Βασίλης Μποτίνος: Η ζωή που δεν έζησε

Ο ποδοσφαιρόφιλος πατέρας μου γεννήθηκε το 1936. Το 1965, χρονιά άφιξης του Βασίλη Μποτίνου στον Ολυμπιακό, ήταν 29 ετών. Βρισκόταν σε μια ηλικία που σχημάτιζε ξεκάθαρες ποδοσφαιρικές εικόνες και μια απ’ τις πιο αδρές που μου μετέφερε, σε μορφή -σχεδόν μυθικού- αφηγήματος, ήταν η φιγούρα του Βασίλη Μποτίνου. “Ο Μπούκοβι του φερόταν σκληρά, γιατί τον αγαπούσε”, “αυτός ο παίκτης ήθελε 10 αμυντικούς να τον κάνουν καλά”, “αν έπαιζε σήμερα ο Μποτίνος θα έκανε πλάκα”, μερικές απ’ τις φράσεις που συνάντησα

στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Η αποτύπωση των ποδοσφαιρικών ηρώων εκείνης της εποχής μέσα απ’ το θυμικό των ανθρώπων που έκοβαν εισιτήριο για να τους παρακολουθήσουν και όχι με λεπτομέρειες μέσα από βιντεο στο youtube, γιγάντωσαν περισσότερο τον μύθο τους. O τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε και ολοκληρώθηκε η καριέρα του Μποτίνου, ήταν αυτό ακριβώς. Ένας μύθος γιγαντιαίος και μαζί ανολοκλήρωτος, ένα διαρκές παράπονο για τη ζωή που δεν έζησε.

Ένα απ’ τα επικά άλματα του Βασίλη Μποτίνου σε ντέρμπι με την ΑΕΚ. ΠΗΓΗ: In Time Sports

Ήταν ένας υπερ-αθλητής ο οποίος διέθετε το ταλέντο, τις δυνάμεις και την αυτοπεποίθηση να κατακτήσει κάθε ποδοσφαιρική κορυφή. Ζογκλέρ στην αριστερή πτέρυγα του Ολυμπιακού, ακούραστος, αλτικός, σκληρός, αποτελεσματικός. Ατύχησε να ζήσει στην εποχή των πραγματικών ηρώων του ποδοσφαίρου, που έπρεπε να συμβιβαστούν με τα λίγα και τα απλά. Εκείνος βέβαια κατά παράφραση του ποιητή “ζητούσε τα μεγάλα κυνήγια και ήταν και μάγκας και νταής”. Σύμφωνα με τον ίδιο, άνθρωποι του ποδοσφαίρου, δεν μπορούσαν να χωνέψουν πως ένας παίκτης θα μπορούσε να ανελιχθεί οικονομικά και έκαναν ότι περνούσε απ’ το χέρι τους, για να μη συμβεί κάτι τέτοιο. O αψύς χαρακτήρας του μπήκε στο στόχαστρο των “Απριλιανών”, οι οποίοι ήταν ξεκάθαρο πως είχαν τον Μποτίνο στην ίδια μοίρα με τον προπονητή του Ολυμπιακού Μάρτον Μπούκοβι, τον οποίο ώθησαν σε αποχώρηση εξαιτίας των πολιτικών του πεποιθήσεων. Όχι, ο Μποτίνος δεν ήταν κομμουνιστής, αλλά ένας βαθιά επαναστατημένος άνθρωπος. Μάλιστα δεν δίστασε να χτυπήσει τον χουντικό έφορο του Ολυμπιακού Παπαποστόλου, όταν εκείνος προσπάθησε να του επιβληθεί βίαια.

Ο Βασίλης Μποτίνος με τον Μάρτον Μπούκοβι. ΠΗΓΗ: In Time Sports

Ο σοβαρός τραυματισμός του σε ηλικία 26 ετών σήμανε την αρχή του τέλους της καριέρας της “μποτίνας της τρελής”. Πιέστηκε να παίζει με βαριά θλάση στο πόδι. Χειρουργήθηκε δύο φορές στο εξωτερικό με δικά του έξοδα, πικράθηκε απ’ τον Ολυμπιακό, άγγιξε τη μετραγραφή στο εξωτερικό, τον προσέγγισε ο Παναθηναϊκός, κατέληξε στον Παναιγιάλειο και τον Πανιώνιο. Βίωσε τον αυταρχισμό του καθεστώτος του 1967 και του διαβόητου Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού της Χούντας, Κωνσταντίνου Ασλανίδη για τον οποίο είπε μεταξύ άλλων: “Έπαιζα με θλάση σε πέντε ματς του Ολυμπιακού. Με κορτιζόνη. Μου έβγαλαν σάπιο κρέας από το πόδι. Το θέμα πήγε στον Ασλανίδη. Του είπαν ότι ήθελα χρήματα, ότι έκανα εκφοβισμό. Με υποχρέωσαν να παίξω. Οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές ήταν τότε περιουσία του Ασλανίδη”.

Ξεκίνησα με τον πατέρα μου, θα ολοκληρώσω με τη μητέρα μου, που συνάντησε τον Μποτίνο στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στην ίδια επαγγελματική στέγη. “Τον ακολουθούσε το παράπονο, αλλά χαιρόταν να ακούει που τα παιδιά της έγιναν Ολυμπιακοί”.