Η φτωχή Ελληνίδα που τόλμησε να τρέξει στους πρώτους Ολυμπιακούς και δεν την άφησαν ούτε να τερματίσει.

02:19 4/5/2025 - Πηγή: Sportime

Το 1896, στην πρώτη διοργάνωση των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, μια γυναίκα από τον Πειραιά τόλμησε να σπάσει τον κανόνα που απαγόρευε στις γυναίκες να αγωνιστούν. Το όνομά της ήταν Σταμάτα Ρεβίθη και δεν είχε τίποτα. Ούτε λεφτά, ούτε επίσημη εγγραφή, ούτε σύζυγο στο πλευρό της. Είχε μόνο ένα παιδί στην αγκαλιά της και ένα πείσμα σιδερένιο.

Ζούσε φτωχικά στον Πειραιά,

με το ένα παιδί της ήδη χαμένο και το δεύτερο βρέφος. Κάθε μέρα περπατούσε 9 χιλιόμετρα ως την Ομόνοια και άλλα τόσα για την επιστροφή, αναζητώντας δουλειά. Εκεί, στη λεωφόρο Πειραιώς, συνάντησε έναν δρομέα που ετοιμαζόταν για τους Αγώνες. Εκείνος, εντυπωσιασμένος από τη φυσική της αντοχή, της είπε ειρωνικά πως αν τρέξει στον μαραθώνιο, μπορεί να γίνει διάσημη και να αλλάξει η ζωή της. Για τη Σταμάτα, αυτό δεν ήταν αστείο – ήταν ευκαιρία.

Έφτασε στον Μαραθώνα στις 9 Απριλίου, όπου όλοι οι επίσημοι δρομείς ετοιμάζονταν για τον αγώνα της επόμενης μέρας. Ο δήμαρχος τη φιλοξένησε σπίτι του, οι δημοσιογράφοι τη ρώτησαν πώς τόλμησε, και κάποιος άντρας την ειρωνεύτηκε λέγοντάς της ότι όταν φτάσει στο Στάδιο, θα έχουν φύγει όλοι. Εκείνη απάντησε πως οι άντρες δεν έχουν λόγο να μιλούν αφού οι Αμερικανοί τους νικούν σε όλα τα αθλήματα.

Την επόμενη μέρα, 10 Απριλίου, η Ρεβίθη στάθηκε στην εκκίνηση. Αλλά δεν την άφησαν καν να ξεκινήσει. Οι υπεύθυνοι επικαλέστηκαν τυπικούς λόγους, δήθεν ότι καθυστέρησε να κάνει αίτηση. Στην πραγματικότητα, ο λόγος ήταν ότι ήταν γυναίκα. Ο ιερέας του χωριού αρνήθηκε να την ευλογήσει, αν και είχε ευλογήσει όλους τους υπόλοιπους. Όμως η Σταμάτα δεν έφυγε.

Στις 8 το πρωί της 11ης Απριλίου, πήρε υπογεγραμμένες βεβαιώσεις από τον δήμαρχο, τον ειρηνοδίκη και τον δάσκαλο του Μαραθώνα ότι ξεκίνησε από το ίδιο σημείο με τους επίσημους αθλητές. Και άρχισε να τρέχει. Μόνη της. Με ρούχα φτώχειας και βήμα πείσματος, διένυσε τα 40 χιλιόμετρα μέχρι την Αθήνα. Έφτασε στα Παραπήγματα, κοντά στο σημερινό νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», στις 13:30. Της πήρε 5 ώρες και 30 λεπτά.

Όμως δεν την άφησαν να μπει στο Στάδιο. Λίγα μέτρα πριν τον τερματισμό, αξιωματικοί του στρατού την σταμάτησαν. Ζήτησε να δει τον Τιμολέοντα Φιλήμονα της Ολυμπιακής Επιτροπής για να του δείξει τις βεβαιώσεις της. Δεν τα κατάφερε. Ο τερματισμός της έμεινε έξω από τα μάρμαρα, χαμένος στη σκόνη του δρόμου.

Από τους 17 άντρες που συμμετείχαν στον μαραθώνιο, τερμάτισαν μόνο 9. Η Σταμάτα ήταν η δέκατη, μία μέρα αργότερα. Μόνη της. Χωρίς κανένα έπαθλο. Χωρίς να επιτρέπεται να πατήσει ούτε το χώμα του σταδίου.

Η ιστορία της σώθηκε από εφημερίδες της εποχής, Έλληνες και ξένους ιστορικούς. Άλλοι την αποκαλούν Μελπομένη, πιστεύοντας ότι το όνομά της ξεχάστηκε και της απέδωσαν της μούσας της τραγωδίας. Πιθανώς, δεν τη θυμήθηκαν καν με το όνομά της. Μόνο σαν την “παράξενη γυναίκα που ήθελε να τρέξει”.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords