Άλλαξε την πορεία της ελληνικής ζωγραφικής και πέθανε μόνος, παράλυτος και ξεχασμένος

09:57 15/4/2025 - Πηγή: Sportime

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1878, μιλούσε πέντε γλώσσες, έπαιζε μουσική, ζωγράφιζε από παιδί και μέχρι τα δεκαπέντε του είχε χάσει και τους δύο γονείς του. Ο Κωνσταντίνος Παρθένης δεν ήταν παιδί του καλλιτεχνικού κατεστημένου, αλλά παιδί του κόσμου. Σπούδασε στη Βιέννη, μυήθηκε στον συμβολισμό και τον εξπρεσιονισμό, έφτασε στο Παρίσι κι από εκεί γύρισε για να αλλάξει οριστικά την τέχνη στην Ελλάδα.

Ανήσυχος και πρωτοποριακός, φιλοτέχνησε αγιογραφίες στο Κάιρο και στον Πόρο, αλλά δεν έμεινε εκεί. Στο Παρίσι τιμήθηκε

με βραβεία και συμμετοχές σε εκθέσεις, αλλά στην Ελλάδα η υποδοχή του ήταν ψυχρή. Όταν προσπάθησε να διοριστεί στη Σχολή Καλών Τεχνών, απορρίφθηκε. Τελικά μπήκε με ειδικό νόμο, κόντρα σε όσους τον θεωρούσαν «ανορθογραφία».

Δίδαξε Τσαρούχη, Εγγονόπουλο και άλλους, μετέδωσε όχι απλώς τεχνική αλλά φιλοσοφία. Ζούσε στους πρόποδες της Ακρόπολης, σε σπίτι που σχεδίασε ο Πικιώνης. Οργάνωνε βραδιές μουσικής και πνευματικής κουβέντας, έμοιαζε με πρίγκιπα της Τέχνης. Τιμήθηκε από τον Βενιζέλο, βραβεύτηκε στο Παρίσι και τη Βενετία. Και μετά, άρχισε η σιωπή.

Όταν το 1947 παραιτήθηκε από τη Σχολή Καλών Τεχνών λόγω του συντηρητισμού, μπήκε οριστικά στη σκιά. Κλείστηκε σπίτι του, μαζί με τη γυναίκα του και την κόρη του. Δεν δεχόταν επισκέψεις, δεν συμμετείχε σε εκθέσεις, δεν μιλούσε. Μόνο ζωγράφιζε. Ώσπου παρέλυσε. Το 1967, το δικαστήριο τον έθεσε υπό απαγόρευση. Είχε ήδη χάσει τη σύζυγό του και τα παιδιά του τσακώνονταν για την κηδεμονία.

Πέθανε λίγους μήνες αργότερα, μόνος και φτωχός, ξεχασμένος από αυτούς που κάποτε τον καταχειροκροτούσαν. Η κόρη του, Σοφία, πέθανε μόνη της επίσης, το 1982, σε πυρκαγιά στο σπίτι της, έχοντας προηγουμένως δωρίσει τα έργα του πατέρα της στην Εθνική Πινακοθήκη. Κανείς δεν ήξερε τότε πως χάθηκε το τελευταίο κομμάτι του Παρθένη από τη ζωή.

Σήμερα, πίνακές του πωλούνται σε αστρονομικές τιμές. Τότε, όμως, αυτός που άλλαξε τα πάντα, δεν μπορούσε να αλλάξει τη μοναξιά του τέλους. Ήταν αριστοκράτης της τέχνης, αλλά όχι του κόσμου. Και αυτός ο κόσμος τον άφησε να σβήσει μόνος, σαν πίνακας που έμεινε στον ήλιο.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords