Το 1937 το Wimbeldon κάνει πρεμιέρα στη μικρή οθόνη

Δεν τα λες και λίγα… 85 χρόνια πριν, το Wimbledon μεταφέρεται για πρώτη φορά στους τηλεοπτικούς δέκτες και το κοινό μπορεί να παρακολουθήσει αγώνα τένις, χωρίς να είναι στο κορτ, καθισμένος στον καναπέ του σπιτιού του. Από τότε μέχρι σήμερα έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι…

Υπάρχουν πολλοί λόγοι να θυμάται κανείς το Wimbledon του 1937. Ένας από αυτούς αφορά στο αγωνιστικό μέρος του βρετανικού γκραν σλαμ. Ο Donald Budge γινόταν ο

πρώτος στην ιστορία του τουρνουά που κατακτούσε τους τίτλους στο μονό των ανδρών, στο διπλό των ανδρών και στο μικτό διπλό την ίδια χρονιά, ενώ η Dorothy Roun θα γινόταν η τελευταία Βρετανίδα που θα κέρδιζε τον τίτλο στο μονό των γυναικών για 24 ολόκληρα χρόνια.

Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος, μιας και αυτός καθιστά ιστορική τη διοργάνωση του 1937, αφορά στο γεγονός ότι το διασημότερο και συνάμα παραδοσιακότερο τουρνουά τένις στον κόσμο έχει για πρώτη φορά τηλεοπτική κάλυψη. Το 1927 το BBC είχε προκαλέσει αίσθηση, μεταδίδοντας τους αγώνες ζωντανά μέσω ραδιοφώνου. Δέκα χρόνια αργότερα, το βρετανικό δίκτυο αποφασίζει ότι ήρθε η ώρα να καλύψει ζωντανά, μέσω τηλεόρασης πια, τους αγώνες.

Ήταν μια τεχνολογική επανάσταση, μία απόφαση που θα άλλαζε ακόμα και το ίδιο το άθλημα. Θα έφερνε έσοδα αλλά και περισσότερο κοινό στα κορτς. Μπορεί, όπως σε όλα τα νέα και επαναστατικά εγχειρήματα να υπήρξαν αμφιβολίες σχετικά με το αν θα υπήρχε ανταπόκριση, η απόφαση όμως είχε παρθεί.

Πρώτη μετάδοση Wimbledon

Έμοιαζε τότε ελάχιστοι να αντιλαμβάνονται την τεράστια αξία της τηλεοπτικής μετάδοσης των αγώνων, ίσως επειδή δεν υπήρχαν τόσες πολλές τηλεοράσεις στη χώρα και ίσως γιατί εκείνοι που ανήκαν στην elite θα βρίσκονταν στα γήπεδα, μελλοντικά όμως, τα κέρδη ήταν τεράστια.

Το ενδιαφέρον για τα Πρωταθλήματα ήταν υψηλό στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Μεταξύ 1910 και 1933 δεν είχε υπάρξει Βρετανός νικητής στο μονό των ανδρών, αλλά το χατ-τρικ των νικών του Φρεντ Πέρι μεταξύ 1934 και 1936 είχε αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον όλων στη Βρετανία. Το γεγονός λοιπόν πως ο πρώτος τηλεοπτικός αγώνας περιλάμβανε τον καλύτερο Βρετανό τενίστα της εποχής έδωσε στο εγχείρημα τεράστια δυναμική και αίγλη.

Ο Henry “Bunny” Austin είχε παίξει στον τελικό του 1932, έχασε από τον Ellsworth Vines, και θα έφτανε ξανά στον τελικό το 1938, γνωρίζοντας την ήττα από τον Budge. Θα ήταν ο τελευταίος Βρετανός φιναλίστ στα μονό των ανδρών μέχρι τον Andy Murray, 74 χρόνια αργότερα.

Το 1937 ο Όστιν ήταν ο μόνος Βρετανός ανάμεσα στους οκτώ, ο George Lyttleton Rogers ήταν ο αντίπαλός του στον πρώτο γύρο στον πρώτο αγώνα που μεταδόθηκε τηλεοπτικά και η συνάντησή τους πρόσφερε υψηλό θέαμα στις τηλεοπτικές κάμερες. Ο Ιρλανδός Ρότζερς, ήταν ο ψηλότερος παίκτης της εποχής του και το σερβίς του προκάλεσε ξεκάθαρα προβληματισμό στον Όστιν. Ο Βρετανός πάλεψε πολύ για να καταφέρει να πάρει τελικά τη νίκη με 3-6, 8-6, 6-1, 6-2.

Ο Όστιν έχασε μόνο ένα ακόμη σετ καθ’ οδόν προς τους ημιτελικούς, όπου γνώρισε την ήττα από τον Γκότφριντ Φον Κραμ με 8-6, 6-3, 12-14, 6-1.

Πρώτη μετάδοση Wimbledon

Νικητής του πρώτου τηλεοπτικού τουρνουά στην ιστορία ήταν ο Budge, ο οποίος υπέταξε τον Γερμανό, Gottfried von Cramm με 6-3, 6-4, 6-2.

Ο θρίαμβος του Budge στο Wimbledon ήταν η αρχή της μεγαλύτερης διαδρομής στην ιστορία του ανδρικού τένις. Κέρδισε έξι διαδοχικά τουρνουά Grand Slam, ξεκινώντας με το Wimbledon το 1937 και κορυφώθηκε με το να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που κέρδισε ένα καθαρά ημερολογιακό Grand Slam των τεσσάρων σημαντικών τίτλων του αθλήματος το 1938.

Η τηλεοπτική μετάδοση του Wimbledon έγινε θέμα συζήτησης όχι μόνο στη Μεγάλη Βρετανία, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Η απήχηση του ήταν αξιοσημείωτη και όπως ήταν λογικό άνοιξε την πόρτα και σε άλλες τηλεοπτικές μεταδόσεις αγώνων.

Οι εκπομπές από το Centre Court περιελάμβαναν σχόλια από τον Freddie Grisewood και τον John Snagge. Οι Radio Times τόνιζαν τον πρωτοποριακό χαρακτήρα και την προοπτική που ανοίγεται για το άθλημα, ενώ και για την ίδια την τηλεόραση υπήρξαν αλλαγές και καινοτομίες. Τα μικρόφωνα έπρεπε να τοποθετηθούν έτσι ώστε να λαμβάνουν τον ήχο, αλλά να προστατεύονται από τα χτυπήματα ή από τα καιρικά φαινόμενα και την ίδια ώρα να μην είναι ορατά. Επίσης ήταν για τον κόσμο πολύ εντυπωσιακό το ότι έβλεπαν τα γεγονότα ακριβώς όπως συνέβαιναν, τη στιγμή που συνέβαιναν.