Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου με τον χαμό του Γιάννη Πουλόπουλου

Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ξεπεράσω τον χαμό του Γιάννη. Είναι για εμένα μία μαχαιριά. Θρηνώ για τον καλλιτέχνη. Το πιο γλυκό πλάσμα της πίστας. Ο πιο μελωδικός τραγουδιστής. Ευτύχησα να δουλέψω μαζί του και στα πρώτα του βήματα στο κέντρο Ξημερώματα και στη Νεράιδα. Τραγουδούσε και σε έπιανε ρίγος. Τόσο σεμνό παιδί, τόσο σπουδαίος άνθρωπος δεν θα ξαναπεράσει από το καλλιτεχνικό στερέωμα. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Ήταν νέος άνθρωπος, ταλαιπωρούνταν με τα ματάκια του. Μάλιστα, μιλούσαμε στο τηλέφωνο συχνά γι’ αυτό το θέμα, γιατί ήθελε να βρει μία λύση. Ήθελε να τελειώσει με αυτό το θέμα της υγείας του. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, κάποιοι φίλοι που δεν ξεπερνιούνται. Ένας ήταν ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο άλλος θα ήταν ο Γιάννης...

> Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ: Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου με τον χαμό του Γιάννη Πουλόπουλου

Keywords
Τυχαία Θέματα