατί η δουλειά η δική μας με φόβο δεν γίνεται »