Όταν το τρένο διαλύθηκε, ο Αλέξανδρος Γ’ στήριξε με τα χέρια του το ταβάνι για να σωθεί η οικογένειά του

Ο Τσάρος Αλέξανδρος Γ’ δεν έμοιαζε με άλλους ηγέτες της εποχής του. Ήταν γίγαντας, τόσο σε ανάστημα όσο και σε δύναμη. Ψηλός, πλατύς, με χέρια που έμοιαζαν φτιαγμένα για να σηκώνουν βάρη και όχι για να κρατούν σκήπτρα. Κι όμως, αυτή η σωματική του δύναμη δεν ήταν για επίδειξη. Μια μέρα του 1888, όταν ένα τρένο που μετέφερε εκείνον και την οικογένειά του εκτροχιάστηκε, η πραγματική του φύση φανερώθηκε.

Το αυτοκρατορικό βαγόνι διαλύθηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Οι τοίχοι έσπασαν, το ταβάνι υποχώρησε, και τα θραύσματα του σιδήρου άρχισαν να καταρρέουν

πάνω σε όσους βρίσκονταν μέσα. Χωρίς να σκεφτεί στιγμή τον εαυτό του, ο Αλέξανδρος στάθηκε όρθιος, άπλωσε τα τεράστια χέρια του και κράτησε το ταβάνι, στηρίζοντας με όλη του τη δύναμη το κομμάτι του βαγονιού που απειλούσε να πλακώσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του.

Κανένας στρατιώτης, κανένας αξιωματικός, κανένας αυλικός δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό εκείνη τη στιγμή. Μόνο εκείνος, ο πατέρας τους, ο ίδιος ο Τσάρος. Για αρκετά λεπτά κράτησε με τα μπράτσα του το βάρος των ξύλων και των μετάλλων, μέχρι να καταφέρουν να απεγκλωβιστούν. Τον είδαν τότε πιο πολύ σαν προστάτη και λιγότερο σαν αυτοκράτορα.

Η πράξη του αυτή άφησε εποχή. Όχι επειδή επιβίωσε ένας τσάρος, αλλά επειδή εκείνος έδειξε πως ο τίτλος του δεν είχε καμία αξία μπροστά στην οικογένειά του. Το περιστατικό έγινε σύμβολο του χαρακτήρα του: αυστηρός, αλλά στα κρίσιμα, ακλόνητος και ανθρώπινος. Για εκείνη τη μέρα, η Ρωσία δεν είχε έναν αυτοκράτορα πάνω στον θρόνο της, αλλά έναν γίγαντα που σήκωνε στις πλάτες του τα πάντα για χάρη των δικών του.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα