Έβαλαν έναν απατεώνα για βασιλιά τους επειδή νόμιζαν ότι ήταν ο τσάρος της Ρωσίας

11:52 19/5/2025 - Πηγή: Sportime

Το φθινόπωρο του 1766, ένας άγνωστος άντρας εμφανίστηκε σε ένα χωριό κοντά στη σημερινή Μπούντβα. Συστήθηκε απλώς ως «Šćepan», μιλούσε σαν άνθρωπος των γραμμάτων και θεράπευε αρρώστους σαν γιατρός. Κανείς δεν ήξερε από πού κρατούσε η σκούφια του. Κάποιοι άρχισαν να ψιθυρίζουν πως δεν ήταν απλώς ένας περιπλανώμενος, αλλά ο ίδιος ο Πέτρος Γ’ της Ρωσίας, που είχαν ακούσει πως δολοφονήθηκε τέσσερα χρόνια νωρίτερα από ανθρώπους της συζύγου του, της Μεγάλης Αικατερίνης.

Δεν είπε ποτέ ρητά ότι ήταν ο τσάρος. Αρκέστηκε

να δακρύσει μπροστά στην εικόνα του. Κοίταξε αλλού όταν αναφέρθηκε το όνομα του γιου του Πέτρου στην προσευχή. Κι αυτό ήταν αρκετό. Το Μαυροβούνιο, διαιρεμένο σε φατρίες και παραδομένο στο χάος, άρπαξε την ελπίδα. Τον προσκύνησαν. Του έδωσαν εξουσία. Και τον ανακήρυξαν από μόνοι τους «τσάρο».

Το αληθινό του όνομα αγνοείται μέχρι σήμερα. Ορισμένοι πιστεύουν πως ήταν ένας Έλληνας απατεώνας, άλλοι πως ήταν πρώην αξιωματικός στον ρωσικό στρατό, άλλοι ακόμη και πως ήταν πλαστογράφος. Μα η δύναμή του δεν ήταν η αλήθεια. Ήταν η πίστη. Μια ολόκληρη χώρα ήθελε τόσο πολύ να τον πιστέψει, που στήριξε την ύπαρξή της πάνω του. Και εκείνος, με μια δόση θράσους και πολλή ευφυΐα, τους το ανταπέδωσε.

Κατάφερε αυτό που κανείς δεν είχε κάνει πριν: σταμάτησε τις βεντέτες μεταξύ των φυλών. Έστησε κρατική διοίκηση. Μοίρασε δικαιοσύνη με ένα συμβούλιο γερόντων και εισήγαγε για πρώτη φορά τη θανατική ποινή για κλέφτες και φονιάδες. Οι Οθωμανοί τρόμαξαν τόσο πολύ από την παρουσία ενός “Ρώσου αυτοκράτορα” στα Βαλκάνια, που ετοίμασαν εισβολή με 50.000 στρατό. Και όμως ηττήθηκαν από τον μαυροβουνιώτικο ενθουσιασμό και μια καταρρακτώδη βροχή που μούσκεψε την πυρίτιδά τους.

Όταν η Αικατερίνη η Μεγάλη έμαθε τι συνέβαινε, έγινε έξαλλη. Έστειλε κατασκόπους, απεσταλμένους, τελεσίγραφα, αλλά το Μαυροβούνιο προτιμούσε τον ψεύτικο Πέτρο από τον αληθινό της τρόμο. Τελικά, ένας πρίγκιπας της Ρωσίας, ο Ντολγορούκοφ, ήρθε αυτοπροσώπως για να τον συλλάβει. Το κατάφερε, τον φυλάκισε, τον ανάγκασε να παραδεχτεί ότι δεν ήταν ο τσάρος, μα λίγο μετά… τον έκανε κυβερνήτη και πάλι. Γιατί κανείς άλλος δεν μπορούσε να κυβερνήσει το χάος καλύτερα από τον απατεώνα.

Συνέχισε να ηγείται για πέντε χρόνια, σακατεμένος από ένα ατύχημα με δυναμίτη, καθισμένος σε φορείο, αλλά απόλυτος άρχων. Ώσπου ένας υπηρέτης του, πληρωμένος από Οθωμανούς, τον έσφαξε στον ύπνο του. Το αίμα του κύλησε στο μοναστήρι του Μπρτσέλι, εκεί που λίγα χρόνια νωρίτερα είχε ορκιστεί να φέρει τάξη.

Σήμερα, ο Šćepan Mali στη συλλογική μνήμη της περιοχής είναι ταυτόχρονα ήρωας και τσαρλατάνος. Ένας άνθρωπος που δεν είχε όνομα, ούτε πατρίδα, ούτε αξίωμα – αλλά του έδωσαν όλα όσα ήθελε, επειδή απλώς έμοιαζε με αυτό που ήθελαν να πιστέψουν. Και όπως έγραψε ένας θεατρικός χαρακτήρας για λογαριασμό του: «Πέθανα για να μείνω. Οι ψεύτικοι αυτοκράτορες ζουν για πάντα».

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords