Μίχαλος: Περισσότερη διαφάνεια

Το άρθρο του Κωνσταντίνου Μίχαλου στο iEidiseis.gr με τον τίτλο «Περισσότερη διαφάνεια».

Το 2018, η Ελλάδα κατέλαβε την 67η θέση σε σύνολο 180 κρατών, στον Δείκτη Αντίληψης Διαφάνειας που καταρτίζει σε ετήσια βάση, η ΜΚΟ Διεθνής Διαφάνεια, υποχωρώντας κατά οκτώ θέσεις σε σύγκριση με το 2017. Η χώρα μας ισοβαθμεί με τη Σενεγάλη

και το Μαυροβούνιο, ενώ η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βρίσκεται σε χαμηλότερη θέση από την Ελλάδα, είναι η Βουλγαρία. Οι επιδόσεις αυτές προφανώς δεν μας τιμούν. Παρ’ όλο που τα τελευταία χρόνια προχώρησαν αρκετές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες συνέβαλαν και στον περιορισμό της διαφθοράς, είναι προφανές ότι πρέπει να γίνουν ακόμη περισσότερα.

Η καταπολέμηση του φαινομένου είναι επιβεβλημένη, σε μια εποχή όπου η χώρα προσπαθεί να κλείσει τις πληγές της κρίσης, να ενισχύσει την εικόνα και την αξιοπιστία της διεθνώς, να προσελκύσει παραγωγικές επενδύσεις και να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς.

Ζήτημα προτεραιότητας, στο πλαίσιο αυτό, είναι η αντιμετώπιση της πολυνομίας και τις κακονομίας, ώστε να δοθεί τέλος στην ασάφεια, στην ατέλεια, στην αντιφατικότητα και στα κάθε είδους «παράθυρα» για παράνομες συναλλαγές και διακριτική μεταχείριση.

Απαραίτητη είναι, επίσης, η προώθηση δραστικών μεταρρυθμίσεων για την αναβάθμιση και την επιτάχυνση της διαδικασίας απονομής δικαιοσύνης, καθώς και για την ενίσχυση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης με στόχο την ελαχιστοποίηση της επαφής δημοσίων υπαλλήλων και πολιτών ή επιχειρήσεων. Παράλληλα, θα πρέπει και ο επιχειρηματικός κόσμος να κινητοποιηθεί εντονότερα για την καταπολέμηση φαινομένων διαφθοράς, εφαρμόζοντας αυστηρές πολιτικές και κώδικες δεοντολογίας και καλλιεργώντας κουλτούρα εταιρικής ακεραιότητας.

Τέλος, είναι σημαντικό να ενισχυθεί το νομικό πλαίσιο της χώρας, για την καταγγελία φαινομένων διαφθοράς, από μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος.

Παρ’ όλο που ορισμένες μεγάλες εταιρίες εφαρμόζουν πρακτικές whistleblowing στις εσωτερικές τους διαδικασίες, η Ελλάδα δεν διαθέτει ακόμη συμπαγές νομοθετικό πλαίσιο για τη διαχείριση των ατόμων που επιλέγουν να σπάσουν τη σιωπή και να καταγγείλουν καταχρηστικές πρακτικές.

Χρειάζεται, λοιπόν, να καθοριστούν μέσω της νομοθεσίας ασφαλείς δίαυλοι για την υποβολή αναφορών, αλλά και αποτελεσματικές δικλείδες προστασίας από τον εκφοβισμό και τα ενδεχόμενα αντίποινα.

Έχουμε κυρίως ευθύνη, μέσω της Παιδείας, να καλλιεργήσουμε μια νέα αντίληψη για το δημόσιο συμφέρον, για την έννοια του ενεργού πολίτη. Μια κουλτούρα μηδενικής ανοχής στη διαφθορά, στην οποία υπόλογος κοινωνικά θα είναι ο παραβάτης και όχι αυτός που τον καταγγέλλει, ως «προδότης». Πρέπει κάποια στιγμή να απαλλαγούμε από τη μοιρολατρική άποψη ότι η διαφθορά είναι «κακό της μοίρας μας» και να δώσουμε τη μάχη, σε όλα τα επίπεδα.

Ο Κωνσταντίνος Μίχαλος είναι Πρόεδρος του ΕΒΕΑ και της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος