Βρετ-ανία στην Ιταλία

Ο Άαρον Ράμσεϊ μεταγράφηκε στην Γιουβέντους, με ένα ηγεμονικό συμβόλαιο. Αρκετοί Βρετανοί παίκτες προσπάθησαν στο παρελθόν να παίξουν στο δύσκολο και ιδιαίτερο πρωτάθλημα όπως είναι το ιταλικό. Oi περισσότεροι αποδείχτηκαν ...Βρετανοί ασθενείς.

ΡΕΪ ΓΟΥΙΛΚΙΝΣ
Για να καταλάβεις την επιτυχία του Γουίλκινς αρκεί να ανατρέξεις στον Απρίλιο του περασμένου έτους. Ο πρόωρος θάνατός του, στην ηλικία των 61 ετών, είδε τις πρώην ομάδες του, Τσέλσι και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να αποτίνουν φόρο τιμής στον πρώην μέσο τους και το ίδιο έκανε και η Μίλαν.

Ο συμπαίκτης του και θρύλος των «ροσονέρι» Φράνκο Μπαρέζι, κράτησε μία φανέλα της Μίλαν με το όνομα του Γουίλκινς στο πίσω μέρος, ενώ και οι παίκτες της Μίλαν φόρεσαν μαύρα περιβραχιόνια στο «Σαν Σίρο».
Ο Γουίλκινς έπαιξε τρία χρόνια στο Μιλάνο και αποτέλεσε βρετανικό ρεκόρ μεταγραφής, όταν έφυγε από το «Ολντ Τράφορντ» το 1984. Παρά το γεγονός ότι δεν κέρδισε ούτε ένα τρόπαιο στα τρία χρόνια του στο κλαμπ, ο Γουίλκινς ήταν μια από τις μεγάλες επιτυχημένες ιστορίες των βρετανικών «εξαγωγών» προς την Ιταλία.
Ο επίσημος ιστότοπος της Μίλαν τον θυμάται ως «σοβαρό και σχολαστικό επαγγελματία» γνωστό για την «εξαιρετική του τακτική νοημοσύνη».

ΠΟΛ ΙΝΣ
Ο Ινς φόρεσε για δύο χρόνια τα μπλε και μαύρα της άλλης ομάδας του Μιλάνου, της Ίντερ.
Όπως ο Γουίλκινς έτσι και ο Ινς μετακινήθηκε από την Γιουνάιτεντ το 1995, αντί περίπου 8 εκατομμυρίων ευρώ. Πάντως το ξεκίνημα της καριέρας του στην Ιταλία δεν ήταν ιδανικό, καθώς υπήρξαν δημοσιεύματα για επιστροφή του στην Αγγλία, μόλις πέντε μήνες μετά την άφιξη του.

Και μάλλον θα είχε επιστρέψει στην Ιταλία, αν δεν ήταν ο Ρόι Χόντγκσον. Τελικά ο διεθνής Άγγλος ποδοσφαιριστής έφερε «ενέργεια» στο κέντρο της Ίντερ και μαζί με τον Νίκολα Μπέρτι, αποτέλεσαν ένα ισχυρό δίδυμο στον άξονα της μεσαίας γραμμής. Βοήθησε την ομάδα του να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1997, αλλά δυστυχώς έμεινε με πικρία, καθώς η Ίντερ έχασε το τρόπαιο στα πέναλτι.

ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΠΛΑΤ
Πήγε στην Μπάρι από την Άστον Βίλα το 1991 αντί περίπου 6 εκατομμυρίων ευρώ. Ίσως να μην είχε κάνει αυτό το βήμα αν δεν πραγματοποιούσε εξαιρετικές εμφανίσεις με την Αγγλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας το 1990. Στην φάση των «16» πέτυχε το νικητήριο τέρμα απέναντι στο Βέλγιο στο 119΄ και λίγες ημέρες αργότερα σκόραρε και πάλι στη νίκη με 3-2 επί του Καμερούν στα προημιτελικά. Με τον ερχομό του στο Μπάρι «βυθίστηκε» αμέσως στον ιταλικό πολιτισμό.

«Ήθελα να γίνω Ιταλός, να μιλήσω σαν Ιταλός, να ζήσω και να φάω σαν Ιταλός», είπε κάποτε ο Πλάτ. Χρειάστηκε μόλις λίγους μήνες για να μιλήσει πολύ καλά τη γλώσσα. Παρά τον υποβιβασμό της Μπάρι, οι καλές εμφανίσεις του Πλατ τον έφεραν στη Γιουβέντους.
Η παραμονή του στο Τορίνο δεν ήταν τόσο εποικοδομητική και κατέληξε στη Σαμπντόρια του Σβεν Γκόραν Έρικσον.Στη Γένοβα πέρασε τις καλύτερες στιγμές του, με 17 γκολ σε 55 εμφανίσεις. Το 1998 επέστρεψε στην Σαμπντόρια για να γίνει προπονητής της ομάδας, αλλά αυτό δεν λειτούργησε καλά.

ΠΟΛ ΓΚΑΣΚΟΪΝ
Το ενδιαφέρον των Άγγλων ποδοσφαιρόφιλων για τη Serie A ξεκίνησε με την μεταγραφή του Γκάζα από την Τότεναμ στην Λάτσιο, αντί περίπου 6,5 εκατομμυρίων ευρώ. Ο Γκασκόιν θυμάται με χαρά την Ιταλία και οι πανηγυρισμοί του με τα χέρια απλωμένα μετά από ένα γκολ που πέτυχε απέναντι στην Ρόμα στο 89ο λεπτό, δεν θα ξεχαστεί ποτέ.
Σε τρεις σεζόν στη Λάτσιο έπαιξε μόνο σε 47 παιχνίδια και σκόραρε μόλις έξι τέρματα. Δεν προσπάθησε να μάθει την γλώσσα και τελικά το 1995 κατέληξε στους Ρέιντζερς.

ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΠΕΚΑΜ
Ο Μπέκαμ αγάπησε το Μιλάνο τόσο πολύ που έπαιξε στους «ροσονέρι» δύο φορές. Δύο χρόνια μετά την αποχώρηση από την Ρεάλ Μαδρίτης για τους LA Galaxy, ο πρώην αρχηγός της Εθνικής Αγγλίας πήγε στο Σαν Σίρο.

Τότε ο αντιπρόεδρος της Μίλαν, Αντριάνο Γκαλιάνι είχε πει: «Το ποδόσφαιρο σήμερα είναι για γεμάτα γήπεδα και χορηγούς, και σούπερ σταρ όπως ο Μπέκαμ τα γεμίζουν. Μαζί με τον Kακά και τον Ροναλντίνιο θα έχουμε μια ομάδα ονείρων».
Ήταν όντως μία ομάδα με αστέρια, που όμως δεν κέρδισε κανέναν τίτλο. Ο Μπέκαμ σκόραρε 2 φορές σε 18 εμφανίσεις στην πρώτη του περίοδο στην Μίλαν και έπαιξε σε μόλις 11 ματς στην 2η περίοδο στην ομάδα.

Απομονωμένος ο Κόουλ, 1ος από αριστερά στην τρίτη σειρά. Πέρασε απαρατήρητος στη Ρόμα

ΑΣΛΕΪ ΚΟΟΥΛ
Ένας από τους καλύτερους αριστερούς μπακ της Premier League, δεν κατάφερε να δείξει την αξία του στη Ρώμη.
Η πιο αξέχαστη στιγμή του πρώην παίκτη της Άρσεναλ και της Τσέλσι στα δύο χρόνια στη Ρόμα ήταν στην πραγματικότητα εκτός αγωνιστικού χώρου.

Μια ομαδική φωτογραφία που φάνηκε να δείχνει τον Κόουλ ξεχωριστά από τους συμπαίκτες του, με επακόλουθες ιστορίες για το ότι ήταν απομονωμένος σην ομάδα του.
Σε συνέντευξή του ο Κόουλ είχε εξηγήσει: "Είμαι στο τέλος της γραμμής και ο παίκτης δίπλα μου ήταν ο Εμάνουελσον , αλλά έσκυψε προς τα εμπρός.
«Δείχνω τόσο κουρασμένος σαν να καταρρέω. Αλλά έχω φίλους εκεί, είχα καλούς φίλους».
Το συμβόλαιο του Κόουλ διακόπηκε με αμοιβαία συγκατάθεση το 2016 μετά από μόλις 16 εμφανίσεις με τον σύλλογο.

ΤΖΟ ΧΑΡΤ
Ήταν η ευκαιρία του να σώσει την καριέρα του.
Με τον νέο τεχνικό της Μάντσεστερ Σίτι, τον Πεπ Γκουαρντιόλα δεν είχε πολλές ελπίδες, έτσι το No1 της Εθνικής Αγγλίας μετέβη στο Τορίνο ως δανεικός για να παίξει βασικός.
Αλλά αυτή η κίνηση δεν πήγε τόσο καλά.
Στο πρώτο παιχνίδι του Χαρτ απέναντι στην Αταλάντα κατηγορήθηκε για το γκολ που δέχτηκε στις καθυστερήσεις, όταν έδιωξε, προσφέροντας την μπάλα σε αντίπαλο που σκόραρε.
Και όλα τελείωσαν με επίπληξη, όταν ο πρόεδρος του Τορίνο επέκρινε τον Άγγλο τερματοφύλακα για τα λάθη του και τη νοοτροπία του.

O Σούνες την ημέρα των ιατρικών εξετάσεων στην Σαμπντόρια

ΓΚΡΕΪΑΜ ΣΟΥΝΕΣ
Τρεις δεκαετίες πίσω και η μετακίνηση του Γκρέιαμ Σούνες στη Σαμπντόρια, έδωσε την δυνατότητα στην ομάδα να ανέβει επίπεδο.
Ο Σκωτσέζος έγινε ο ηγέτης στη μεσαία γραμμή και κυριάρχησε σε κάθε παιχνίδι στα δύο χρόνια του στην ομάδα της Γένοβας, στα μέσα της δεκαετίας του '80.
Σε αντίθεση με πολλούς από τους Βρετανούς στο εξωτερικό, ο Σούνες κατέκτησε το Κόπα Ιτάλια στην πρώτη του σεζόν στο κλαμπ σκοράροντας μάλιστα απέναντι στην Μίλαν, στον πρώτο από τους δύο τελικούς.
Ο Σούνες θυμάται την Σαμπντόρια ως ένα φιλόξενο σύλλογο.

Eίπε ο Σκωτσέζος στο Football Italia: «Είχαμε έναν σπουδαίο Πρόεδρο τον Πάολο Μαντοβάνι και μας αντιμετώπιζε όλους σαν παιδιά του. Είναι ένας υπέροχος σύλλογος και μία όμορφη πόλη. Είχα την τύχη να είμαι εκεί και μπορώ να πω ειλικρινά ότι ήταν μία από τις καλύτερες στιγμές στην καριέρα μου».

ΛΙ ΣΑΡΠ
Με πολλά προβλήματα τραυματισμών, ο προπονητής του στην Λιντς, Ντέιβιντ Ο΄Λίρι, τον δάνεισε στην Σαμπντόρια. Στη Γένοβα ο πρώην άσος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, συνάντησε τον Ντέιβιντ Πλατ, που ήταν προπονητής στην Σαμπντόρια, με στόχο να κάνει επανέναρξη στην καριέρα του.Αλλά ο Πλατ αντικαταστάθηκε και ο Λουτσιάνο Σπαλέτι δεν του έδωσε ευκαιρίες.
«Είχα μικρό χρόνο μετά τον τραυματισμό μου στο γόνατο», δήλωσε ο Σαρπ. «Δεν ήμουν στις επιλογές του πρπονητή, έτσι με έβαλαν σε ένα πρόγραμμα προπόνησης και στους αγώνες έπαιζα μισή ώρα εδώ και μια ώρα εκεί. Δεν μπόρεσα να βρώ ρυθμό».

ΙΑΝ ΡΑΣ
Μήπως να έλεγε όχι στην πρόταση;
Ο μεγάλος Ουαλός επιθετικός έμεινε δύο χρόνια στη Γιουβέντους, αλλά πέρασε απαρατήρητος.
«Δεν μπορούσα να εγκατασταθώ στην Ιταλία, ήταν σαν να ζω σε μια ξένη χώρα», ισχυρίστηκαν κάποιοι ότι είπε.
Μιλώντας στο FourFourTwo το 2016, ο Ρας τόνισε: «Δεν είπα στην πραγματικότητα ότι η Ιταλία ήταν «σαν να ζεις σε μια ξένη χώρα. Έγινε παρερμηνεία».
Ο Ρας ήταν ευπρόσδεκτος στο Τορίνο με 5.000 οπαδούς να τον υποδέχονται, αλλά πέτυχε μόλις επτά γκολ σε 29 εμφανίσεις.
Χαρακτηρίζει τη θητεία του στη «Γηραιά Κυρία» ως «τον σωστό σύλλογο που πήγα σε λάθος στιγμή».