Ενας συνεταιρισμός που δεν «συμμορφώνει» τα μέλη του…

Τι είναι άραγε το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην χώρα μας. Μια διαδικασία ξεκομμένη από τον κόσμο που την παρακολουθεί; Μια virtual κατάσταση κάτι σαν επιτραπέζιο παιχνίδι.

Δεν είναι ανάμεσα σε όλα τα άλλα κάτι που χρωματίζει την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων; Δεν λειτουργεί ως ένα είδος κοινωνικού αναλγητικού για μια μεγάλη μερίδα πολιτών που γίνεται αβίωτος ο βίος τους από το βάρος των πολλαπλών προβλημάτων που συσσωρεύτηκαν τα χρόνια της κρίσης; Τέλος είναι ή όχι μια βαριά βιομηχανία στην οποί απασχολούνται πάνω από σαράντα χιλιάδες πολίτες αυτής της χώρας σύμφωνα με τους πλέον

Αν είναι έτσι δεν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί κι αυτή με τους όρους που αντιμετωπίζεται κάθε άλλη επαγγελματική δραστηριότητα στην Ελλάδα; Πολλά τα ερωτηματικά που αντί να απαντηθούν ομόθυμα μάλλον οξύνθηκαν κατά τη τηλεδιάσκεψη της Σούπερ Λίγκας. Εκεί κάποιοι εμφανίστηκαν βασιλικότεροι του βασιλέως με βασικό επιχείρημα την υγεία των αθλητών. Σαν να επρόκειτο αυτοί να ήταν οι μόνοι που καλούνται να επιστρέψουν στην εργασία τους σε αντίθεση με όλους τους άλλους που θα παραμείνουν στα σπίτια τους .

Θα άκουγα πολύ καλοπροαίρετα την άποψη «παραμένουμε σπίτι» αν όσοι την διατύπωναν ή την υποννοούσαν δήλωναν ταυτόχρονα διατεθειμένοι να καλύψουν το εισόδημα όσων το χάνουν εξαιτίας της διακοπής του πρωταθλήματος, των αθλητών συμπεριλαμβανομένων. Όταν όμως το λες αυτό και ταυτόχρονα ψάχνεσαι να βρεις τρόπους για να μειώσεις τα συμβόλαια των αθλητών δεν πείθεις. Κι είναι αλήθεια πως όσοι στην τηλεδιάσκεψη ήταν επιφυλακτικοί ως και αρνητικοί στην επανέναρξη (πάντα με προϋποθέσεις) του πρωταθλήματος δεν μπόρεσαν να πείσουν κι άλλους με αποτέλεσμα η ανακοίνωση που βγήκε από τον συνεταιρισμό να κάνει λόγο για ομοφωνία. Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για τεχνητή ομοφωνία.

Οι ΠΑΕ είναι σε ασύμπτωτους δρόμους κι αυτό έχει να κάνει με την πρόσφατη επιβεβαίωση του σκανδάλου πολυιδιοκτησία ς και τις συνέπειες που παράγει. Η ανάγκη να λυθεί η εκκρεμότητα είναι πολύ μεγάλη και ορθώς επισημάνθηκε. Δεν γίνεται να μιλάμε για κεντρική διαχείριση και τα ταμεία στα οποία θα μοιράζεται το χρήμα να είναι αντί για δεκάξι , δεκαπέντε . Αυτή η αντινομία που ακόμα διατηρείται παρά την τελεσίδικη απόφαση λειτουργεί αποσυνθετικά και παραλύει κάθε προσπάθεια για κοινή γραμμή πλεύσης.

Όταν υπάρχουν τελεσίδικες αποφάσεις και μέλη του συνεταιρισμού δεν εννοούν να συμμορφωθούν με αυτές τότε η υπάρχει πρόβλημα. Κι είναι υποχρέωση του συνεταιρισμού να πιέσει τα μέλη του να συμμορφωθούν. Με αυτά τα δεδομένα είναι περίπου αναμενόμενο ακόμα και τα προφανή να συζητούνται επί μακρόν μέχρι να έρθει μια ανακοίνωση που επιχειρεί να τα σκεπάσει όλα χωρίς να έχουν λυθεί ούτε τα προφανή και απαραίτητα…