15 χρόνια από το έγκλημα της Marfin: Η ιστορία των αδικαίωτων νεκρών μας εκδικείται ξανά και ξανά…

Ήταν 5 Μαΐου του 2010 όταν κόπηκε η ανάσα ολόκληρης της Ελλάδας με ένα έγκλημα που δεκαπέντε χρόνια μετά παραμένει ατιμώρητο. Η τραγωδία της Marfin αποτελεί μια κατάμαυρη σελίδα του ελληνικού κράτους κι ένα ματωμένο ορόσημο για την καταστροφική δεκαετία των μνημονίων.

Η ειρηνική επανάσταση ενός ολόκληρου λαού απέναντι στις πολιτικές ξεπουλήματος της χώρας στους δανειστές, εκφράστηκε με ένα μεγαλειώδες

συλλαλητήριο που όμως έμελλε να πυρποληθεί από εγκληματίες κουκουλοφόρους. Εκείνοι ήταν που σε ένα μανιασμένο ξέσπασμά τους, πέταξαν μολότοφ στο υποκατάστημα της Marfin στη Σταδίου, με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν και να πεθάνουν από ασφυξία τρεις εργαζόμενοι και ένα αγέννητο μωράκι. Ήταν η 32χρονη Αγγελική Παπαθανοσοπούλου – έγκυος 4 μηνών, ο 36χρονος Επαμεινώνδας Τσάκαλης και η 35χρονη Παρασκευή Ζούλια.

Ήταν μια καθαρά δολοφονική επίθεση με κτηνώδη κίνητρα, καθώς τη στιγμή που έπεσαν οι μολότοφ υπήρχαν 25-30 εργαζόμενοι εντός του κτηρίου. Οι δολοφόνοι φώναζαν συνθήματα όπως «να καείτε ρε π…» και «κάψτε τους πλούσιους», ενώ αυτόπτης μάρτυρας κατέθεσε πως το συγκεντρωμένο πλήθος τους πετούσε πέτρες.

Ανείπωτη οδύνη, γοερά κλάματα, οργή. Σοκαρισμένο το πανελλήνιο, πάσχιζε να βγάλει νόημα από αυτή τη βαρβαρότητα. Τρεις νέοι άνθρωποι δολοφονήθηκαν για το τίποτα. Η οικονομική χρεωκοπία είχε καταφθάσει παρέα με την ηθική χρεωκοπία ενός ολόκληρου κράτους. Το συλλογικό πλήγμα ήταν τεράστιο και το αίτημα για δικαίωση των θυμάτων υπήρξε εκκωφαντικό. Τα κόμματα εξουσίας μοίρασαν υποσχέσεις, δεσμεύσεις και διαβεβαιώσεις ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη. Όμως τα πάντα έπεσαν στο κενό. Το έγκλημα της Marfin έγινε το πρώτο καρφί στο φέρετρο ενός κράτους δικαίου που πέθανε. Και που μέχρι σήμερα βλέπουμε τα αποτελέσματα της σήψης του.

Μέχρι σήμερα οι δράστες του εγκλήματος παραμένουν άγνωστοι, ατιμώρητοι και ελεύθεροι. Το 2013 στελέχη της τράπεζας καταδικάστηκαν για φόνο εξ αμελείας των τριών υπαλλήλων, για σωματικές βλάβες άλλων 21 υπαλλήλων και για κραυγαλέες παραλείψεις στα μέτρα πυρασφάλειας και στην εκπαίδευση του προσωπικού. Σε μια μέρα απεργίας όπου ολόκληρη η Αθήνα «έβραζε», η τράπεζα άφησε εκτεθειμένους τους εργαζόμενους. Ένα ακόμη εργασιακό έγκλημα, που η τελευταία πράξη του ολοκληρώθηκε από τους δολοφόνους με τις κουκούλες που κλείνουν σήμερα δεκαπέντε χρόνια ελευθερίας, αντί για δεκαπέντε χρόνια φυλακής.

Αντί για δικαίωση, έμειναν τα σιωπηλά μνήματα των νεκρών να φωνάζουν ένα αμείλικτο «γιατί». Πολιτικά κόμματα εργαλειοποίησαν την τραγωδία για ψήφους, αλλά στο διά ταύτα η υπόθεση της Marfin έμεινε ένα πυρωμένο κάρβουνο που καμία εξουσία δεν τολμά να αγγίξει. Αντί να υπάρξει πλήρης διαλεύκανση, η Marfin έγινε κάτι σαν αστικός «μύθος» όπου ο καθένας βάζει στη θέση του ενόχου όποιον θέλει. Άλλοι αποδίδουν το έγκλημα στην άκρα αριστερά και άλλοι σε προβοκάτσια του παρακράτους. Ένα αποκαρδιωτικό πινγκ-πονγκ ευθυνών που συνεχίζεται για δεκαπέντε χρόνια. Και αφού το κράτος δικαίου ενταφιάστηκε μαζί με τους νεκρούς της Marfin, ακολούθησε η Μάνδρα, το Μάτι, τα Τέμπη. Η ιστορία των αδικοχαμένων και αδικαίωτων νεκρών, που μας εκδικείται ξανά και ξανά γιατί τίποτα δεν αλλάζει σε αυτή τη χώρα…

@bebenismanolis

#MarfinTruth #JusticeForMarfin#ΜαρίαΚαραγιάννη #ΜαρτυρίαMarfin #Marfin2020 #ΔενΞεχνώMarfin #ΑλήθειαΓιαΤηMarfin #διεκδικούμεαυταπουμαςανηκουν #διεκδικούμε #συλλογικοίαγώνες #piraeus #bank #banks #τραπεζα #piraeusbank #εργασιακή_αξιοπρέπεια #Αξιοπρέπεια #σευτπε #δικαίωση #Κανένας_Μόνος #τικ #τικτοκ_ελλαδα #greece #tiktokgreece #tiktokgreece #ΕργασιακάΔικαιώματα #ΌχιΣτηνΕκμετάλλευση #ΣεβασμόςΣτοΩράριο #ΔουλειάΌχιΔουλεία #ΌχιΑπλήρωτηΕργασία #ΕργασιακήΑξιοπρέπεια #ΣταματήστεΤηνΥποδούλωση #ΙσορροπίαΖωήςΕργασίας #ΑθέμιτοςΑνταγωνισμός #ΌχιΣτηνΥπερεργασία #ΣεβασμόςΣτουςΕργαζόμενους #ΣυλλογικοίΑγώνες

♬ πρωτότυπος ήχος – Μπεμπένης Μανώλης

Παντελής Λαμψιώτης για το sportime.gr.