Φορούσε κόκκινο πουκάμισο, πήρε ένα τσεκούρι, όρμησε μόνη της στη μάχη και ντρόπιασε όλους τους άντρες

19:06 10/6/2025 - Πηγή: Sportime

Το 1842, σε μια παγωμένη περιοχή της βόρειας Αμερικής που σήμερα είναι η Μοντάνα, οι Ινδιάνοι της φυλής Πεντ Ορεΐγ (Pend d’Oreille) είχαν εμπλακεί σε έναν σκληρό πόλεμο με τους Μαυροπόδαρους (Blackfeet), μια πολεμική φυλή με φήμη αιμοδιψή. Εκείνη την ημέρα, όλοι περίμεναν ότι οι άνδρες θα ξεκινούσαν τη μάχη. Δεν το έκανε κανένας. Τότε, εμφανίστηκε μπροστά τους μια γυναίκα με κόκκινο πουκάμισο. Τη λέγανε Κουίλικς.

Η Κουίλικς δεν δίστασε. Ήταν γνωστή πολεμίστρια της φυλής της. Με ένα όπλο στο χέρι, χίμηξε μόνη της κατά πάνω στους εχθρούς, σε ένα σημείο όπου το έδαφος προστάτευε τους Μαυροπόδαρους.

Οι άντρες τα έχασαν. Δεν περίμεναν να τους ξεπεράσει μια γυναίκα. Ντράπηκαν. Αναγκάστηκαν να την ακολουθήσουν, τρέχοντας πίσω της. Ο εχθρός πυροβόλησε τέσσερις φορές σχεδόν εξ επαφής. Κανείς από τη φυλή της Κουίλικς δεν έπεσε.

Ο μόνος λευκός που είδε τη μάχη και άφησε γραπτή μαρτυρία ήταν ο καθολικός ιεραπόστολος Νικολά Πουάντ, που είχε φτάσει για να εκχριστιανίσει τις ινδιάνικες φυλές. Έγραψε ότι η Κουίλικς ήταν η πρώτη που όρμησε, και ότι «οι άντρες ένιωσαν ταπεινωμένοι και εξοργισμένοι επειδή ηγούνταν μια γυναίκα». Κι όμως, χάρη σε εκείνη, η μάχη κερδήθηκε. Οι περισσότεροι εχθροί σκοτώθηκαν επί τόπου.

Η Κουίλικς δεν ήταν τυχαία περίπτωση. Το 1846, τέσσερα χρόνια αργότερα, την είδαν να ορμά ξανά σε νέα μάχη, αυτή τη φορά ενάντια στους πολεμιστές της φυλής των Κροού (Crow). Ήταν οπλισμένη μόνο με ένα τσεκούρι και συνοδευόταν από λίγους άνδρες. Όταν γύρισε πίσω νικήτρια, είπε ειρωνικά στους συντρόφους της: «Νόμιζα πως αυτοί οι καυχησιάρηδες ήταν άντρες. Έκανα λάθος. Δεν άξιζαν καν να τους κυνηγήσω».

Στις φυλές της περιοχής, όπως οι Πεντ Ορεΐγ και οι Φλάτχεντ (Flathead), οι γυναίκες είχαν πολύ πιο ενεργό ρόλο απ’ ό,τι φαντάζεται κανείς σήμερα. Δεν έμεναν στην καλύβα. Φορούσαν ρούχα πολεμιστών, συμμετείχαν σε τελετουργικούς χορούς με όπλα και πολλές φορές μπήκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης.

Η Κουίλικς, όμως, ξεχώριζε. Όχι γιατί ήταν γυναίκα σε έναν ανδρικό ρόλο, αλλά γιατί ήταν ατρόμητη, τολμηρή και αληθινά γενναία. Όταν όλοι περίμεναν, εκείνη επιτέθηκε. Κι όταν όλοι πολεμούσαν, εκείνη κέρδιζε. Έγινε σύμβολο.

Δεν γνωρίζουμε πού πέθανε ούτε αν έζησε πολλά χρόνια. Η ιστορία της σώθηκε επειδή την έγραψε ένας ξένος. Διαφορετικά, μπορεί να είχε χαθεί για πάντα, όπως χάθηκαν πολλές γυναίκες που στάθηκαν στην πρώτη γραμμή και κανείς δεν έμαθε ποτέ το όνομά τους.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords