Ο Έλληνας που έραβε κουμπιά στην Αμερική για 5 δολάρια την εβδομάδα και τελικά έσωσε εκατομμύρια ζωές. Γεννήθηκε σαν σήμερα

Γεννήθηκε στην Κύμη της Εύβοιας στις 13 Μαΐου 1883. Ο πατέρας του ήταν γιατρός, βουλευτής και δήμαρχος, μα ο ίδιος δεν ήθελε να γίνει στρατιωτικός γιατρός. «Θέλω την ελευθερία μου, τη γλυκιά μου ελευθερία», έγραφε στον πατέρα του. Στα 16 του μπήκε στην Ιατρική. Στα 21 του είχε ήδη πτυχίο. Στα 24 είχε διαλέξει: δεν θα ήταν γιατρός των σωμάτων, αλλά των ιδεών. Τον κέρδισε η βιολογία. Και η αναζήτηση της αλήθειας.

Το 1907 πήγε στη Γερμανία. Ο πατέρας του πούλησε τα πάντα για να σπουδάσει ο γιος του. Εκείνος βυθίστηκε σε έναν

κόσμο φιλοσοφίας και επιστήμης. Μελετούσε Νίτσε και Καντ, έγραφε για τον εγωισμό, άκουγε μουσική και έπαιζε βιολί. Όταν ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας, ήταν πια φανερό: δεν ήθελε δόξα, ήθελε ουσία.

Το 1913, με τη γυναίκα του Ανδρομάχη στο πλευρό του, έφτασαν στην Αμερική. Δούλεψαν και οι δύο σε κατάστημα ραπτικής. Έραβαν κουμπιά και πουλούσαν χαλιά για 5 δολάρια την εβδομάδα. Εκείνος έγινε αργότερα δημοσιογράφος σε ελληνική εφημερίδα. Μέχρι που πήρε μια θέση βοηθού σε πανεπιστήμιο. Εκεί άρχισαν όλα.

Χρησιμοποίησε πρώτος τη μέθοδο της κυτταρολογίας για να αναγνωρίζει τον καρκίνο χωρίς νυστέρι. Πρώτα σε ζώα, μετά στον άνθρωπο. Πρώτα σε ξένους, μετά στη γυναίκα του. Η Μάχη, όπως τη φώναζε, δεν έφυγε ποτέ από το πλευρό του. Δεν έκανε ποτέ παιδιά για να του είναι πάντα βοηθός. Δεν υπέγραψε ποτέ εργασία. Όμως του έδωσε κάθε κύτταρό της, κυριολεκτικά.

Το 1928 ανακοίνωσε τη μέθοδό του. Οι επιστήμονες γέλασαν. Έλεγαν ότι είναι αδύνατο να γίνει διάγνωση χωρίς να κοπεί το όργανο. Έμεινε δεκαετίες στο περιθώριο. Μέχρι που, σιγά-σιγά, άρχισε να γίνεται φανερό: ο Παπανικολάου είχε δίκιο. Το 1943 δημοσίευσε τη μέθοδο. Το 1954, ο «Άτλας της Αποφολιδωτικής Κυτταρολογίας» άλλαξε την Ιατρική.

Δεν πήρε ποτέ Νόμπελ. Γιατί η επιτροπή δεν έδινε βραβείο για διάγνωση, μόνο για θεραπεία. Η μέθοδός του όμως μείωσε τους θανάτους από καρκίνο της μήτρας κατά 70%. Κι εκείνος δεν την πατένταρε. Την χάρισε στον κόσμο.

Πέθανε το 1962, λίγο αφότου μετακόμισε στο Μαϊάμι για να φτιάξει νέο Ινστιτούτο. Ήταν κουρασμένος. Δεν πρόλαβε. Άφησε πίσω του τη γυναίκα του, που συνέχισε το έργο του για 20 χρόνια. Άφησε πίσω του κι ένα πλατάνι στο Κορνέλ, που φυτεύτηκε από το ιστορικό δέντρο του Ιπποκράτη στην Κω. Και μια παγκόσμια κληρονομιά που σώζει ζωές κάθε μέρα.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα