EURO 2004: Οταν η Ελλάδα τρέλανε τον πλανήτη και την… ιστορία (vids)

Ήταν 4 Ιουλίου του 2004. Οι Έλληνες ξεχύνονται στους δρόμους. Το έπος έχει γραφτεί. Εχει πάρει θέση στην ιστορία της χώρας. Είναι η στιγμή που ο Θοδωρής Ζαγοράκης σηκώνει το τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρώπης και το όνειρο κάθε φιλάθλου γίνεται αληθινό. Εκείνο το βράδυ, η Ελλάδα νικάει την Πορτογαλία με 1-0 και σκαρφαλώνει στην κορυφή της Ευρώπης.

Αρκετοί αναρωτιούνται, γιατί η Ελλάδα, παραμένει η μεγαλύτερη έκπληξη στα

χρονικά του ποδοσφαίρου, παρότι έχουν ακολουθήσει πολλές τέτοιες καταστάσεις. Η κατάκτηση των πρωταθλημάτων από Λέστερ και Ατλέτικο Μαδρίτης, η ανατροπή της Λίβερπουλ στον τελικό του Champions League το 2005. Ακόμα και η εθνική Δανίας του 1992, δεν έπιασε τόσο την επιτυχία της Ελλάδας. Ούτε το «θαύμα» της Βέρνης (που κλείνει σήμερα 56 χρόνια), δεν άγγιξε το έπος της ομάδας του Ρεχάγκελ. Η απάντηση σε αυτό το «μονοπώλιο», βρίσκεται στα στατιστικά που είχε η «γαλανόλευκη» πριν την έναρξη του EURO.

Η νίκη επί της Ιρλανδίας στα προκριματικά, πρόσφερε στην εθνική Ελλάδας την πρώτη θέση και την απευθείας πρόκριση στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Ήταν μόλις η δεύτερη παρουσία της χώρας, σε τελικά ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και πρώτη μετά από 24 ολόκληρα χρόνια. Επίσης, ήταν η τρίτη φορά που θα βρισκόταν σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης, αφού μεσολάβησε και το Μουντιάλ του 1994, στην Αμερική. Το συγκλονιστικό είναι, ότι οι παίκτες του Ρεχάγκελ κουβαλούσαν, την κακή πορεία της χώρας στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Με μηδέν βαθμούς και 0-10 στα γκολ, η Ελλάδα αποχαιρέτησε από την φάση των ομίλων εκείνο το «ταξίδι».

Φυσικά, το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν είχε νίκη (μία ισοπαλία και δύο ήττες σε EURO), έκανε τους διεθνής να στοχεύσουν σε αυτό. Δηλαδή μία νίκη, μέσα σε έναν όμιλο με Πορτογαλία, Ισπανία και Ρωσία. Ο πρώτος βαθμός σε διοργάνωση, είχε επιτευχθεί το 1980, όπως και το πρώτο γκολ, οπότε όλοι είχαν θέσει αυτό το στόχο ή ακόμα και την πρώτη πρόκριση σε επόμενη φάση. Φτάνει η 12η Ιουνίου και ο Γιώργος Καραγκούνης σκοράρει στο 7ο λεπτό το 1-0, για να έρθει το εύστοχο πέναλτι του Μπασινά, με το οποίο η Ελλάδα έβαλε για πρώτη φορά δύο γκολ σε ένα παιχνίδι, σε τελικά μεγάλου θεσμού. Στο σφύριγμα της λήξης, η Ελλάδα τα έχει καταφέρει. Πετυχαίνει την πρώτη της νίκη και εκεί καταλαβαίνει ότι πρέπει να βάλει ακόμα μεγαλύτερους στόχους.

Ισοπαλία με Ισπανία και «γλυκιά» ήττα με 2-1 από την Ρωσία. Η συνταγή είχε ολοκληρωθεί και η Ελλάδα προκρίνεται για πρώτη φορά σε επόμενη φάση στην ιστορία της. Συλλέγει συνολικά τέσσερις βαθμούς, την ίδια στιγμή, που στις άλλες δύο διοργανώσεις είχε μόνο έναν. Επόμενη αντίπαλος, η εθνική Γαλλίας που είχε κατακτήσει το Μουντιάλ του 1998 και το προηγούμενο EURO (2000) ενώ ήταν φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006. Μία κεφαλιά του Χαριστέα, κάνει την Ελλάδα να σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Πρόκριση στα ημιτελικά και εκεί περιμένει η Τσεχία. Μία ομάδα που εκείνη την χρονιά, φαινόταν ότι θα καταφέρει να πάρει το πολυπόθητο τρόπαιο ενώ στην «μηχανή» της, είχε τον Μίλαν Μπάρος που τελείωσε το τουρνουά ως πρώτος σκόρερ (πέντε γκολ).

Το γκολ του Δέλλα στην παράταση και η νίκη της Πορτογαλίας επί της Ολλανδίας με 2-1 στο άλλο παιχνίδι, δημιουργούν μία «ρεβάνς». Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της διοργάνωσης, που η οικοδέσποινα αντιμετωπίζει στον τελικό, την ίδια ομάδα που βρήκε απέναντι της στην πρεμιέρα. Η Ελλάδα, που δεν έχει ξανανιώσει παρόμοιες καταστάσεις, είναι έτοιμη να ολοκληρώσει το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό «θαύμα» της ιστορίας. Την υπογραφή του, βάζει ο Άγγελος Χαριστέας, στο 57’ για να μπει ο επίλογος με το σφύριγμα της λήξης. Η ομάδα με τα γαλανόλευκα νικάει μέσα στο Ντα Λουζ την Πορτογαλία των Ρονάλντο, Φίγκο και Ντέκο. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης σηκώνει το βαρύτιμο τρόπαιο και τα πρόσωπα που βρισκόντουσαν πίσω του, μένουν στην αιωνιότητα.

Μετά από αυτό, ακολούθησε μία «χρυσή» δεκαετία, με μοναδική παρένθεση το Μουντιάλ του 2006. Από εκεί και πέρα, η Ελλάδα μέτρησε δύο προκρίσεις σε τελικά EURO (2008, 2012) και ισάριθμες σε Μουντιάλ (2010, 2014). Αξιοσημείωτο δε, ότι από τότε που έβαλαν τέλος στην καριέρα του και οι τελευταίοι της γενιάς του 2004 (Καραγκούνης, Κατσουράνης), η Ελλάδα δεν έχει ξαναπροκριθεί σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης. Ωστόσο, κάθε 4η Ιουλίου, αυτή η χώρα, θα πανηγυρίζει όπως τότε. Γιατί αυτό το «αουτσάιντερ» είναι το παράδειγμα για τα υπόλοιπα.