Παναθηναϊκός: Ένας για όλους και όλοι για την ομάδα

Ο Παναθηναϊκός έπρεπε να δουλέψει σκληρά προκειμένου να συγκεντρωθεί μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από την ήττα (όπως ήρθε) από την Ρεάλ. Να παραμερίσει τα όποια συναιαθήματα πίκρας, αδικίας, στενοχώριας, απογοήτευσης και να συγκεντρωθεί για έναν αγώνα με τεράστιο «ΠΡΕΠΕΙ». Διότι αυτός με την Άλμπα τέτοιος ήταν.

Για να φθάσει ο Παναθηναϊκός στο τελικό 92-69, ξεκάθαρα

άνετο σκορ, δούλεψε σκληρά. Τόσο στο τακτικό όσο και στο πνευματικό κομμάτι. Όπως και με τον αγώνα κόντρα στην άλλη γερμανική ομάδα, την Μπάγερν, οι «πράσινοι» κυριάρχησαν από το πρώτο λεπτό. Κι όταν οι αντίπαλοι προσπαθούσαν να πιέσουν και να φανούν απειλητικοί, υπήρχε πάντα ο τρόπος ώστε να ξεκολλήσουν.

Και κυρίως να μην απογοητευτούν. Να μην αισθανθούν βάρος και τους πάρει από… κάτω. Κι αυτό φάνηκε καθαρά στο τελευταίο τετράλεπτο, τότε που οι Γερμανοί είχαν πάρει φόρα, είχαν πεύχει 15 πόντους σε 6 λεπτά κι ασκούσαν πίεση στον Παναθηναϊκό. Οι «πράσινοι» απάντησαν με ένα εκκωφαντικό 16-2 στα τελευταία 4 λεπτά και το 76-67 έγινε 92-69.

Δεν ήταν εύκολος ο αγώνας για τον Παναθηναϊκό. Ο Βόβορας και οι παίκτες του τον έκαναν εύκολο διότι έδειξαν διάρκεια και συγκέντρωση στην άμυνά τους, είχαν σωστή προσέγγιση στον αγώνα και απόλυτη προσήλωση στο πλάνο τους. Απέναντι σε μια ομάδα με μέσο όρο 78 πόντους στην Euroleague και 88 στους τελευταίους τρεις αγώνες, δέχθηκαν μόλις 69.

Επίσης η Άλμπα είναι 3η καλύτερη ομάδα στην Euroleague στα επιθετικά ριμπάουντ, αλλά περιορίστηκε σημαντικά από τους «πράσινους» που πήραν και 2 παραπάνω πόντους (11-9) από τον τομέα αυτό. Η παρουσία του Παπαγιάννη στην ρακέτα αποδείχθηκε… απαγορευτική για τους Γερμανούς. Ο ψηλός με το πελώριο ανάστημά του είτε τους έκοβε (4) είτε τους δυσκόλευε τα σουτ και τους έκρυβε τη θέα.

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που αναρωτιέσαι πόσο τυχερό είναι το ελληνικό μπάσκετ που έχει ένα παιδί 23 ετών στα 2,20 μέτρα με τόσο μεγάλη προοπτική. Αλλά και τόσο μεγάλη ωριμότητα, βελτίωση και πρόοδο στο παιχνίδι του.

Ταυτόχρονα ο Παναθηναϊκός τιμώρησε κάθε λάθος της Άλμπα (πήρε 20 πόντους απ’ αυτή την κατηγορία) και με τα περίφημα deflections (ο Κασελάκης κυρίαρχος) κατάφεραν να έχουν σπουδαία αμυντικά αποτελέσματα.

Είχαν τον Ιωάννη Παπαπέτρου σε σπουδαία όσο και ώριμη βραδιά, αποφεύγοντας να κάνει πράγματα που δεν είναι στο ρεπερτόριό του. Ώριμος και σίγουρος, σαν αρχηγός… Είχε τον Σαντ Ρος να κάνει σπουδαίο παιχνίδι (και να βάζει τα σουτ). Είχε τον Νέντοβιτς να χτυπάει στο τρίτο δεκάλεπτο με τρία συνεχόμενα τρίποντα και να βάζει τα θεμέλια στη νίκη. Είχε τον Ουάιτ, αθόρυβο αλλά τόσο ουσιαστικό…

Είχε όμως και τέσσερις παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων και άλλους δύο στο όριο, με 9 πόντους. Είχε εξαιρετικά ποσοστά στα δίποντα (57%) και στα τρίποντα (44%). Είχε 21 ασίστ για μόλις 9 λάθη αλλά κι 7 κλεψίματα. Όπως επίσης είχε και πολύ σωστή και υπομονετική αντίδραση απέναντι στη ζώνη της Άλμπα την οποία την τιμώρησε.

Είχε 21 ασίστ μοιρασμένες (κι αυτό είναι μεγάλο θέμα) με τρεις παίκτες να έχουν από τέσσερις και άλλους δύο από τρεις. Έπιασε τρομερό βαθμό στην αξιολόγηση (122) και γενικά πραγματοποίησε μια πολύ καλή, ώριμη, σοβαρή και «γεμάτη» εμφάνιση,

Ποιο είναι τώρα το ζητούμενο; Να αποκτήσει σταθερότητα και συνέχεια. Να χτίσει επάνω σ’ αυτό τον αγώνα όχι μόνο στη νίκη αλλά στην αντίδραση και τη νοοτροπία του. Το ότι μέσα σε ένα 48ωρο κατάφερε να αλλάξει το τσιπάκι από έναν αγώνα τόσο έντονο σε συναισθήματα που προκάλεσε οργή, στενοχώρια και απογοήτευση και παρουσιάστηκε τόσο έτοιμος για τον αγώνα με το τεράστιο «ΠΡΕΠΕΙ» είναι υπέρ του.

Και… πολύ υπέρ του μάλιστα. Αν αναλογιστούμε ότι έλειπε και ο Μακ (και δεν είναι τόσο μεγάλη η πολυτέλεια του φετινού ρόστερ) ο Παναθηναϊκός πήρε σχεδόν άριστα. Σε όλα. Τακτικά και πνευματικά.

Το άρθρο Παναθηναϊκός: Ένας για όλους και όλοι για την ομάδα εμφανίστηκε πρώτο στο sportime.gr.