Time: Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι στο εξώφυλλο του περιοδικού

O Βολοντίμιρ Ζελένσκι μίλησε στο Time για όσα θυμάται από την νύχτα της 24ης Φεβρουαρίου.Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία μετέτρεψε τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι εν μία νυκτεί από πρόεδρο της χώρας σε προσωπικότητα-σύμβολο, με τα βλέμματα όλοι του πλανήτη να στρέφονται πάνω του. Από τις… Πιστεύετε ότι αυτή η μάχη θα είναι καθοριστική; «Νομίζω ότι, από πολλές απόψεις, ναι. Θα χαρακτήριζα αυτή την περίοδο του πολέμου ως εξής. Έχουμε να κάνουμε με μια δύσκολη απειλή σε πολλούς φορείς. Ένα μεγάλο μέρος του στρατού μας είναι συγκεντρωμένο στα ανατολικά της χώρας μας, σήμερα στα ανατολικά και τα νότια. Αυτή θα είναι μια μάχη πλήρους κλίμακας, μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη που έχουμε δει στο έδαφος της Ουκρανίας. Μπορούν να ωθήσουν στη μέγιστη κατοχή της επικράτειάς μας, στην περικύκλωση της πιο σημαντικής ομάδας δυνάμεών μας, αυτής στα ανατολικά. Έχουν την επιθυμία να το κάνουν αυτό. Σε κάθε περίπτωση σίγουρα θα ασχοληθούν με την πρόκληση της μέγιστης καταστροφής από την πλευρά τους. Γιατί καταλαβαίνουν ότι αυτός είναι ο πυρήνας μας. Θα επηρεάσει τον διάλογό μας. Θα επηρεάσει τον τρόπο που οι φιγούρες τοποθετούνται στον πίνακα σε αυτό το παιχνίδι. Θα επηρεάσει, νομίζω, τη συνοχή του στρατού μας, καθώς και τη συνοχή του στρατού τους. Αν αντέξουμε – όπως ειλικρινά πιστεύω ότι θα κάνουμε, ως πολίτης, πατριώτης και Πρόεδρος αυτής της χώρας – θα είναι μια αποφασιστική στιγμή για εμάς. Το σημείο καμπής. Όσο για τα επόμενα βήματα, συμπεριλαμβανομένης της διπλωματίας. Ένα σοβαρό μέρος του στρατού μας είναι εκεί, και πολλά θύματα. Αυτό έχει πάντα αντίκτυπο. Δεν φαίνεται να έχει μεγάλο αντίκτυπο στους στρατιωτικούς ηγέτες της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Αλλά σίγουρα έχει αντίκτυπο σε εμάς, γιατί παίρνω στα σοβαρά τον αριθμό των ανθρώπων που μπορεί να πεθάνουν από αυτή τη μάχη πλήρους κλίμακας». Επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω για ένα μέρος αυτής της μάχης. Εκατοντάδες στρατιώτες σας πολιορκούνται στη Μαριούπολη, μέσα στο Azovstal, μαζί με πολλούς πολίτες. Τους έχετε μιλήσει;

«Είμαστε σε σχεδόν καθημερινή επαφή. Ένας από εμάς τους μιλάει στο τηλέφωνο. Μίλησα μαζί τους χθες ή προχθές. Μερικές φορές είναι στο τηλέφωνο, μερικές φορές γράφουν μηνύματα».

Μηνύματα απευθείας σε εσάς;

«Ναι, απευθείας σε μένα. Παίρνω τα κείμενά τους. Μερικές φορές έχουν ερωτήσεις. Σε ορισμένα σημεία οι ερωτήσεις είναι πραγματικά δύσκολες. Το έχουν πολύ δύσκολα. Είναι δυνατοί άνθρωποι. Πολλά από αυτά τα αγόρια έχουν πεθάνει. Έχουν επίσης εκατοντάδες τραυματίες να κουβαλήσουν.

Υπάρχουν πολλά θέματα για τα οποία μιλάμε. Πρώτα απ 'όλα, είναι να αντέξουν και να ξέρουν πραγματικά τι κρατούν. Δεν πρόκειται μόνο για κάποιο κομμάτι αυτού του εργοστασίου, το Azovstal ή ακόμα και τη Μαριούπολη. Είναι ο συμβολισμός αυτής της κατάστασης. Είναι η επιθυμία (του εχθρού) "να σπάσει ένα από τα κόκαλα στην πλάτη μας".

Για τους Ρώσους είναι σύμβολο. Γι' αυτό συνεχίζουν να παίζουν αυτά τα μικρά παιχνίδια, αυτά τα αιματηρά παιχνίδια, στα οποία λένε ότι είναι έτοιμοι να κάνουν μια συναλλαγή, αλλά δεν καταλήγουν να ανταλλάσσουν κανέναν.

Όπως το βλέπω, οι πράξεις τους έχουν σκοπό να υποβιβάσουν όσο το δυνατόν περισσότερο έναν άνθρωπο, να τον κάνουν να λιμοκτονήσει...»

Ας μιλήσουμε για την έναρξη της εισβολής. Εκείνο το πρώτο βράδυ, στις 24 Φεβρουαρίου. Θα μπορούσατε να θυμηθείτε εκείνη τη νύχτα;

Λοιπόν, θυμάμαι κάποια πράγματα κατακερματισμένα. Κάθε μέρα κάποια στιγμή άρχισε να μοιάζει με τις άλλες. Οι πρώτες μέρες ήταν δύσκολες για όλους μας. Νομίζω ότι ήμασταν όλοι λίγο πολύ στην ίδια κατάσταση.

Όλοι στην Ουκρανία, μόνο με διαφορετικές ευθύνες. Και η ευθύνη σου ασκεί πίεση στον τρόπο που εστιάζεις, στις προτεραιότητές σου και ρίχνει όλα τα άλλα στο πλάι. Καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για πόλεμο.

Τα αναγνωρίζεις όλα. Καταλαβαίνεις ότι σε παρακολουθούν. Είσαι σύμβολο. Πρέπει να ενεργείς όπως πρέπει να ενεργεί ένας αρχηγός κράτους. Οπότε φυσικά θυμάμαι στιγμές από εκείνο το βράδυ. Οι εκρήξεις. Τα παιδιά».

Ποια παιδιά;

«Τα δικά μου. Τα ξυπνήσαμε. Ήταν δυνατά. Υπήρχαν εκρήξεις εκεί, και ούτω καθεξής. Καταλαβαίνεις, ήρθα στο γραφείο. Σχεδόν όλοι μαζευτήκαμε και αρχίσαμε να ενεργούμε πολύ γρήγορα».

Η οικογένειά σου ήταν εδώ μαζί σου εκείνη τη στιγμή;

«Ναί. Όλοι έχουμε οικογένειες. Είμαστε άνθρωποι. Και έπρεπε να πάρουμε κάποιες γρήγορες αποφάσεις. Από αυτή τη στιγμή, νομίζω ότι οι αποφάσεις που πήραμε, άλλες επίτηδες και άλλες τυχαία, ήταν σωστές».

Κατά τη διάρκεια της εισβολής, πότε φύγατε για πρώτη φορά από το προεδρικό συγκρότημα;

Βγήκαμε τις πρώτες μέρες. Εκείνες τις πρώτες μέρες βγαίναμε έξω χωρίς φωτογραφίες ή ειδήσεις. Οι φρουροί μου είπαν: "Δεν μπορούμε να το δημοσιοποιήσουμε πουθενά. Δεν εμπλέξαμε την υπηρεσία Τύπου. Βγήκαμε έξω για να δούμε τα σημεία ελέγχου, τους στρατιώτες μας και πώς τα πάνε. Δεν ήταν κακή βόλτα".

Οι σωματοφύλακές σας πρέπει να «έχασαν τα μυαλά τους»

«Πράγματι. Δεν μπορούσαμε να πάμε παραπέρα, γιατί πέρα ​​από αυτό είναι ήδη η ανατιναγμένη γέφυρα, ο μεγάλος κρατήρας, και το να πάμε παρακάτω είναι αδύνατο. Αυτό θα ήταν ήδη πέρα ​​από τα σημεία ελέγχου».

Πώς σας άλλαξε η ρωσική εισβολή;

«Έχω μεγαλώσει. Ψυχικά, ηθικά. Λοιπόν, από ηθική άποψη, είμαι απόλυτα σταθερός. Αλλά έχω γεράσει από όλη αυτή τη σοφία που ποτέ δεν ήθελα. Είναι η σοφία που συνδέεται με τον αριθμό των ανθρώπων που έχουν πεθάνει και τα βασανιστήρια που διέπραξαν οι Ρώσοι στρατιώτες. Αυτό το είδος σοφίας… Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν είχα στόχο να αποκτήσω τέτοια γνώση».

Έχετε χάσει το χιούμορ σας;

«Φυσικά και όχι! Είναι απίθανο. Είναι αδύνατο να το αφήσουμε να συμβεί. Είναι ένα μέσο επιβίωσης. Διαφορετικά, όλοι γύρω θα ένιωθαν κατάθλιψη. Και το να νιώθεις κατάθλιψη δεν είναι καλός τρόπος για να κερδίσεις. Πρέπει να έχεις νικηφόρα διάθεση. Όσο δύσκολο κι αν είναι, αυτός είναι ο στόχος. Ο στόχος είναι σίγουρα να μην χάσεις. Έτσι, δεν μπορείς να είσαι σε διάθεση αδυναμίας ή πανικού. Πρέπει να το κρατήσεις μαζί και αυτή η συνοχή πρέπει να υπάρχει σε όλα – στη διάθεσή σου, στη μέθοδο σου, στα λόγια σου».