Παναθηναϊκός: Όνειρα χωρίς ταβάνι, αλλά με στέγη!

Παναθηναϊκός: Ακόμη και η σύγκριση με θρυλικά (και φανταστικά) κατασκευάσματα, αδικεί το αφήγημα, την ιστορία του. Τουλάχιστον, για παράδειγμα, το γεφύρι της Άρτας, ολημερίς χτίζονταν προτού το βράδυ γκρεμιστεί.

Το γήπεδο του Παναθηναϊκού δεν χτίζονταν ποτέ. Έμενε σχέδιο, ιδέα, συζήτηση, δέσμευση, πολιτική, κενή υπόσχεση, διοικητική φιλοδοξία, επιχειρηματική δράση,

αντιπολιτευτική επιχειρηματολογία, μα πάνω απ’ όλα όνειρο στους φίλους των «πρασίνων». Όνειρο, που πολλές φορές εξελίσσονταν σε εφιάλτη, όχι μόνο για το επί δεκαετίες ανεφάρμοστο, ουτοπικό ενίοτε του πράγματος, αλλά γιατί ακόμη και η ονειροπόληση περισσότερη διχόνοια προκαλούσε, παρά σύμπλευση.

Γιατί πρακτικά, ουσιαστικά, ποτέ κανείς δεν είδε τίποτα περισσότερο από σχέδια. Και μετακομίσεις των σχεδίων. Μια στο Ελληνικό. Την άλλη στη Λεωφόρο, με διάφορες παραλλαγές. Απαλλοτριώσεις, βυθίσεις, επεκτάσεις. Μετά στο Γουδί, στον Βοτανικό, Αθηναϊκή Πολιτεία. Έμοιαζε λες και δεν υπήρχε χώρος, δεν υπήρχε πουθενά τόπος, για να βρεθούν τα απαιτούμενα στρέμματα στέγασης της ομάδας της Αθήνας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Παναθηναϊκός: Το μεγάλο ερωτηματικό

Και προσοχή. Για μια ομάδα που δεν χάριζε. Που έδινε περιουσία, που έδινε γη, για γη. Αντικαθιστώντας αυτήν την ιστορικής του έδρας, με την επόμενη. Φευ. Συντελέστες δόμησης, επιχειρηματικές ασυμφωνίες, νομικό πλαίσιο, χρηματοδότηση, κρατική (ή και εκκλησιαστική ενίοτε) απροθυμία ή δυσκαμψία, ενδοπαναθηναϊκές κόντρες για τη λεζάντα (και το μεγαλύτερο κομμάτι στην πίτα – που και τώρα ακόμη μοιάζει είναι η μεγαλύτερη νάρκη) ακόμη και κορμοράνοι στάθηκαν ικανοί τα ως και ρομαντικά σχέδια και πλάνα να τα αφήσουν εκεί, έτσι. Επί χάρτου.

Πόσες κυβερνήσεις, πόσες δημοτικές αρχές, πόσες κοινοβουλευτικές συμμαχίες, συμπράξεις και πλειοψηφίες, πόσες επιχειρηματικές δράσεις κατά καιρούς παρουσιάστηκαν σωτήριες; Όλες, κατέληγαν με το ίδιο αποτέλεσμα. Μηδέν εις το πηλικόν. Ακόμη και η – κακά τα ψέματα – πανίσχυρη οικογένεια Βαρδινογιάννη, που ουσιαστικά πρωτοξεκίνησε την όλη κουβέντα για ένα νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού, ποτέ δεν κατάφερε να φέρει στα μέτρα της – στα τεράστια επιχειρηματικά μέτρα – το συγκεκριμένο πρότζεκτ. Όχι για να το υλοποιήσει, άλλα έστω, ρεαλιστικά να το σχεδιάσει.

Ακούνε λοιπόν οι φίλοι του Παναθηναϊκού που από παιδιά έφτασαν να έχουν παιδιά περιμένοντας νέα για το γηπεδικό, πως έπεσαν οι υπογραφές μεταξύ όλων των εμπλεκομένων φορέων για την κατασκευή του νέου γηπέδου του συλλόγου και παράλληλα την αποκατάσταση και των τμημάτων του Ερασιτέχνη, αλλά και τη διευθέτηση του θέματος της Λεωφόρου και τσιμπιούνται. Δεν το πιστεύουν. Επιφυλακτικοί τουλάχιστον.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Super League 1: Το πρωτάθλημα ξαναρχίζει με το ντέρμπι «αιωνίων»

Ποιος τους αδικεί όταν δεκαετίες ολόκληρες διάβαζαν και διάβαζαν, ακούγαν, μάθαινε, έβλεπαν το γήπεδο που η ομάδα τους δεν είχε να συγκρίνεται με άλλα ευρωπαϊκά («Στάμφορντ Μπριτζ», «Ντραγκάο» ακόμη και ακόμη και «Σαν Σίρο»), χωρίς καλά καλά κανείς να μπορεί να τους πει που θα είναι ο χώρος που θα πέσει η πρώτη πέτρα, το πρώτο μπετό.

Πλέον όμως, δεν έχει άλλη φαντασία. Δεν έχει άλλο όνειρο. Δεν έχει άλλο παραμύθι. Οι υπογραφές είναι γεγονός. Το σημαντικότερο; Δεν προσβάλλονται. Το σχέδιο είναι όχι απλά εκπονημένο, αλλά πλήρως κατοχυρωμένο νομικά (θυμηθείτε τους κορμοράνους), αλλά και ενδελεχώς κοστολογημένο και στο 100% εξασφαλισμένο ως προς την χρηματοδότηση του. Μόνο «επικίνδυνο», εσωτερική υπονόμευση. Αλλά δύσκολα πλέον κάποιος, οποιοσδήποτε, θα την τολμήσει.

Σημασία πότε θα μπει ο Παναθηναϊκός στο νέο του γήπεδο δεν έχει. Λίγο αλλάζει αν θα είναι τον Ιανουάριο του ’24 ή το καλοκαίρι. Τη μισή τους ζωή έχουν περιμένει οι φίλοι του για να δουν το γήπεδο. Λίγοι μήνες, διαφορά δεν θα κάνουν σε μια εξέλιξη που αλλάζει τα πάντα στο στάτους και στην εφεξής διαδρομή του συλλόγου. Κυρίως όμως αλλάζει το όραμα των οπαδών του. Διαφορετικό να το κάνεις έχοντας στεγάσει αυτό που αγαπάς…



Το άρθρο Παναθηναϊκός: Όνειρα χωρίς ταβάνι, αλλά με στέγη! εμφανίστηκε πρώτο στο sportime.gr.