Εγκατέλειψε την Ελλάδα για να τη σώσει. Ο κυβερνήτης που διέσωσε το Βασίλισσα Όλγα λίγες μέρες πριν πέσει η χώρα.

01:06 28/4/2025 - Πηγή: Sportime

Τον Απρίλιο του 1941, η Ελλάδα λύγιζε. Οι Γερμανοί προχωρούσαν ασταμάτητοι προς την Αθήνα. Ο στρατός υποχωρούσε, τα κυβερνητικά κτίρια εκκενώνονταν και οι δρόμοι γέμιζαν φόβο. Ανάμεσα στο χάος, ένα πλοίο κι ένας άνθρωπος αρνήθηκαν να παραδοθούν: το αντιτορπιλικό “Βασίλισσα Όλγα” και ο κυβερνήτης του, Αλφρέδος Λεοντόπουλος.

Το “Βασίλισσα Όλγα” ήταν σύμβολο ελπίδας. Το καμάρι του Πολεμικού Ναυτικού, γρήγορο και ευέλικτο, είχε ήδη συμμετάσχει σε κρίσιμες επιχειρήσεις στο Στενό του Οτράντο και στη Μεσόγειο. Ο Λεοντόπουλος γνώριζε πως αν το πλοίο έπεφτε στα χέρια των ναζί, θα ήταν όχι μόνο απώλεια στρατηγική, αλλά και συμβολικό πλήγμα για την Ελλάδα.

Η απόφαση ήταν σκληρή και αδιανόητη: να φύγουν. Να εγκαταλείψουν τα λιμάνια της πατρίδας πριν πέσουν στα εχθρικά χέρια. Να ακολουθήσουν το Στόλο στη Μέση Ανατολή, να συνεχίσουν τον αγώνα από την Αλεξάνδρεια. Ήταν μια φυγή που δεν είχε τίποτα το ηρωικό εκείνη τη στιγμή. Ήταν απόγνωση. Ήταν πίστη.

Στα τέλη Απριλίου του 1941, το “Βασίλισσα Όλγα” σήκωσε άγκυρα. Στη θάλασσα του Αιγαίου, κάτω από το φόβο της αεροπορικής υπεροχής των Γερμανών, το πλοίο πέρασε μέσα από εχθρικές περιπολίες, από βόμβες και νάρκες. Με γενναιότητα και αποφασιστικότητα, ο Λεοντόπουλος το οδήγησε μέχρι την Αλεξάνδρεια.

Για αυτό το κατόρθωμα, του απονεμήθηκε ο Πολεμικός Σταυρός Γ’ Τάξης. Η πράξη του δεν ήταν απλώς διάσωση ενός πολεμικού μέσου. Ήταν πράξη συνέχειας. Ήταν η επιλογή να κρατηθεί ζωντανός ένας στόλος για να πολεμήσει άλλη μια μέρα. Ήταν η πίστη ότι η Ελλάδα μπορεί να πέσει, αλλά δεν πρέπει να χαθεί.

Ο Λεοντόπουλος δεν σταμάτησε εκεί. Μετά την άφιξή του στη Μέση Ανατολή, υπηρέτησε ως Ναυτικός Ακόλουθος στην Ουάσιγκτον κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Συνέχισε να προσφέρει υπηρεσίες ακόμα και όταν οι πατριώτες του πάλευαν μέσα σε κατεχόμενη γη.

Όταν η Ελλάδα ελευθερώθηκε, γύρισε πίσω και ανέλαβε Υπαρχηγός και μετά Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού. Στα χρόνια της ανασυγκρότησης, ήταν εκεί, αθόρυβος, να ξαναστήνει το Πολεμικό Ναυτικό, κομμάτι-κομμάτι.

Έζησε πολλά και επέζησε περισσότερα. Από τις ναυμαχίες της Έλλης και της Λήμνου το 1912, μέχρι τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και την απόδραση του ’41. Πέθανε το 1984, στα 91 του χρόνια, έχοντας δει την πατρίδα του να στέκεται ξανά στα πόδια της.

Ο Αλφρέδος Λεοντόπουλος έφυγε από την Ελλάδα για να τη σώσει. Και το κατάφερε.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords