Το κόστος της ουδετερότητας

Η σιωπή των ΗΠΑ και της Γερμανίας στην οριοθέτηση με την Αίγυπτο δείχνει πως, παρά τον πολιτισμό μας, δεν έχουμε να περιμένουμε πολλά από δαύτους την κρίσιμη ώρα

Η Ελλάς ως παλαιό μέλος του ΝΑΤΟ, του ΟΗΕ και της Ε.Ε. κινήθηκε με υπομονή, ψυχραιμία και σχέδιο.

Από τον Μανώλη Κοττάκη

Οι πρώτες αντιδράσεις της Τουρκίας (αλλά και αυτές

που θα ακολουθήσουν) στο άκουσμα της είδησης ότι Ελλάς και Αίγυπτος οριοθέτησαν τις θαλάσσιες ζώνες τους αποκαλύπτουν τι είδους κράτος είναι η γείτων και ποιες θα είναι οι μακροπρόθεσμες συνέπειες για το διεθνές σύστημα, αν αυτό το μοντέλο συμπεριφοράς γίνει σιωπηρώς αποδεκτό.

Ειδικώς αν η αποχώρησή της από τις διερευνητικές συνομιλίες συνοδευτεί με νέα απόπειρα αποστολής χιλιάδων παράνομων μεταναστών στην επικράτειά μας. Τώρα που νομικά μπαίνουμε πάλι στο παιχνίδι, ας κάνουμε έναν πρώτο απολογισμό και ας δούμε τι συνέβη: Τι επιχείρησε, άραγε, ο Ερντογάν με το τουρκολιβυκό μνημόνιο από πέρυσι τον Νοέμβριο ; Απάντηση: να πείσει τη διεθνή κοινότητα ότι παίζει με τους όρους της. Με όρους Διεθνούς Δικαίου, όπως το εννοεί ο ίδιος. Οτι η επέκτασή του στη Μεσόγειο με τη «Γαλάζια Πατρίδα» και οι έρευνές του για υδρογονάνθρακες βασίζονται στις πρόνοιες αναγνωρισμένης διεθνούς συνθήκης και μάλιστα καταχωρισμένης στα αποθετήρια με τους χάρτες του ΟΗΕ. Πρόκειται για ένα γήπεδο που ούτε το ξέρει ούτε κατά βάθος το πιστεύει. Του χάρτη του ΟΗΕ περιλαμβανομένου, που προβλέπει ως ειρηνική μέθοδο επίλυσης διαφορών τον διάλογο. Η Ελλάς δέχθηκε να πάει σε διάλογο υπογραφέντος του τουρκολιβυκού μνημονίου.

