Άστεγοι εαυτών… [Γκανάς, Γώγου, Πανούσης κ.α.]

Κι εσύ που ξέρεις από ποίηση κι εγώ που δεν διαβάζω κινδυνεύουμε. Εσύ να χάσεις τα ποιήματα κι εγώ τις αφορμές τους [Μιχάλης Γκανάς] Αναρωτιέμαι καμιά φορά [αν και καμία φορά δεν με παίρνω στα σοβαρά] μηπως στον 21ο αιωνα,  ο λευκός άνθρωπος στον δυτικό κόσμο, είναι απών από τον εαυτό του. Ένας άστεγος εαυτών! Όχι δηλαδή αυτό που λέμε: “εκτός εαυτου” [κατι που, τέλος πάντων δίνει κι’ ενα σημαδι ζωτικοτητας] – αλλά απλως απών. Αλλού. Ζωντας ως ένοικος στο ίδιο του το σώμα... [Και γι αυτό πιθανοτατα, λατρεύει οτιδήποτε θεωρεί ξενικό, εξωτικο, απόμακρο, αλλότριο,  ενώ σιχαίνεται τους ομοεθνεις του…] Δεν το πιστεύετε; Ιδού δύο ποιήματα, εκ των οποίων μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι αποτελούμε μια κοινωνία ενοίκων, σε ατομικά διαμερίσματα αγνώστου ιδιοκτησίας, απ’ όπου μπορούν...

> Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ: Άστεγοι εαυτών… [Γκανάς, Γώγου, Πανούσης κ.α.]

Keywords
Τυχαία Θέματα