Ο «Οδυσσέας Ελύτης» του Σωτήρη Τσιόδρα

Mε ένα ποίημα που απέδωσε στον Οδυσσέα Ελύτη επέλεξε να «κλείσει» την ομιλία του χθες ο Σωτήρης Τσιόδρας, στην τελευταία «ζωντανή» ενημέρωση για την πανδημία. Ωστόσο, το εν λόγω ποίημα δε φαίνεται να ανήκει στον μεγάλο Έλληνα ποιητή.

Ένας κύκλος της περιπέτειας του κορονοϊού έκλεισε χθες για την Ελλάδα, καθώς ο Σωτήρης Τσιόδρας

- αφού έκανε έναν απολογισμό και τόνισε πως ο ιός έχει εξαιρετικά χαμηλή διάδοση πια στη χώρα - εξήγησε την Τρίτη πως οι «ζωντανές» ενημερώσεις θα αντικατασταθούν με γραπτές για το επόμενο διάστημα.

Στην τελευταία του, λοιπόν, τηλεοπτική ενημέρωση για την πανδημία, ο διακεκριμένος λοιμωξιολόγος «αποχαιρέτησε» τους πολίτες με στίχους από ένα πολύ συγκινητικό ποίημα, το οποίο αποδόθηκε από τον ίδιο - και από πολλές διαδικυτακές ιστοσελίδες - στον Οδυσσέα Ελύτη.

Ο καθηγητής ανέφερε συγκεκριμένα κλείνοντας την τοποθέτησή του:

«Θα ήθελα να τελειώσω αυτή την ενημέρωση με ένα απόσπασμα από τον Οδυσσέα Ελύτη.

Μπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα

και με τα πιο μικρά..

Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.

Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές.

Μου φτάνει που μ' αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.

Πολύ...

Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.

Πολύ...

Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.

Που δε με νοιάζει να με θυμούνται.

Που μπορώ και κλαίω ακόμα.

Και που τραγουδάω... μερικές φορές...

Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν.

Και ευωδιές που με γοητεύουν...».

Ωστόσο, έρευνα των ellinika hoaxes αμφισβητεί πως το παραπάνω ποίημα περιλαμβάνεται σε κάποια του συλλογή του νομπελίστα ποιητή.

Αντίθετα, το - πράγματι όμορφο - κείμενο φέρεται να δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ελληνικό διαδίκτυο από τον blogger «βιολιστής στη στέγη» με τίτλο «Παράθυρα χωρίς θέα».