Ο κατσαπλιάς Τούρκος έφυγε τρέχοντας από το τραπέζι του διαλόγου μόλις υπεγράφη το μνημόνιο Ελλάδος – Λιβύης, το οποίο κατέστησε «ταπετσαρία» το παλιόχαρτο που ονόμασε «διεθνή συνθήκη». Οι μάχες επιχειρημάτων στο τερέν του Διεθνούς Δικαίου κερδίζονται με πολιτισμό και υπομονή. Όχι με τσαμπουκάδες και βαρβαρότητα. Και η Ελλάς κέρδισε και αυτή τη μάχη στα μάτια της διεθνούς κοινότητας επειδή ως παλαιό μέλος του ΝΑΤΟ, του ΟΗΕ και της Ε.Ε. κινήθηκε με υπομονή, ψυχραιμία και σχέδιο. Καταρχάς μπλόκαρε την ανάρτηση του τουρκολιβυκού μνημονίου στην επίσημη σελίδα και στα αποθετήρια του ΟΗΕ, γεγονός που, αν συνέβαινε, θα έδινε τη δυνατότητα στον «σουλτάνο» να αποκτήσει «πάτημα» για να θέσει το μνημόνιο σε εφαρμογή. Ήταν τόσος ο εκνευρισμός του, ώστε, αντί ερευνητικού, έστειλε αλιευτικά για να ασκήσουν δραστηριότητα στην ΑΟΖ μας προς επιβεβαίωση του ισχυρισμού του πως το μνημόνιο του είναι σε ισχύ. Δεν ήταν εύκολο το μπλόκο του παράνομου μνημονίου στον ΟΗΕ. Βοήθησε καταλυτικά ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλοπουλος με την παρέμβασή του στον γ.γ. του ΟΗΕ Γκουτέρες διά του φίλου του Πορτογάλου προέδρου και ακολούθησαν οι Μητσοτάκης – Δένδιας. Αυτό που πέτυχε ο ΥΠΕΞ, να μπλοκάρει την ανάρτηση του μνημονίου για 10 μήνες στον ΟΗΕ, είναι πολιτικό θαύμα. Τώρα θα αναρτηθούν όλες οι συμφωνίες μαζί. Ελλάδα – Ιταλία, Ελλάδα – Αίγυπτος και Τουρκία – Λιβύη. Με σχέδιο και υπομονή ακυρώθηκε επίσης το επιχείρημα των Τούρκων πως τα νησιά μας δεν έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Ο Δένδιας με τη συμβολή δύο ξένων καθηγητών Διεθνούς Δικαίου απέδειξε στην πράξη με δύο νέες διεθνείς συμφωνίες ότι έχουν και παραέχουν. Πως η σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας είναι εν ισχύ! Έστω και αν έκανε την αβαρία να αποδεχθεί μειωμένη και όχι πλήρη επήρεια. Αν προσθέσουμε και την Κύπρο, τότε τρία παράκτια κράτη της περιοχής αποδέχονται τις ελληνικές θέσεις. Οι Τούρκοι όμως είναι τόσο «γύφτοι» -λυπάμαι, δεν βρίσκω καλύτερη λέξη-, που δεν ικανοποιούνται ούτε από την εξαίρεση της Ρόδου ούτε του Καστελόριζου ούτε από το γεγονός πως αποδεχθήκαμε μειωμένες επήρειες. Τα θέλουν όλα δικά τους! Θα γυρίσουν κάποια στιγμή στο τραπέζι για λόγους εγωισμού, αλλά οι άνθρωποι φαίνονται. Ο χρόνος δεν πέρασε από πάνω τους. «Όσο δέρμα και αν πετάξεις, φίδι είσαι, δεν θα αλλάξεις», που λέει και το λαϊκό άσμα. Στη διεθνή συνθήκη απάντησαν με άσκηση στο Καστελόριζο με πραγματικά πυρά. Μετά τους τρεις γύρους που τα βγάλαμε πέρα μόνοι και μετά τις τρεις σφαλιάρες που τους ρίξαμε λαός και ηγεσία (Έβρος, Στόλος στο Αιγαίο, ΑΟΖ με Αίγυπτο) είναι ώρα για ηγεσία.

Ώρα να παίξουμε κι εμείς με τους όρους τους. Ώρα να ρίξουμε καμιά αγκωνιά σαν αυτές που ρίχνει ο Μητσοτάκης κάτω από τη ρακέτα όταν παίζει μπάσκετ με τους φίλους του στο Κολέγιο. Ο πρωθυπουργός δήλωσε προχθές πως η Τουρκία επιχειρεί την «οπλοποίηση» των μεταναστών. Καιρός να τους δείξουμε πού μπορούμε να τους βάλουμε το όπλο αυτό. Η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ πρέπει να ειδοποιηθούν ιδιωτικώς, αν χρειαστεί και δημοσίως (όπως το έκανε ελαφρώς άγαρμπα ο Καμένος το 2015,) πως, εφόσον συνεχίσουν την πολιτική της ουδετερότητας, τότε θα πάψουμε να φυλάμε στο Αιγαίο και στον Έβρο τα σύνορα της Βιένης και του Βερολίνου. Θα ανοίξουμε τα σύνορα κι εμείς! Η σιωπή των ΗΠΑ και της Γερμανίας στην οριοθέτηση με την Αίγυπτο δείχνει πως, παρά τον πολιτισμό μας, δεν έχουμε να περιμένουμε πολλά από δαύτους την κρίσιμη ώρα. Ας τους ανεβάσουμε λοιπόν το κόστος της ουδετερότητας. Ας τους στείλουμε τον λογαριασμό ακριβό! Δωρεάν δεν είναι τίποτε σε αυτή τη ζωή…

Το κόστος της ουδετερότητας - newsbreak