ΑΕΚ – Ολυμπιακός 0-1: Φωνάξτε τον Γραμμένο, δεν μπορώ να περιμένω

Είχε ραντεβού με την Ιστορία. Και ας μπήκαν ανάμεσα Θεοί και Δαίμονες για να τον σταματήσουν. Ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα της χρονιάς την περίοδο 2019-2020. Και το επιβεβαίωσε (και) απόψε. Σε έναν τελικό κυπέλλου που θα έπρεπε να έχει γίνει 50 νύχτες πριν. Με άλλες ποδοσφαιρικές συνθήκες.

Δεν πειράζει όμως έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα είναι πιο γλυκό για την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς που επικρατώντας με 1-0 της ΑΕΚ (Ραντζέλοβιτς 9΄) μπορεί ήδη να τραγουδά

O πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας και της «εξυγίανσης» άλλωστε ήταν ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές. Ότι μπορούσαν έκαναν στο πάρκο Γουδή για να σταματήσουν την επέλαση του Ολυμπιακού. Ένα σωρό εμπόδια έβαλαν στους Ερυθρόλευκους. Μέχρι την τελευταία στιγμή. Τους ανάγκασε απόψε να παίξουν έναν τελικό κυπέλλου απέναντι σε έναν μεγάλο αντίπαλο, με ένα αμούστακο παιδί τερματοφύλακα (Τζολάκη). Με έναν winger που έγινε αναγκαστικά δεξιός μπακ (Μπρούνο). Με τον αειθαλή Βασίλη Τοροσίδη στον επίλογο της καριέρας του: Ακριβώς στο τελευταίο ματς της καριέρας του. Αριστερός μπακ όπως τότε που κάλπαζε στις πτέρυγες όντας ένας από τους μεγαλύτερους αμυντικούς του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Με αυτές τις συνθήκες εμφανίστηκε ο Ολυμπιακός στο γήπεδο. Αλλά δεν… μάσησε ποτέ. Προσαρμόστηκε στις συνθήκες και συνέχισε την πελατειακή σχέση με τους Κιτρινόμαυρους. Το αποψινό ήταν το πέμπτο ματς της σεζόν 2019-20. Το κοντέρ έγραψε 4 νίκες και 1 ισοπαλία. Το επιμέρους σκορ 8-1. Η ΑΕΚ δεν μπόρεσε να κοιτάξει στα μάτια τους Ερυθρόλευκους ούτε καν απόψε, στον υποχρεωτικό αυτοσχεδιασμό του Μαρτίνς. Περισσότερο δυσκόλεψε η Εκτελεστική Επιτροπή τους νταμπλούχους. Παρά η ομάδα του Μάσιμο Καρέρα που για πολλοστή φορά έδειξε πως απέχει πολύ από την κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου με αυτή την αγωνιστική της εκδοχή.

Τι συνέβη απόψε στον Βόλο: Μια κλασική κυριαρχία της ομάδας που ευτύχησε να προηγηθεί και να φέρει το ματς από πολύ νωρίς στα μέτρα της. Ο Ολυμπιακός βρήκε δρόμο για τα δίχτυα μόλις στο 9΄με τον Ραντζέλοβιτς έπειτα από καταπληκτική πάσα του (mvp) Μαντί Καμαρά. Ο Σέρβος εκτελεστής με διαγώνιο σουτ τιμώρησε την ερασιτεχνική προσέγγιση της φάσης από τον Σβάρνα και έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Τσιντώτα για το γκολ που έμελλε να κρίνει τον τίτλο. Δύο λεπτά νωρίτερα η ΑΕΚ έχασε τη μοναδική πραγματική της ευκαιρία στο ματς, με τον Ολιβέιρα να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το μοναδικό λάθος του ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΥ Τζολάκη. Σούταρε από κοντά σε δύο χρόνους ο Πορτογάλος. Βρέθηκε ως από μηχανής Θεός ο Μπα πάνω στην γραμμή και έσωσε. Δύο λεπτά αργότερα τη μπάλα από τα δίχτυα τη μάζευε η ΑΕΚ.

Από το 1-0 και έπειτα λοιπόν υπήρξε ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό format στο χορτάρι. Ο Ολυμπιακός σε 4-2-3-1 να δίνει χώρο και κατοχή στην ΑΕΚ. Η Ένωση να εγκλωβίζεται στην ιδέα πως μπορεί να εκμεταλλευτεί το match up Ολιβέιρα-Μπρούνο (που δεν το κατάφερε ποτέ). Και κάθε φορά που οι Πειραιώτες έβρισκαν χώρο για τρανζίσιον. Μια μεγάλη ευκαιρία για να τελειώσει η παρτίδα μια ώρα αρχύτερα. Με τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί να χάνει τα άχαστα. Ένα μοναδικό τετ α τετ (35΄) έπειτα από καταπληκτική ενέργεια, πέρασε άουτ. Ένα πέναλτι το οποίο κέρδισε ο Μασούρας από τον Μπακάκη (55΄) και το «έπιασε» ο Τσιντώτας. Ένα ακόμη απίθανο σόλο (90΄) φάτσα με τον πορτιέρο της ΑΕΚ. Αν προσθέσει κανείς και το χαμένο τετ α τετ του Μασούρα στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους συνθέτει ένα παζλ με 4 κλασικές ευκαιρίες για να γίνει το ματς 2-0. Για να τελειώσει δίχως άγχος ως το 90΄+6’.

