Τι έκαναν οι αρχαίοι ηθοποιοί για να τους ακούνε στα αρχαία θέατρα που δεν υπήρχαν μικρόφωνα

Τα αρχαία ελληνικά θέατρα είναι από τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά θαύματα του κόσμου, καθώς επέτρεπαν στους ηθοποιούς να ακούγονται πεντακάθαρα χωρίς μικρόφωνα, ακόμα και στις τελευταίες σειρές των κερκίδων. Όμως, πώς το πετύχαιναν;

Η απάντηση κρύβεται στη δομή του θεάτρου και στις φωνητικές τεχνικές των ηθοποιών. Τα αρχαία θέατρα, όπως το θέατρο της Επιδαύρου, είχαν ημικυκλική διάταξη, η οποία βοηθούσε τον ήχο να διαχέεται φυσικά και να φτάνει σε κάθε θεατή. Η χρήση του ασβεστόλιθου στις κερκίδες ενίσχυε την αντανάκλαση

του ήχου και απορροφούσε τις χαμηλές συχνότητες, επιτρέποντας στις ανθρώπινες φωνές να ακούγονται καθαρότερα.

Οι ηθοποιοί, από την πλευρά τους, χρησιμοποιούσαν ειδικές τεχνικές φωνητικής προβολής. Δεν μιλούσαν απλά, αλλά έδιναν έμφαση στις συλλαβές, άλλαζαν τόνους και χρησιμοποιούσαν αργή, ρυθμική εκφορά του λόγου, ώστε να μεγιστοποιήσουν την ακουστικότητα. Επιπλέον, οι μάσκες που φορούσαν δεν ήταν απλώς διακοσμητικές – είχαν μεγάλα ανοιχτά στόματα που λειτουργούσαν σαν ενισχυτές ήχου, κατευθύνοντας τη φωνή προς το κοινό.

Όλα αυτά τα στοιχεία συνέθεταν μια ακουστική εμπειρία που εντυπωσιάζει ακόμα και τους σύγχρονους επιστήμονες. Το γεγονός ότι κάποιος μπορούσε να μιλήσει χαμηλόφωνα στη σκηνή και να ακουστεί χωρίς κανένα τεχνητό μέσο σε μια κατάμεστη αρένα, δείχνει την ευφυΐα των αρχαίων Ελλήνων αρχιτεκτόνων και τη δεξιοτεχνία των ηθοποιών της εποχής.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα