Έκαναν πλαστικές στους κρατούμενους, τους έκαναν πιο ωραίους για να μην ξανακάνουν έγκλημα

13:36 7/5/2025 - Πηγή: Sportime

Ζούσαν με παραμορφώσεις, ουλές, στραβές μύτες, αγριεμένα βλέμματα. Πολλοί είχαν χτυπηθεί από παιδική κακοποίηση, δρόμους ή παλιότερους καυγάδες. Και οι κοινωνίες τούς έβλεπαν με φόβο. Σε μια περίοδο που το έγκλημα φαινόταν να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο, μια παράξενη ιδέα κέρδισε έδαφος σε ΗΠΑ και Καναδά: τι θα γινόταν αν αλλάζαμε όχι μόνο τη ζωή τους, αλλά και το πρόσωπό τους;

Από τη δεκαετία του ’30 μέχρι και τα τέλη του 20ού αιώνα, υπήρξε ένα τεράστιο πείραμα που σήμερα μοιάζει σουρεαλιστικό. Σε πολλές φυλακές, κρατούμενοι υποβάλλονταν

εθελοντικά σε πλαστικές επεμβάσεις. Ρινοπλαστικές, διόρθωση ουλών, ανακατασκευή γνάθου ή βλεφάρων, ακόμα και αισθητικές παρεμβάσεις σε αυτιά και σαγόνι. Στόχος; Να βελτιώσουν την εμφάνισή τους και με αυτήν, τη σχέση τους με την κοινωνία.

Η φιλοσοφία πίσω από το πρόγραμμα ήταν σχεδόν αφελής αλλά βαθιά ανθρώπινη. Υποστήριζε πως αν ένας άνθρωπος νιώθει όμορφος, τον αντιμετωπίζουν καλύτερα. Και αν τον αντιμετωπίζουν καλύτερα, έχει λιγότερο λόγο να ξανακυλήσει στο έγκλημα. Ακόμα και οι ίδιοι οι γιατροί παραδέχονταν ότι το πρόβλημα ήταν κοινωνικό, όχι αισθητικό. Αλλά μέσα στα στενά περιθώρια της εποχής, το νυστέρι ήταν πιο προσιτό από την ψυχολογική υποστήριξη ή την ουσιαστική επανένταξη.

Σε μια έρευνα του 1965 στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι φυλακές που εφάρμοζαν τέτοια προγράμματα παρουσίασαν μείωση της υποτροπής κατά 42%. Αντίστοιχα προγράμματα δοκιμάστηκαν και στον Καναδά. Οι κρατούμενοι που είχαν κάνει πλαστικές ένιωθαν ότι μπορούσαν να ξανασταθούν στον κόσμο χωρίς να κουβαλούν στο πρόσωπο την ενοχή του παρελθόντος τους.

Η προσέγγιση αυτή δεν άργησε να δεχτεί και έντονη κριτική. Οι πολέμιοι της υποστήριζαν πως ήταν βαθιά ρατσιστική και εξευτελιστική, πως θεωρούσε τις “όμορφες” εμφανίσεις ηθικό πλεονέκτημα, και πως έπαιρνε τους κρατούμενους για ανθρώπους-προϊόντα που χρειαζόταν απλώς ένα λίφτινγκ για να “πουληθούν” ξανά στην κοινωνία.

Κι όμως, πάρα πολλοί κρατούμενοι πέρασαν από τέτοια προγράμματα. Πολλοί από αυτούς βγήκαν και δεν επέστρεψαν ποτέ. Κάποιοι έγιναν οδηγοί, ψαράδες, μάγειρες, πωλητές. Ένα καινούργιο πρόσωπο δεν είναι πάντα λύση. Αλλά για κάποιους, ήταν μια δεύτερη ευκαιρία που δεν θα είχαν αλλιώς.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords