«Θρυλικά» ψέματα

Όλοι σε αυτή τη ζωή έχουμε δικαίωμα στο λάθος. Πρόεδροι, προπονητές, παίκτες, οπαδοί, δημοσιογράφοι. Ουδείς άσφαλτος, που λέει και η λαϊκή αοιδός και παρεμπιπτόντως είναι σωστό γραμματικά. Το θέμα όμως είναι να αναγνωρίζουμε αυτό το λάθος και να κάνουμε κινήσεις προς τη σωστή κατεύθυνση, προσπαθώντας να το διορθώσουμε ή έστω να μην κάνουμε ξανά το ίδιο λάθος.

Είναι αμέτρητες φορές στη φετινή σαιζόν που ο Ολυμπιακός παρουσιάζει ανεξήγητα κακή εικόνα στον αγωνιστικό χώρο, είτε στο Σ.Ε.Φ., είτε μακριά από το Φάληρο. Πειστική εξήγηση από το προπονητικό τιμ, μετά από αυτές τις «κακές» ήττες, δεν έχω ακούσει. Πάρα πολλές φορές ο Κεμζούρα, ο οποίος καλείται να μιλήσει στα κανάλια novasports στα παιχνίδια μακριά από την Ελλάδα, αλλά και ο ίδιος ο Μπλατ πριν από τους αγώνες στις καθιερωμένες πλέον τετ α τετ συνεντεύξεις, αρκούνται στα τετριμμένα. Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι έχει ακουστεί πολλάκις, πως δεν ξέρουμε τι φταίει. Αν δεν ξέρουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι ποιος ξέρει; Εγώ; Κι αν δε γνωρίζουν εκείνοι τι φταίει, πως θα μπορέσουν να το διορθώσουν.

«Αποσπανουλοποίηση» με την μπάλα στα χέρια του Γκος, δε γίνεται, χωρίς ξεκάθαρους ρόλους, με παίκτες να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται με την ίδια ευκολία, με πενταδάτους (Τίμα) να μετακομίζουν νύχτα, με «φτηνές» δικαιολογίες μετά από κάθε ήττα, χωρίς επίγνωση του τι σημαίνει η φανέλα που φοράς και τι έχει καταφέρει η ομάδα τα προηγούμενα χρόνια.
Οι επιλογές όμως δεν είναι μόνο του Αμερικανού. Υπάρχει η διοίκηση που κάνει πράξη τα «θέλω» του, αγκαλιάζει τις «εμμονές» του ή τραβάει το χαλινάρι. Η ίδια διοίκηση που έχει αφήσει την ομάδα ανοχύρωτη, με ηχητικά να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, με τους περισσότερους να γκρινιάζουν για οικονομική ασυνέπεια, με τη «μέχρι τέλους» κόντρα στην Ελλάδα, λες και είναι οπαδοί, χωρίς να καταλαβαίνουν το κακό που κάνουν στην ομάδα και στο μυαλό των παικτών, στους οποίους δίνουν το άλλοθι για οποιοδήποτε κακό συμβαίνει. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι τέσσερις γραμμές είναι καθρέφτης. Όταν το κλίμα είναι άσχημο, τότε οι όποιες αδυναμίες έχει η ομάδα, μεγεθύνονται. Όλοι έχουν μερίδιο στην επιτυχία, έχουν όμως και ευθύνες στην αποτυχία. Δε γίνεται να υπερηφανευόμαστε ότι πιάνουμε τους άλλους «κώτσους» κάθε χρονιά, πηγαίνοντας φάιναλ-4 με μπάτζετ στο 1/10. Αυτό είναι εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Ο κανόνας είναι στο παρκέ να φαίνεται αυτό που έχεις πληρώσει και φέτος φαίνεται.

Δεν υπάρχει πρόβλημα να έχεις μια κακή χρονιά, συμβαίνει σε όλες τις ομάδες παγκοσμίως, σε όλα τα αθλήματα. Το πρόβλημα είναι να μην είσαι ειλικρινής πρώτα στον εαυτό σου και μετά στον κόσμο. Και φέτος δεν υπάρχει ειλικρίνεια στο λιμάνι.