Αγία κ' Μεγάλη Τεσσαρακοστή

Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις. Τό τέλος ἐγγίζει καί μέλλεις θορυβεῖσθαι. Ἡ περίοδος αὐτή τῆς Ἁγίας καί μεγάλης Τεσσαρακοστῆς παίρνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τά γήινα σκηνώματα καί τόν ἀνεβάζει στά οὐράνια. Τοῦ ξετυλίγει τήν ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων, τήν ἀμαρτωλότητά του καί τόν προτρέπει νά ἔλθει σέ εἰλικρινῆ μετάνοια γιά νά ἀπολαύσει τίς ἀτελείωτες ὀμορφιές τοῦ οὐρανοῦ. Σήμερα περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή ἐπιβάλλεται ἡ ἐπιστροφή, γιατί ἔλειψε ἡ ἀρετή, ποῦ εἶναι ἡ συνισταμένη ὅλων, ὅσον συντελοῦν σέ μία εὐτυχισμένη ζωή.