Το ποδόσφαιρο του Ρεχάγκελ και του Σάντος μας οδήγησε σε επιτυχίες, τα ανεδαφικά πρότζεκτ που την είδαν Βραζιλία μας χαντάκωσαν

Ο Τζον Φαντ΄Σχιπ δεν έγινε σε μία νύχτα Μουρίνιο. Επίσης σε όλη του την καριέρα δε θα γίνει Κλοπ ή πρώτης ταχύτητας προπονητής.

Λογικά ο Τζον Φαντ΄Σχιπ θα συνεχίσει να κινείται εκεί κάπου κοντά στο μέσο όρο και η ποδοσφαιρική μοίρα μαζί με τις γνωριμίες του τον έφερε να σχετίζει το επαγγελματικό του μέλλον με την ανάταση ή όχι της Εθνικής ομάδας.

Παρόλα αυτά, η εικόνα της Ελληνικής ομάδας το βράδυ της Πέμπτης (25/3) στη Γρανάδα ήταν απτή απόδειξη του τι μπορεί να πετύχει ένας προπονητής ποδοσφαίρου απέναντι σε έναν κατά τεκμήριο καλύτερο συνάδελφό του.

Τι μπορεί να πετύχει όταν διαβάσει

σωστά τον αγώνα, όταν δεν έχει αυταπάτες και όταν προσεγγίζει ρεαλιστικά έναν τόσο σπουδαίο και υψηλού βαθμού δυσκολίας αγώνα.

Η λογική λέει πως η Εθνική θα δυσκολευτεί, είναι μέγα αουτσάιντερ για να βρεθεί σε μια από τις δύο πρώτες θέσεις από την στιγμή που έχει αντίπαλο την Ισπανία και τη Σουηδία.

Επειδή όμως η φαντασία είναι πιο γοητευτική από την πραγματικότητα, η ισοπαλία στη Γρανάδα δίνει την ευκαιρία για όνειρα.

Ο Φαντ΄Σχιπ έδεσε κόμπο τακτικά έναν σπουδαίο προπονητή όπως είναι ο Λουίς Ενρίκε διαβάζοντας εντυπωσιακά τον αγώνα. Το 4-3-3 είχε μόνο έναν αδύνατο κρίκο στο πρώτο 45λεπτο.

Όχι ο Πέτρος Μάνταλος δεν ευθύνεται για το 1-0 της ανάπαυλας ούτε για το γεγονός πως η Εθνική δεν μπορούσε να πάρει ανάσα και τελείωσε το πρώτο μισό του αγώνα με 22% κατοχή μπάλας.

Απλά ο αρχηγός της ΑΕΚ έμοιαζε παράταιρος σε αυτό που προσπαθούσε να παίξει ο Τζον Φαντ΄Σχιπ. Αυτό διορθώθηκε με την είσοδο του Σιώπη.

Από την στιγμή που η Ελληνική ομάδα δεν μπορούσε να παίξει με την μπάλα απέναντι σε αυτή την ομάδαρά της Ισπανίας, έπρεπε να επιστρατεύσει τρέξιμο, πνευμόνια και πρέσινγκ σε αυτούς που είχαν την μπάλα.

Αυτό και έγινε με τον Σιώπη.

Η τακτική προσήλωση όλων όσοι αγωνίστηκαν ήταν παροιμιώδης. Ο Μπακασέτας έπαιξε ιδανικά τον ρόλο του false 9αριού, οι χαφ και οι εξτρέμ πίεζαν ενώ η 4άδα της άμυνας έκανε κατάθεση ψυχής.

Το φεγγάρι ήταν τόσο μαζί με τον Ολλανδό εκλέκτορά μας που κατά τη διάρκεια του αγώνα ξέχασαν όλοι πως βασικός ήταν ο στόπερ μιας μικρής κροατικής ομάδας (Κυριάκος Παπαδόπουλος) και στον πάγκο-εξέδρα ο στόπερ που κάνει εντυπωσιακά πράγματα στην Μπουντεσλίγκα (Μαυροπάνος).

Ο Μπακάκης που κλήθηκε τελευταία στιγμή και προέρχεται από τραυματισμό και κακή εμφάνιση στην Τούμπα ήταν σχεδόν αλάνθαστος ενώ οι Τσιμίκας, Τζαβέλλας άγγιξαν το 10.

Το ζήτημα είναι τι γίνεται τη 2η αγωνιστική. Η Εθνική θα πρέπει να βγει από τη… σπηλιά και να πάρει την μπάλα απέναντι στη Γεωργία. Να κερδίσει τον αγώνα για να κεφαλαιοποιήσει την ιστορική ισοπαλία στην Ισπανία. Ανέκαθεν τα παιχνίδια που μια ομάδα πρέπει να πάρει είναι πιο δύσκολα από αυτά που πρέπει να καταστρέψει το παιχνίδι του αντιπάλου.

Για αυτό το λόγο το ματς με τη Γεωργία είναι πιο δύσκολο από αυτό με την Ισπανία.

Όσο για εκείνους που σχολιάζουν τα στατιστικά (ή έστω σχολίαζαν μέχρι το γκολ) η επιστήμη μπορεί να σηκώσει τα χέρια ψηλά. Το market value των Ισπανών είναι σε δυσθεώρητα ύψη σε σχέση με αυτά των δικών μας παικτών. Ποδοσφαιριστές που έχουν κάνει ή θα κάνουν μεταγραφές εκατομμυρίων και μια Λίγκα που μάλλον είναι η 2η καλύτερη στον  κόσμο και από εκεί προέρχονται πολλοί διεθνείς του Ενρίκε.

Η Εθνική δεν μπορούσε και δε θα μπορέσει να παίξει ποδόσφαιρο απέναντι σε αυτές τις ομάδες.

Άρα τι είναι το αμέσως καλύτερο; Να κοιτάξει ρεαλιστικά τον αντίπαλο, να κλέψει βαθμούς και να χτίσει χαρακτήρα για αυτούς τους παίκτες που είναι πολλοί σε νεαρή ηλικία.

Το ποδόσφαιρο του Ρεχάγκελ και του Σάντος μας οδήγησε σε επιτυχίες, τα ανεδαφικά πρότζεκτ που την είδαν Βραζιλία μας χαντάκωσαν!

από το sportime.gr.