Βέβαια το άγχος το προκαλεί η πίεση του αντιπάλου. Και η ΑΕΚ τον Ολυμπιακό δεν τον πίεσε ποτέ. Δεν ένιωσαν απειλή οι Ερυθρόλευκοι στο ματς, και ας ήταν η κατοχή της μπάλας 60%-40% για την Ένωση. Και ας έγραψε η στατιστική 14-11 τελικές και 14 (!)-3 κόρνερ για τους φιναλίστ του Καρέρα. Κατώτερη των περιστάσεων. Και δικαίως ηττημένη. Μια απευθείας εκτέλεση κόρνερ του Βέρντε (39΄) ίσως να μπορούσε να θεωρηθεί κάτι. Στον ωκεανό του τίποτα.

Το κλειδί: Ο τρόπος που ο Πέδρο Μαρτίνς μπόρεσε να διαχειριστεί το πετσοκομμένο από την ΕΠΟ ρόστερ. Μια πειραματική άμυνα με Μπρούνο, Σισέ, Μπα, Τοροσίδη. Ο Τζολάκης στην εστία. Ο Μασούρας και ο Ραντζέλοβιτς στα άκρα που ντούμπλαραν αμέτρητες φορές και βοήθησαν τα μέγιστα. Ο τρομερός Ανδρέας Μπουχαλάκης σε ένα από τα πιο ώριμα ματς της καριέρας του. Ο mvp Καμαρά. Ο παμπόνηρος Βαλμπουενά. Από όλους πήρε κάτι ο κόουτς. Ακόμη και από τον αριστερό μπακ Σισέ (!) όταν κάποια στιγμή δεν είχε άλλες ανάσες ο Τοροσίδης. Ακόμη και από τον Σεμέδο που έδωσε λίγα λεπτά βοήθειας έχοντας όλες και όλες δύο προπονήσεις τις τελευταίες είκοσι μέρες στα πόδια του.

Το δεκάρι: Σκόρερ ο Ραντζέλοβιτς. Καλύτερος όλων ο Καμαρά. Αυτό που έχει κάνει ο Κωνσταντίνος Τζολάκης όμως απόψε στο Βόλο ίσως είναι η αφετηρία για μια τεράστια καριέρα. Ένας μικρός πολύ… μεγάλος. Με απίστευτη προσαρμογή στις συνθήκες. Πάρα πολλά κότσια σε νύχτα που θα μπορούσαν να λυγίσουν βουνά. Ο 18άχρονος δεν ήταν απλά καλός. Ήταν ένας έτοιμος τερματοφύλακας για έναν τελικό. Μπράβο στο τιμ του Ολυμπιακού που τον είχε έτοιμο. Μπράβο όμως και στον εαυτό του. Είναι πολύ δύσκολη η θέση του τερματοφύλακα.

Γιατί κόουτς: Ότι και να πεις για την ΑΕΚ είναι λίγο. Είχε μια κανονική εντεκάδα. Ένα στέρεο 4-3-3. Είχε προαναγγελιακά και το πάνω χέρι, αρκεί να εκμεταλλεύονταν τις αναγκαστικές αδυναμίες του Ολυμπιακού. Δεν κατάφερε τίποτε. Πέρα βεβαίως από το ιστορικό να χάνεις και τέταρτο στη σειρά τελικό. Απίστευτο.

Στον πάγκο: Η παρέα της ΕΠΟ. Ο Διακοφώτης. Ο Δημητρίου. Οι βλαχοδήμαρχοι που ξεφτίλισαν το ποδόσφαιρο προσπαθώντας να αλλάξουν τους όρους διεξαγωγής του ματς. Τους έβαλε ο Ολυμπιακός και αυτούς στα δίχτυα. Όλους μαζί. Κρίμα που δεν μπήκε στο γήπεδο και ο Αχιλλέας. Κρίμα που έμεινε απέξω. Nα μην ξεχάσουμε την καταπληκτική διαιτησία του Κάιπερς. Δεν έχασε φάση ο Ολλανδός.

ΑΕΚ (Μάσιμο Καρέρα): Τσιντώτας – Μπακάκης (62′ Παουλίνιο), Σβάρνας, Τσιγκρίνσκι, Λόπες – Σιμόες (80′ Μαχαίρας), Κρίστισιτς, Μάνταλος – Βέρντε (62′ Αλμπάνης), Λιβάγια, Ολιβέιρα.

Ολυμπιακός (Πέδρο Μαρτίνς): Τζολάκης – Μπρούνο, Μπα, Σισέ, Τοροσίδης (80′ Σεμέδο) – Καμαρά, Μπουχαλάκης – Μασούρας, Βαλμπουενά (76′ Καφού), Ραντζέλοβιτς – Ελ Αραμπί (90’+1′ Φορτούνης).