Το ...τρικ που έκανε τη διαφορά

Το προηγούμενο καλοκαίρι, κατά τη διάρκεια του βασικού σταδίου προετοιμασίας της ΑΕΚ στην Πολωνία, ο Μανόλο Χιμένεθ δούλεψε πολύ τόσο το σύστημα 4-2-3-1, όσο και το 4-3-3, ενώ υπήρχαν αρκετές περιπτώσεις που έβαλε δύο επιθετικούς, επιλέγοντας 4-4-2. Οι "κιτρινόμαυροι" προσπάθησαν να αφομοιώσουν τα παραπάνω συστήματα πριν την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων και η αλήθεια είναι ότι (με ελάχιστες εξαιρέσεις) ιδιαίτερα στα πρώτα ματς πρωταθλήματος ο Δικέφαλος θέλησε να βγάλει μέσα στο γήπεδο τη δουλειά που είχε προηγηθεί στο Κίελτσε.

Με αφορμή πάντως τα παιχνίδια με την ΤΣΣΚΑ ο Χιμένεθ άρχισε να σκέφτεται κι ένα τέταρτο σύστημα, το 3-5-2, προκειμένου να αντιμετωπίσει τους Ρώσους, ενώ κάτι ανάλογο άρχισε να κάνει και σε συγκεκριμένα ματς εγχώριων διοργανώσεων. Όσο περνούσε ο καιρός έβλεπε τους ποδοσφαιριστές του να ανταποκρίνονται όλο και περισσότερο, γεγονός που τον έκανε να το προτιμά έναντι των αρχικών συστημάτων.

Προς τα μέσα του Α' γύρου μάλιστα έκανε ένα ...τρικ, το οποίο φαίνεται πως έφερε το αποτέλεσμα που ήθελε, γι' αυτό και επέμεινε. Ποιο ήταν αυτό; Το σύστημα άμυνας της ΑΕΚ ήταν το 4-4-2, συνήθως με τον Γκάλο δεξιά και τον Μπακάκη αριστερά στα άκρα της ανασταλτικής γραμμής. Από τη στιγμή όμως που οι "κιτρινόμαυροι" είχαν τη μπάλα στην κατοχή τους, ο Γκάλο άφηνε τη θέση του και γινόταν πέμπτος παίκτης στη μεσαία γραμμή. Ο δεξιός χαφ (συνήθως ήταν ο Χριστοδουλόπουλος) έκανε κίνηση προς τον άξονα κι έτσι ο Βραζιλιάνος κινούνταν σε όλη την πτέρυγα, με τον Λόπες να κάνει το ίδιο αριστερά και τον Μπακάκη με δύο ακόμα αμυντικούς να μένουν ως τριάδα στην άμυνα.

Τι κέρδιζε μ' αυτό; Αρχικά ενίσχυε περισσότερο τον άξονα (με τον Λάζαρο), πρόσθετε έναν επιπλέον ποδοσφαιριστή στη μεσαία γραμμή (Γκάλο) και με το να μένουν τρεις στην άμυνα δε χρειαζόταν να μένει και ο αμυντικός χαφ (συνήθως ο Σιμόες) για να τους δίνει έξτρα βοήθεια. Ο Ισπανός έμεινε ικανοποιημένος και γι' αυτό βλέπαμε την ΑΕΚ να εναλλάσει δύο συστήματα κατά τη διάρκεια των αγώνων της.