Μεγάλωσε νομίζοντας πως ο πατέρας του είχε πεθάνει και έγινε η πιο αυθεντική φωνή του λαϊκού τραγουδιού

11:25 2/4/2025 - Πηγή: Sportime

Ήταν μόλις παιδί όταν του είπαν πως ο πατέρας του σκοτώθηκε στον Εμφύλιο. Για χρόνια δεν το αμφισβήτησε. Το δέχτηκε όπως δέχεσαι τον θάνατο ενός ονείρου. Μεγάλωσε με αυτό το κενό. Στην οικογένεια, στο τραπέζι, στη φωνή του. Δεν τον είδε ποτέ. Δεν τον άκουσε. Και όμως τον κουβαλούσε.

Στα 16 του, ένα γράμμα άλλαξε τα πάντα. Ο πατέρας του ζούσε. Δεν ήταν νεκρός, αλλά στη Ρουμανία. Είχε φύγει, είχε χαθεί. Η απουσία δεν ήταν πια θάνατος, ήταν εγκατάλειψη. Για έναν έφηβο που είχε μάθει να πιστεύει ότι όλα χάνονται, αυτή η αλήθεια πονούσε περισσότερο από το ψέμα.

Δεν είχε

την πολυτέλεια να παγώσει. Άρχισε να δουλεύει από παιδί. Σε ταβέρνες, κουβαλώντας νερά, τραβώντας τη ζωή από το μανίκι. Το σπίτι του ήταν γεμάτο ανάγκες και ελλείψεις. Η φωνή του, όμως, μεγάλωνε ήσυχα. Σαν κάτι που δεν το έχεις διαλέξει – αλλά δεν μπορείς να του ξεφύγεις.

Τραγουδούσε στις αυλές, στις γειτονιές, στις εκκλησίες. Οι φίλοι του λένε πως η φωνή του ήταν «βαθιά από τότε». Δεν τραγουδούσε για να ακούγεται. Τραγουδούσε γιατί μόνο έτσι μπορούσε να βγει αυτό που είχε μέσα του. Δεν έκανε επίδειξη. Δεν ζητούσε προσοχή. Τραγουδούσε όπως κάποιος που δεν έχει άλλη επιλογή.

Και όταν έφτασε η στιγμή, δεν έγινε απλώς τραγουδιστής. Έγινε η φωνή ενός κόσμου. Η φωνή των ανθρώπων που δεν φώναξαν. Που κουβάλησαν βάρη, απώλειες, σιωπές. Ο κόσμος ένιωσε πως τραγουδούσε για εκείνους – γιατί στην πραγματικότητα τραγουδούσε από εκείνους.

Τον πατέρα του τον γνώρισε στα 29 του. Δεν τον είχε ανάγκη πια. Είχε ήδη βρει μέσα του τη δύναμη που χρειάζεται για να τραγουδήσεις την αλήθεια. Και αυτό έκανε σε όλη του τη ζωή – μέχρι το τέλος. Ήσυχα, περήφανα, βαθιά. Όπως ακριβώς είχε μάθει να αντέχει.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords