Της πήραν τα πάντα. Και όμως έδωσε ό,τι της είχε απομείνει. Έτσι γεννήθηκε η Ψωροκώσταινα

Το 1821 η Πανωραία Χατζηκώστα έβλεπε τη ζωή της να διαλύεται. Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια του Αϊβαλιού, όμως όταν η πόλη καταστράφηκε από τους Τούρκους, έχασε και τα τέσσερα της παιδιά. Ο άντρας της, βυθισμένος στο πένθος και την οργή, μπήκε στο Αϊβαλί στις 2 Ιουνίου 1821 για να πάρει εκδίκηση, μα δεν ξαναγύρισε ποτέ. Εκείνη έμεινε ολομόναχη. Ξεριζωμένη, ρακένδυτη, χωρίς τίποτα πια, κατέφυγε στο Ναύπλιο, ανάμεσα σε πλήθη προσφύγων, επαιτών και χήρων του Αγώνα.

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1826, το Μεσολόγγι πολιορκούνταν.

Ο λαός πείναγε. Οι πρόκριτοι του Ναυπλίου έκαναν έρανο για να ενισχυθεί η άμυνα των πολιορκημένων. Όσοι είχαν κάτι, έδιναν. Και τότε, αυτή η γυναίκα που δεν είχε τίποτα, πλησίασε. Άπλωσε το χέρι και έβγαλε ένα παλιό ασημένιο δαχτυλίδι. «Δεν έχω τίποτα άλλο», είπε. «Ούτε φαΐ ούτε στέγη. Μόνο αυτό και ένα γρόσι. Τα προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι». Όλοι σώπασαν.

Η ιστορία διαδόθηκε αμέσως. Κανείς δεν ήξερε πώς τη λένε. Της κόλλησαν ένα παρατσούκλι: Ψωροκώσταινα. Και από τότε, όποτε το ελληνικό κράτος θέλει να φανεί φτωχό, ταπεινό, αυτοσαρκαστικό ή γεμάτο ευσπλαχνία, η φράση ανασύρεται: “Είμαστε μια Ψωροκώσταινα”.

Όμως πίσω από αυτή τη λέξη δεν κρύβεται μόνο η φτώχεια. Κρύβεται ένα πρόσωπο. Μια γυναίκα που ξεριζώθηκε, έμεινε μόνη, δεν είχε στον ήλιο μοίρα και παρ’ όλα αυτά πρόσφερε. Και μέσα στη συνείδηση του ελληνισμού, έμεινε για πάντα σύμβολο της Ελλάδας που, ακόμα και στην απόλυτη ένδεια, δίνει ό,τι έχει.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα