Το 1911 πήγαινες με 20 λεπτά στο Καλλιμάρμαρο για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα

Ήταν Απρίλιος του 1911 και η Αθήνα ετοιμαζόταν για τους πιο μεγάλους αγώνες στίβου της χρονιάς. Το Καλλιμάρμαρο Στάδιο γέμιζε από κόσμο που είχε πληρώσει μόλις 20 λεπτά για να μπει στο άνω διάζωμα. Με 50 λεπτά έμπαινες πιο κοντά. Μόνο οι λίγες αριθμημένες θέσεις είχαν εισιτήριο 2 δραχμές. Η ατμόσφαιρα ήταν γιορτινή. Οι εφημερίδες έγραψαν για «ασυνήθη κοσμοσυρροή».

Στην εξέδρα βρισκόταν ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, ο πρόεδρος της Βουλής, υπουργοί, ξένοι στρατιωτικοί και διπλωμάτες. Όμως η βασιλική οικογένεια, που συνήθως παρευρισκόταν σε τέτοιες περιστάσεις, έλαμψε δια της απουσίας της. Ούτε στις απονομές δεν εμφανίστηκε κανείς. Κι όμως, υπήρχε κύπελλο με το όνομα του βασιλιά της Ιταλίας.

Συμμετείχαν 17 σύλλογοι. Αθλητές ταξίδεψαν από Βόλο, Πάτρα, Τρίκαλα, Αρκαδία, αλλά και από τη Σμύρνη και την Αλεξάνδρεια. Οι Ομογενείς ήθελαν να δείξουν πως κι αυτοί είναι παρόντες στο εθνικό σώμα. Ο Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος κέρδισε τον τίτλο, σε μια χρονιά που δεν εμφανίστηκε καν ο αντίπαλός του, ο Εθνικός. Η απουσία του, όπως ειπώθηκε, του στοίχισε τον τίτλο.

Το πιο ενδιαφέρον σημείο των κανονισμών εκείνης της χρονιάς ήταν ότι, για πρώτη φορά, η καλύτερη επίδοση στους προκριματικούς μετρούσε εξίσου με αυτή στον τελικό. Όποιος είχε ρίξει ή πηδήξει καλύτερα στο πρώτο γύρο, μπορούσε να πάρει το χρυσό ακόμα κι αν υστερούσε μετά. Οι δρόμοι, όμως, έμεναν στο παραδοσιακό: μόνο ο τελικός μετρούσε.

Ο αλυτάρχης των αγώνων ήταν ο ολυμπιονίκης Γεώργιος Ορφανίδης. Ο ΣΕΓΑΣ, ως διοργανωτής, παρέθεσε στο τέλος δείπνο για όλους στο «Ακταίον». Ήταν μια εποχή όπου ο αθλητισμός είχε ακόμα τη γεύση του πανηγυριού, αλλά και την αρχοντιά του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Με δάφνες, διπλώματα και μετάλλια. Χωρίς πανάκριβες χορηγίες. Και με εισιτήριο λιγότερο από ένα ψωμί.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords