Έζησε μέσα σε χαρακώματα γεμάτα λάσπη, ψείρες και νεκρούς, αρρώστησε βαριά. Έτσι γεννήθηκε η πιο μαγική ιστορία του αιώνα

Το 1916, ο νεαρός Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν βρισκόταν στα χαρακώματα της Μάχης του Σομ. Ήταν ανθυπολοχαγός του βρετανικού στρατού, βουτηγμένος στη λάσπη, γεμάτος ψείρες, με νεκρούς γύρω του και βομβαρδισμούς αδιάκοπους. Δεν κρατούσε ακόμα πένα. Κρατούσε τουφέκι. Και στο μυαλό του, οι ήρωες των θρύλων πάλευαν σιωπηλά για να μείνουν ζωντανοί.

Μέσα σ’ αυτή την κόλαση, ο Τόλκιν προσβλήθηκε από τον πυρετό των χαρακωμάτων. Μεταφέρθηκε στην Αγγλία, αποδυναμωμένος και σχεδόν ερείπιο. Οι γιατροί του απαγόρευαν κάθε έντονη δραστηριότητα. Αλλά στο κρεβάτι του, ανάμεσα σε πυρετούς και σκιές του μετώπου,

άρχισε να γράφει: «The Fall of Gondolin». Το πρώτο κείμενο του μύθου της Μέσης Γης.

Η Gondolin ήταν μια μυστική πόλη ξωτικών που έπεσε προδομένη και πνίγηκε στις φλόγες. Όπως τόσες στρατιές στον Σομ. Όπως οι φίλοι του Τόλκιν, που πέθαναν νέοι. Ήταν το πρώτο μεγάλο κεφάλαιο του θρύλου του. Και κάθε όνομα, κάθε μάχη, κάθε δάσος, είχε μέσα του το πένθος και τη δίψα για ελπίδα που κουβαλούσε ο ίδιος.

Ο Τόλκιν δεν έγραφε φαντασία για να ξεφύγει. Έγραφε γιατί δεν μπορούσε αλλιώς. Γιατί ήθελε να βάλει τάξη στο χάος. Να φτιάξει έναν κόσμο με τιμή, φως, και αντίσταση στο σκοτάδι. Σαν τους στρατιώτες που αγαπούσε και διοικούσε, αυτούς που δεν ήταν ούτε μάγοι ούτε βασιλιάδες, αλλά κοινοί άνθρωποι. Κι όμως, ήταν ήρωες.

Μετά τον πόλεμο, συνέχισε. Ό,τι έγινε η Μέση Γη – το Χόμπιτον, το Μόρντορ, το Σιλμαρίλλιον – όλα είχαν ρίζες σε εκείνες τις μέρες. Στο αίμα, τη βροχή, το πυροβολικό. Ήταν μια εποποιία φτιαγμένη όχι από φαντασία, αλλά από επιβίωση. Από τη δύναμη ενός ανθρώπου που είδε τον θάνατο, και απάντησε με δημιουργία.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα