Η δύσκολη διαχείριση της επόμενης ημέρας από την ΠΑΕ Άρης έχει μόνο μία οδό

Ο Άρης ηττήθηκε στον πιο προσιτό -για τον κατακτήσει, τελικό Κυπέλλου από τον Παναθηναϊκό, και η επόμενη μέρα είναι πολύ δύσκολη. Ο Θόδωρος Καρυπίδης που ακτικειμένικά είναι ο καλύτερος παράγοντας που είχε στην σύγχρονη ιστορία του, πρέπει να βγει και να μιλήσει για τα πλάνα του. Και κυρίως να τοποθετηθεί στο θέμα των επενδυτών

Πολλά μπορείς να πεις για όσα είδαμε στο Πανθεσσαλικό.  Πρώτα από όλα οτι ο Άρης είχε ένα παιχνίδι στα μέτρα του και όμως πέταξε στα σκουπίδια

το αριθμητικό πλεονέκτημα εν ριπή οφθαλμού χάνοντας τις απίστευτες ευκαιρίες με τον Σαμόρα.

Οτι… κατάφερε να δεχθεί γκολ στην τελευταία φάση των καθυστερήσεων κι ενώ ο Παναθηναϊκός δεν είχε κάνει σχεδόν ούτε μία αξιόλογη τελική στα προηγούμενα 95 λεπτά.

Οτι ο  Άκης Μάντζιος δεν ρίσκαρε λίγο περισσότερο (με Φεράρι ή Φετφατζίδη) όταν ο Παναθηναϊκός έμεινε με παίκτη λιγότερο κι απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν απειλούσε ούτε όταν έπαιζε 11 με 11. Κι επίσης οτι δεν απέσυρε κάποιους από τους παίκτες που είχαν κίτρινη όπως τον Νταρίντα, προβλέποντας οτι η Φραπάρ θα… ψάξει για να ισοφαρίσει την αποβολή του Κώτσιρα.

Οτι ο Ζουλ… κατάφερε να δεχθεί απευθείας κόκκινη σε φάση που είχε κερδίσει φάουλ. Ακόμη κι αν η προβολή του ποδιού του στον Μπακασέτα δεν είχε ιδιαίτερη δύναμη και μπορεί κάποιος να πει οτι η αποβολή ήταν υπερβολική, ο Καμερουνέζος έδωσε ανοήτως δικαίωμα.

Και σίγουρα μπορείς να πεις οτι η Φραπάρ ήταν μια διαιτητής που αποδείχθηκε  εκνεύρισε με τα πολλά σφυρίγματά της λες και έπαιζε σε αγώνα μπάσκετ. Σε πολλές περιπτώσεις αποφάσιζε με… χρονοκαθυστέρηση προκειμένου να καταλογίσει ακόμη και τα καταφανέστατα φάουλ. Ισως το φύλο της την έκανε να θέλει το παίξει αυστηρή, μπας και κρατήσει τις ισορροπίες.  Εν τέλει έχασε τη μπάλα. Φάνηκε στην υπερβολική αποβολή του Νταρίντα, η οποία προέκυψε αφότου οι παίκτες του Παναθηναϊκού της την έπεσαν. Φάνηκε και από το ότι σφύριξε τη λήξη με τη σέντρα μετά το γκολ που έβαλαν οι πράσινοι. Ούτε επίθεση στον Άρη των 9 παικτών δεν επέτρεψε.

Ακόμη και για την επιλογή του Πανθεσσαλικου μπορείς να πεις πολλά, ένα γήπεδο χωρίς κόσμος, όπως απαίτησε κι επέβαλλε ο Παναθηναϊκός και με χόρτο για αγώνες Β’ Εθνικής.

Όλα αυτά ισχύουν πάνω-κάτω όμως ο τελικός τελείωσε και ο Άρης πρέπει να δει την επόμενη μέρα. Αυτή τον βρίσκει για 54η χρονιά χωρίς τίτλο, εκτός Ευρώπης και  «βαριά πληγωμένο». Μέσα σε όλα ήρθε και το πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ μέσα στο Βικελίδης, κάτι που μετράει στην ψυχολογία κάθε οπαδού. Γενικότερα οι υπόλοιπες τέσσερις μεγάλες ομάδες κάτι πετυχαίνουν. Οχι κάθε σεζόν αλλά συχνά. Άλλος παίρνει πρωτάθλημα, άλλος παίρνει Κύπελλο, άλλος κάνει πορεία στην Ευρώπη.

Ο Θόδωρος και η Ειρήνη Καρυπίδη έχουν προσφέρει πολλά στον Άρη, όμως το πράγμα φαίνεται να έχει πιάσει ταβάνι. Η κατάκτηση του Κυπέλλου θα έφερνε πολλά καλά. Χαρά στον κόσμο, νέους οπαδούς, πίστωση χρόνου και γενικότερα αποσυμπίεση στην κιτρινόμαυρη «χύτρα» που τόσα χρόνια ψάχνει έναν τίτλο για να εκτονωθεί και αυτός δεν έρχεται.

Αυτός δυστυχώς δεν ήρθε και πλέον υπομονή στους Αρειανούς δεν υπάρχει. Να βάλεις πάλι στόχο το Κύπελλο για του χρόνου και να περιμένεις το ελληνικό ποδόσφαιρο να βγάλει και 5η ομάδα στην Ευρώπη δεν αρκεί. Πρωτάθλημα έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να χτυπήσεις με όχι μία, αλλά τέσσερις ισχυρές ομάδες.

Ο Θόδωρος Καρυπίδης πρέπει να βγει μπροστά και να μιλήσει στον κόσμο για τα πλάνα του για την επόμενη μέρα. Χρειάζεται περισσότερο χρήμα, μεγαλύτερη στελέχωση και όραμα. Υπάρχουν συμπαίκτες; Υπάρχουν επενδυτές όπως είχε αναφέρει επανειλημμένως σε συνεντεύξεις του.

Αυτή είναι η μοναδική οδός ώστε ο Άρης να περάσει στην επόμενη μέρα πιο γρήγορα και με λιγότερους κλυδωνισμούς.

Αλέξανδρος Κωτάκης για το sportime.gr.