Ο Έλληνας που ξεγέλασε τον Θάνατο και το πλήρωσε με την πιο άδικη τιμωρία της αιωνιότητας

17:27 6/6/2025 - Πηγή: Sportime

Στην αρχή δεν ήταν καταδικασμένος. Ήταν βασιλιάς. Ήταν έξυπνος. Ήταν επικίνδυνος. Ήταν ο Σίσυφος, ο άνθρωπος που ίδρυσε την Εφύρα, τη μελλοντική Κόρινθο, και κατάφερε με το μυαλό του να ξεγελάσει ακόμα και τον ίδιο τον Δία. Αλλά η αρχαία Ελλάδα δεν συγχωρούσε την ύβρη. Όποιος πίστευε ότι μπορούσε να ξεπεράσει τους θεούς, πλήρωνε. Και ο Σίσυφος πλήρωσε. Όχι με θάνατο. Αλλά με κάτι χειρότερο: με το να ζει για πάντα, κάνοντας το ίδιο πράγμα, χωρίς καμία ελπίδα επιτυχίας.

Ο Σίσυφος δεν ήταν απλώς βασιλιάς.

Ήταν ο ιδρυτής της ναυτιλίας, ο πρώτος που έβαλε κανόνες στο εμπόριο, ο άνθρωπος που έβγαλε την πόλη του από την απομόνωση. Όμως είχε κάτι μέσα του που δεν άρεσε στους θεούς: ήταν πανέξυπνος. Και το απέδειξε πολλές φορές.

Όταν ο Δίας απήγαγε την κόρη του ποταμού Ασωπού, ο Σίσυφος δεν δίστασε. Έδωσε στον πατέρα της την πληροφορία που ζητούσε, σε αντάλλαγμα για μια πηγή. Δεν τον ένοιαζε ο θυμός του Δία – τον ενδιέφερε να έχει νερό η πόλη του. Και όταν ο Θάνατος ήρθε να τον πάρει, ο Σίσυφος τον έπεισε να του δείξει πώς δένουν οι αλυσίδες. Και τον έδεσε εκείνος. Ο κόσμος σταμάτησε να πεθαίνει.

Ο Άρης εξοργίστηκε. Δεν είχε πλέον ρόλο. Δεν υπήρχε αίμα στις μάχες. Τον ελευθέρωσε και παρέδωσε τον Σίσυφο στον Κάτω Κόσμο. Αλλά ακόμα κι εκεί, ο Σίσυφος δεν το έβαλε κάτω. Ζήτησε από τη γυναίκα του να μην τον θάψει, να τον αφήσει γυμνό στην πλατεία. Και έτσι, στον Άδη, έκανε τον αθώο. Έπεισε την Περσεφόνη να τον στείλει πίσω, δήθεν για να ταφεί όπως πρέπει. Και φυσικά, δεν επέστρεψε ποτέ. Μέχρι που ο Ερμής τον τράβηξε με το ζόρι.

Τρεις φορές απέφυγε τον θάνατο. Τρεις φορές νίκησε τους θεούς. Και αυτό δεν το συγχωρούσε κανένας στον Όλυμπο.

Γι’ αυτό η τιμωρία του ήταν απόλυτη, σιωπηλή και αιώνια. Να ανεβάζει έναν τεράστιο βράχο στην κορυφή ενός λόφου. Και λίγο πριν τα καταφέρει, ο βράχος να γλιστρά και να πέφτει. Ξανά από την αρχή. Για πάντα. Χωρίς ανάπαυση, χωρίς αποτέλεσμα, χωρίς τέλος.

Η μορφή του έγινε σύμβολο. Ό,τι δεν αποδίδει, ό,τι σε εξαντλεί χωρίς νόημα, λέγεται πια «Σισύφειο έργο». Αλλά οι φιλόσοφοι είδαν κάτι βαθύτερο. Ο Σωκράτης τον ήθελε συνομιλητή. Ο Πλάτωνας τον ανέφερε με σεβασμό. Ο Αλμπέρ Καμύ, όμως, τον ανέδειξε σε ήρωα του παραλόγου. Έναν άνθρωπο που συνεχίζει, παρ’ όλα αυτά. Που γνωρίζει την ήττα, αλλά επιλέγει να τη ζήσει με αξιοπρέπεια.

Ίσως τελικά να μην ήταν τιμωρία. Ίσως να ήταν το νόημα.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords