Παναθηναϊκός: Το ζήτημα είναι το μπάσκετ

Όταν οι τακτικές αναλύσεις σταματούν ή όταν δεν ξεκινούν ποτέ, η εύκολη λύση είναι πάντα η υπεραπλούστευση. «Με τέτοια διαφορά δυναμικότητας, το ζήτημα είναι να μπουν μέσα να τους πνίξουν. Να τους κόψουν τον αέρα και να μην τους αφήσουν να πιστέψουν πως έχουν την παραμικρή πιθανότητα να κερδίσουν το παιχνίδι». Και άλλα τέτοια.

Κανείς δεν αρνείται ότι ο ψυχολογικός και πνευματικός παράγοντας του αθλητισμού είναι ως και σημαντικότερος από την τακτική ή την σωματική κατάσταση, αλλά το πιθανότερο είναι πως τέτοιου είδους

προσεγγίσεις όχι μόνο αδικούν την προσπάθεια της Λάρισας, η οποία έχει κερδίσει δύο παιχνίδια με μπάσκετ και όχι με καλαματιανό, αλλά αποπροσανατολίζουν τους πράσινους από τα πραγματικά τους θέματα, τα οποία βρίσκονται στο παρκέ.

Κανείς δεν αρνείται επίσης πως η ομάδα παρουσιάζει εμφανή έλλειψη ποιότητας και σαφή προβλήματα στη χημεία, όμως είναι περισσότερο κι από δεδομένο πως μολαταύτα βγάζει στο παρκέ μια εικόνα πολύ κατώτερη των αντικειμενικών δυνατοτήτων της. Ο Παναθηναϊκός έχει κάθε δικαίωμα να θεωρεί πως αδικείται κατάφωρα και να κάνει τις αντίστοιχες κινήσεις προς τους θεσμικούς φορείς για να εκφράσει και να λύσει το πρόβλημα, όμως αυτή είναι η δουλειά της διοίκησης.

Δουλειά του Γιώργου Βόβορα είναι να βρει λύσεις για το ντεφορμάρισμα του Νέντοβιτς, το άψυχο παιχνίδι του Γουάιτ, το κενό πίσω από τον Παπαγιάννη, την ροπή του Μέικον προς τον εγωισμό, το εγωϊστικό παιχνίδι όταν τα πράγματα σκουραίνουν, την ενσωμάτωση του Πέιτον Σίβα που μοιάζει ξένο σώμα. Την ίδια στιγμή οφείλει να βρει λύσεις στις συνεργασίες της Λάρισας, το μέγεθος της ομάδας του Τακιανού που προβληματίζει τους πράσινους, την ευκολία με την οποία ο Κρουμπάλι κάνει τη διαφορά στο επιθετικό ριμπάουντ και πολλά άλλα.

Σύμφωνοι, η ψυχολογία της ομάδας φαίνεται να είναι υπό του μηδενός και η αλλαγή προπονητή κάθε άλλο παρά λειτούργησε. Είναι στα όρια του αθλητικά αφύσικου να προοδεύσει ο Παναθηναϊκός μέσα σε ένα δίμηνο όσο δεν κατάφερε να το κάνει τους πρώτους πέντε μήνες της σεζόν. Όμως οφείλει στην ιστορία και στον κόσμο του να μην παραδοθεί σε ένα σπιράλ οργής.