Ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή

Η αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής και η διασφάλιση συνθηκών αξιοπρεπούς διαβίωσης για τους πολίτες, συνιστά μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για την Ελλάδα στην εποχή μετά την κρίση.

Παρά τους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και τους βελτιωμένους δείκτες που παρουσιάζει τα τελευταία δύο χρόνια η ελληνική οικονομία, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας εξακολουθεί να βιώνει μια δύσκολη πραγματικότητα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΟΟΣΑ, ένα ποσοστό 12,9% του πληθυσμού

– έναντι μέσου όρου 11,5% στις χώρες του ΟΟΣΑ – έχει εισόδημα κάτω από 3.932 ευρώ το χρόνο, δηλαδή λιγότερο από το μισό του διάμεσου κατά κεφαλήν εισοδήματος της χώρας το 2018.

Επίσης, το 55,4% των Ελλήνων, παρά το ότι ζουν πάνω από το επίπεδο της φτώχειας, είναι οικονομικά ευάλωτοι, καθώς δεν διαθέτουν απόθεμα ρευστότητας που μπορεί να τους συντηρήσει για πάνω από τρεις μήνες, σε περίπτωση απώλειας εισοδήματος. Σύμφωναδε με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που δημοσιεύθηκαν το 2019, πάνω από το 10% των πολιτών στερούνται στη διατροφή τους, το 30% σχεδόν δεν είναι σε θέση να απολαμβάνουν ικανοποιητική θέρμανση, ενώ πάνω από το 50% δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μια έκτακτη δαπάνη.

Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνουν την ανάγκη να προχωρήσουν ταχύτερα οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και να ληφθούν στοχευμένα μέτρα, για την παγίωση ενός υψηλού ρυθμού δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, αλλά και τη βελτίωση των δομικών και ποιοτικών στοιχείων της απασχόλησης.

Κι αυτό γιατί, παρά την υποχώρηση της ανεργίας, ένα μεγάλο ποσοστό των νέων θέσεων εργασίας αφορούν μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση, με περιορισμένες αντίστοιχα αποδοχές.Ο περιορισμός του μη μισθολογικού κόστους της εργασίας, κυρίως μέσα από την περαιτέρω μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, είναι ένα απαραίτητο μέτρο, που θα δημιουργήσει αλυσιδωτά οφέλη για την οικονομία και για την κοινωνία.

Επίσης, θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση σε πολιτικές συνεχιζόμενης κατάρτισης, επαγγελματικού αναπροσανατολισμού και ενθάρρυνσης της κινητικότητας των εργαζομένων, με συνεργασία της Πολιτείας, της αγοράς και των κοινωνικών εταίρων.

Παράλληλα, είναι αναγκαία η λήψη μέτρων για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας στην Ελλάδα, καθώς και για την οικονομική ενίσχυση της οικογένειας, με στοχευμένες φορολογικές ελαφρύνσεις, με επιδότηση συγκεκριμένων υπηρεσιών και ουσιαστική βελτίωση της ποιότητας αυτών που παρέχονται από το κράτος, όπως είναι η υγεία και η παιδεία.

Για να μπορέσει να αναστραφεί η απογοητευτική εικόνα που καταγράφουν σήμερα οι αριθμοί, χρειάζεται τώρα να εντείνουμε τις προσπάθειες για ταχύτερη, αλλά και περισσότερο συνεκτική ανάπτυξη, με μετρήσιμο θετικό αντίκτυπο στην αγορά εργασίας, στα εισοδήματα και στην κοινωνία.