Τα βραβεία Όσκαρ από μια άλλη οπτική γωνία

Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει για τη φετινή απονομή των βραβείων Όσκαρ από μια άλλη οπτική γωνία.

Άφησα να περάσουν λίγές μέρες πριν γράψω κάτι για την 93η απονομή των βραβείων Όσκαρ. Και αυτό γιατί ήθελα να περάσει όλος ο σχολιασμός

αυτών των ημερών που συνηθίζεται για τα φουστάνια, τις τουαλέτες, τα κοσμήματα, τα κόκκινα χαλιά και λίγο για τις ταινίες και για το που πήγαν τα βραβεία…

Τα πρώτα είναι βέβαια χαριτωμένα και γενικά ενισχύουν τον μύθο της φαντασμαγορίας των Όσκαρ. Αλλά τα περί ταινιών και που πήγαν τα βραβεία συνήθως εκθέτουν αυτούς που τα γράφουν. Γιατί δείχνουν την ασχετοσύνη τους που είναι πιο έντονη ειδικά όταν δηλώνουν ειδικοί περί του θέματος…

Το πρόβλημα βέβαια στα φετινά Όσκαρ ήταν πως οι ταινίες δεν ήταν γνωστές σχεδόν σε κανέναν. Τα σινεμά ήταν κλειστά παντού, οι ταινίες παίχτηκαν σε ειδικές προβολές και σε ειδικές πλατφόρμες. Κάποιοι τις είχαν κατεβάσει παράνομα αλλά βέβαια δεν το κάνουν όλοι οι άνθρωποι αυτό. Και γιατί δεν μπορούν. Και γιατί δεν το θέλουν. Ευτυχώς οι άνθρωποι ακόμα βλέπουν τις ταινίες στο σινεμά. Τα σινεμά ήταν κλειστά. Άρα ήταν δύσκολο να ενδιαφερθείς αν θα πάρει ο τάδε ή ο δείνα το βραβείο όταν δεν ξέρεις τις ταινίες – και όταν σε αρκετές περιπτώσεις αυτοί που γράφουν για τις ταινίες δεν τις έχουν δει ούτε και αυτοί…

Η παρουσίαση της απονομής βραβείων Όσκαρ

Αυτό ήταν ένα πρόβλημα. Αλλά το άλλο πρόβλημα ήταν της παρουσίασης. Και το πως θα μπορούσε να προσαρμοστεί σε ένα παγκόσμιο lockdown μια μεγάλη τελετή με πλήθος κόσμο, ένα τεράστιο γεμάτο θέατρο με αστέρια, κόκκινα χαλιά, στριμωγμένο κόσμο, δημοσιογράφους να τρέχουν κλπ κλπ. Εκεί πραγματικά για μια ακόμα φορά έβγαλα το καπέλο και υποκλίθηκα στον επαγγελματισμό της Ακαδημίας του κινηματογράφου της Αμερικής. Γιατί εκεί φάνηκε ότι και λεφτά έχουν και ιδέες και εξαιρετική προσαρμοστικότητα εξ ου ότι μιλάμε 93 χρόνια για τα Όσκαρ…

Αυτήν την τεράστια λοιπόν αίθουσα με τους στρυμωγμένους ατελείωτους αστέρες είχε αντικαταστήσει μια πραγματικά κομψή αίθουσα παλιού καμπαρέ σε τρία επίπεδα. Με τραπέζια αραιά μεταξύ τους και μια μικρή σκηνή – πίστα για τους παρουσιαστές. Δεν είχε πλήθη αλλά είχε λάμψη, φινέτσα και κομψότητα. Και τα τραπέζια με τις παρέες ανά ταινία έδιναν ένα ακαταμάχητο στυλ.

Από την άλλη η τεχνολογία έφερε μέσα στην απονομή τον κόσμο από τα 10 σημεία του ορίζοντα. Από την Κορέα, το Λονδίνο, το Παρίσι, από όπου θες. Και όλο αυτό έδινε μια ζωντάνια που μπορεί να μην είχε την αγωνία και τα γκρο πλαν της στιγμής και του κλειστού χώρου, αλλά είχε το στοιχείο του ότι όλος ο πλανήτης για εμάς είναι μια οικογένεια.

Ο σχολιασμός για τη φετινή απονομή των βραβείων Όσκαρ

Είχε πολύ όμορφες στιγμές αυτή η απονομή και δεν θα κρύψω ότι συγκινήθηκα σε κάποιες στιγμές και επίτηδες για να εκνευριστώ είχα βάλει το κανάλι με τον ελληνικό σχολιασμό. Όχι τον σχολιασμό των δυο παιδιών κατά τη διάρκεια της απονομής άλλα το πάνελ στα διαλείμματά της. Εκεί πραγματικά η μόνη που ήξερε τι έλεγε και το έλεγε και με πολύ κέφι ήταν η ενδυματολόγος Ντένη Βαχλιώτη. Που χωρίς να είναι η δουλειά της φαινόταν ότι το είχε ψάξει το θέμα και είχε θέση και άποψη. Από τους άλλους δύο που ήταν παρουσιαστές ο βασικός παρουσιαστής φαίνεται καθαρά πως είχε φτιαχτεί για την παρουσία του στην τηλεόραση σε πρωινές εκπομπές. Αλλά έτσι και αλλιώς προσπαθούσε να μαζέψει τα αμάζευτα του Νο 2 παρουσιαστή που μάλλον εκτέθηκε με όλα αυτά που έλεγε και με το στυλ που νόμιζε ότι τα λέει…

Κακά τα ψέματα όσο πιο πολύ τον έξυπνο κάνεις τόσο πιο πολύ φαίνεται αν ξέρεις ή όχι το θέμα σου. Από εκεί και πέρα το να μιλάς με τέτοια άνεση σαν να γνωρίζεις τι είχαν στο μυαλό τους 7.000 μέλη της Ακαδημίας μοιάζει υπερβολικά υπερφίαλο. Όπως άλλωστε το να τονίζεις την παρουσία και τις νίκες ανθρώπων από τη μαύρη και κίτρινη φυλή. Γιατί αυτό είναι πιο ρατσιστικό και από τον ίδιο το ρατσισμό. Και σταματώ εδώ. Δυστυχώς ο χώρος του σινεμά και ειδικά «οι θέσεις» σε χώρους στο ελληνικό σινεμά συχνότατα επανδρώνονται με ανθρώπους που δεν έχουν γνώση για το σινεμά.

93η απονομή των βραβείων Όσκαρ

Μου άρεσε η φετινή απονομή των βραβείων Όσκαρ. Είχε μια ζωντάνια, μια φινέτσα και μια ελεύθερη διάθεση. Και είμαι σίγουρος ότι ακόμα και αν του χρόνου – πρώτα ο θεός- όλα είναι όπως πριν, η φετινή εμπειρία θα τους είναι πολύ χρήσιμη…

Για το που πήγαν βέβαια τα βραβεία δεν θα το σχολιάσω. Και γιατί τις περισσότερες από αυτές τις ταινίες δεν τις έχω δει. Αλλά και γιατί δεν έχω λόγο να σχολιάσω τις βραβεύσεις ενός θεσμού που εκτιμώ.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ… ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ…

Δείτε επίσης:

Πάτωσαν τα Όσκαρ 2021: Η χειρότερη τηλεθέαση στην ιστορίαΌσκαρ 2021: Οι καλύτερες και οι χειρότερες στιγμές (Video)

Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.

The post Τα βραβεία Όσκαρ από μια άλλη οπτική γωνία appeared first on Youfly.