Έριχναν βαρέλια στον ωκεανό και άκουγαν τα πάντα. Ακόμα και τον ήχο που κάνει ένα υποβρύχιο όταν στρίβει το τιμόνι του.

12:05 13/6/2025 - Πηγή: Sportime

Δεν ήταν όπλο. Δεν ήταν ραντάρ. Ήταν ένα βαρελάκι με κεραία, ένας μικρός πλωτήρας με τεράστια δύναμη. Το έριχναν από τον ουρανό. Άνοιγε σαν αλεξίπτωτο, έπεφτε στο νερό και άκουγε. Τα πάντα. Από τις μπουρμπουλήθρες του βυθού μέχρι τον μεταλλικό ήχο ενός υποβρυχίου που στρίβει τη ρόδα του τιμονιού.

Τον ονόμασαν ηχοσημαντήρα. Ένα σύστημα που γεννήθηκε μέσα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τελειοποιήθηκε στον Ψυχρό. Μετρούσε ήχους, όχι εικόνες. Δεν έψαχνε πλοία. Άκουγε μηχανές, προπέλες, θόρυβο γεννήτριας, το βουητό του μετάλλου κάτω από πίεση. Αν ήσουν στον πάτο της θάλασσας και κούνησες κάτι, αυτός το άκουγε.

Το πετούσαν από αεροπλάνα όπως το P-3 Orion. Φούσκωνε στην επιφάνεια, άνοιγε κεραία, και άπλωνε κάτω του ένα καλώδιο με υδρόφωνο. Ένα μικρόφωνο που έπιανε τους ήχους του βυθού. Οι πληροφορίες έφταναν στο αεροσκάφος σε πραγματικό χρόνο. Και τότε οι χειριστές αποφάσιζαν: εχθρικό ή αθώο.

Υπήρχαν ενεργοί και παθητικοί. Οι παθητικοί δεν έλεγαν τίποτα. Μόνο άκουγαν. Και μετέδιδαν. Οι ενεργοί έστελναν «ping» στο νερό, περιμένοντας να γυρίσει πίσω η ηχώ. Όπως οι νυχτερίδες. Αν ένα υποβρύχιο ήταν κοντά, το σήμα το πρόδιδε.

Μπορούσαν να ρίξουν δεκάδες σε σχήμα πλέγματος, δημιουργώντας ένα αόρατο δίχτυ μέσα στον ωκεανό. Κάθε ήχος καταγραφόταν. Κάθε ίχνος ζωής μπορούσε να απομονωθεί. Δεν είχε σημασία πόσο σιωπηλό ήταν το υποβρύχιο. Η θάλασσα έχει αυτιά. Και τα είχαν βάλει αυτοί.

Με τα χρόνια, το μέγεθός τους μίκρυνε. Από μεταλλικοί γίγαντες έγιναν σωλήνες μιας χρήσης. Άνοιγαν αυτόματα, έπλεαν για ώρες, μετά βυθίζονταν. Δεν άφηναν ίχνος. Κανείς δεν ήξερε πού ήταν. Κανείς δεν ήξερε αν κάποιο άκουγε εκεί κοντά.

Ήταν το πρώτο βήμα προς έναν πόλεμο χωρίς μάτια. Μόνο αυτιά.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords