Εμιγιάν: «Μπορούσα να ξεπεράσω και τα 9μ. στο μήκος»

Συγκεκριμένα στις 22 Μαϊου 1987, ο Εμιγιάν είχε ένα απίστευτο άλμα στα 8.86 μέτρα για να φθάσει μόλις τέσσερα εκατοστά μακριά από το παγκόσμιο ρεκόρ του Μπομπ Μπίμον (8.90μ) το οποίο σημείωσε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στην Πόλη του Μεξικού και πέτυχε την 2η τότε κορυφαία επίδοση όλων των εποχών.

Όπως και ο Μπίμον, έτσι και ο Αρμένιος άλτης σημείωσε την σπουδαία επίδοση σε μεγάλο υψόμετρο. Το Τσακαντζόρ βρίσκεται 6.000 πόδια (περίπου 1.830μ)

πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, αλλά ο πρωταθλητής της Ευρώπης σε κλειστό και ανοικτό στίβο, ο οποίος ήταν μόλις 22 ετών όταν έσπασε το ηπειρωτικό ρεκόρ, πίστευε ότι ήταν σε θέση να κάνει παρόμοια άλματα και σε μικρότερα υψόμετρα.

Ο Εμιγιάν κατείχε ήδη το ευρωπαϊκό ρεκόρ με 8.61 μέτρα από τους αγώνες Καλής Θέλησης του 1986 στη Μόσχα και ολοκλήρωσε στη συνέχεια τη σεζόν του κλειστού με μια επιτυχημένη υπεράσπιση του ευρωπαϊκού τίτλου του στο Λιεβέν, όπου έκανε νέο ρεκόρ με 8.49μ. Την επίδοση αυτή ξεπέρασε στην Ευρώπη (κλειστός στίβος) μόνο ο Ισπανός Γιάγκο Λαμέλα με 8.56μ και στη συνέχεια ο Γερμανός Σεμπάστιαν Μπάγερ με 8.71μ.

«Ναι, ίσως το υψόμετρο να βοήθησε να γίνει μια μεγάλη επίδοση, αλλά θα ήταν ένα φανταστικό άλμα ακόμη κι αν γινόταν στο επίπεδο της θάλασσας. Για να είμαι ειλικρινής, η επίδοση δεν με εξέπληξε. Ήμουν σίγουρος ότι αργά ή γρήγορα θα μπορούσα να καταρρίψω το παγκόσμιο ρεκόρ του Μπίμον που ήταν τότε 8.90μ. Ένιωθα ανίκητος», θυμάται ο Εμιγιάν, που εξακολουθεί και σήμερα να διατηρεί επαφές με πολλά αθλητικά στελέχη από τη χώρα μας.

«Σκέπτομαι ότι το άλμα εκείνο στο Τσακαντζόρ ήταν καλό, αλλά θα μπορούσα να κάνω ένα ακόμη καλύτερο. Ακόμα και μετά από ένα μικρό τραυματισμό που είχα αργότερα εκείνο το καλοκαίρι, ένιωσα έτσι, παρόλο που με νίκησε ο Καρλ Λιούις στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Ρώμη», δήλωσε ο 55χρονος Εμιγιάν.

«Εξακολουθούσα να κάνω άλματα στα 8.53μ. Αλλά με νίκησε ένας αθλητής που είδα ότι είχε επίσης τη δυνατότητα να καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ, οπότε δεν υπήρχε μεγάλη απογοήτευση, απλώς μία αποφασιστικότητα να δουλέψω ακόμα πιο σκληρά και ήμουν ακόμα πεπεισμένος ότι τη σωστή μέρα θα μπορούσα να ξεπεράσω τα εννέα μέτρα. Μπορώ να το πω τώρα κοιτάζοντας πίσω εκείνα τα χρόνια», αποκαλύπτει 33 χρόνια μετά.

Το 1988, τη χρονιά που έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Σεούλ, ένας μεγάλος σεισμός έπληξε την Αρμενία και άφησε πίσω του 37.000 νεκρούς, συμπεριλαμβανομένων πολλών συγγενών του Εμιγιάν, αλλά και του πατέρα του, κάτι που επηρέασε ψυχολογικά τον σπουδαίο άλτη και σημερινό πρόεδρο της αρμενικής ομοσπονδίας στίβου.