Ολυμπιακός: Όταν σπάει η αλυσίδα του DNA

Ολυμπιακός: Όταν σπάει η αλυσίδα του DNAtnalΣάβ, 02/06/2021 - 12:32

Για τον Ολυμπιακό η ήττα στο ντέρμπι αποτέλεσε διπλή ζημιά. Η πρώτη ερμηνεία της ήττας είναι ξεκάθαρη η επίδραση της στη βαθμολογική θέση της ομάδας. Μετά από τρεις οριακές ήττες ο Ολυμπιακός είχε ήδη χάσει αρκετό έδαφος στο κυνήγι της πρόκρισης. Η τέταρτη

σερί ήττα στην ουσία αποτελεί ‘’ταφόπλακα’’ για τις ελπίδες των ερυθρόλευκων να πάνε στα πλέι οφ της Ευρωλίγκα. Και αν δεν υπάρξει μια εντυπωσιακή ανατροπή θα μείνουν έξω από την ελίτ οκτάδα για δεύτερη φορά μετά την τελευταία και όχι ιδιαίτερη επιτυχημένη προσπάθεια τους κόντρα στην Ζάλκιρις το 2018. Εντάξει η περσινή χρονιά δεν τελείωσε ποτέ για να μάθουμε αν ο Ολυμπιακός θα τα κατάφερνε αλλά με ρεκόρ 12-16 τη στιγμή που ‘’λόκαρε’’ η Ευρωλίγκα η τελική έκβαση της προσπάθειας του ήταν εξαιρετικά αμφίβολη.

Και φέτος δεν βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση με ρεκόρ 11-13, δέκα αγωνιστικές πριν το τέλος της κανονικής περιόδου. Με δεδομένο ότι μάλλον δεν βολεύουν (και δεν θα βολέψουν) οι περισσότερες ισοβαθμίες δεν του φτάνουν πια ούτε οι επτά νίκες τις τελευταίες 10 αγωνιστικές. Αλλά έχω την αίσθηση ότι ούτε ο πιο αισιόδοξος ή αιθεροβάμονας οπαδός του δεν πιστεύει αυτή τη στιγμή ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να κάνει 7-8 νίκες στην τελευταία δεκάδα αγώνων του. Λογικά η χρονιά του θα μοιάζει αρκετά με την προηγούμενη ή με τη σεζόν 2018-19 η οποία έκλεισε με ρεκόρ 15-15 και μια χαμένη πρόκριση στις ισοβαθμίες.

Πριν όμως φτάσουμε σε τέτοιου είδους απολογισμούς το βασικό και το πλέον κρίσιμο ερώτημα είναι που ακριβώς έχει χαλάσει η αλυσίδα του DNA μιας ομάδας που παρουσιάστηκε άνευρη, χωρίς ενέργεια, πάθος και διάθεση σε ένα αγώνα που πέρα από τη ‘’βαθμοθηρία’’ είχε και τεράστια σημασία σε επίπεδο γοήτρου. Είναι φανερό ότι ο Ολυμπιακός ψάχνει ταυτότητα χαμένος κάπου ανάμεσα σε στοιχήματα ανάδειξης νέων παικτών και ομαλής συνύπαρξης τους με βετεράνους. Για την ώρα το μοναδικό πείραμα που έχει στεφθεί με 100% επιτυχία είναι η παραμονή και ο ρόλος του Σάσα Βεζένκοφ η οποία δικαιώθηκε απόλυτα ως κίνηση και αποτελεί την καλύτερη παρακαταθήκη της ομάδας για το άμεσο και μακροπρόθεσμο μέλλον της. Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι έχουν αποφασίσει ότι Σπανούλης και Πρίντεζης θα κλείσουν την καριέρα τους στον Ολυμπιακό. Κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για αυτή την απόφαση. Το αντίθετο. Μια ομάδα πρέπει να τιμάει την ιστορία της. Μόνο που αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός μοιάζει με μια χαμένη στη….μετάφραση ομάδα. Ο Μπαρτζώκας εμπιστεύεται για συγκεκριμένους χρόνους τους δύο βετεράνους και ενδεχόμενα νιώθει άβολα στο σκέλος της διαχείρισης τους. Και αυτό μοιάζει λογικό. Το πρόβλημα του Ολυμπιακού δεν είναι για παράδειγμα ο Σπανούλης. Το πρόβλημα είναι ότι χρειάζεται ακόμη τον 38χρονο Σπανούλη για να αλλάξει τον ρυθμό ενός ντέρμπι όπως έγινε και χθες. Η για να έχει ορθολογιστική επιθετική λειτουργία. Φυσικά, ούτε αυτό είναι πρόβλημα για τον ίδιο τον Σπανούλη που δουλεύει σκυλίσια και με πείσμα για να κρατάει το κορμί του σε καλή κατάσταση. Ο συνδυασμός όμως δεν βγαίνει όπως και ο λογαριασμός! Το αδιέξοδο μοιάζει μεγαλύτερο από τον μυθολογικό λαβύρινθο του Μίνωα…

Ο Ολυμπιακός την τελευταία τριετία αποφάσισε να παίζει μόνο στην Ευρωλίγκα. Το περιβόητο #mexri telous είχε σίγουρη επίδραση στα οικονομικά του συλλόγου αλλά αυτό επίσης αφορά τα δύο αδέλφια. Εκείνοι πληρώνουν τον λογαριασμό και κουμάντο στην τσέπη τους μπορούν να κάνουν μόνο θερμοκέφαλοι των social media που ενδεχόμενα πιστεύουν ότι στον Ολυμπιακό μπορούν να παίξουν ο Τζέιμς Χάρντεν και ο Λεμπρόν Τζέιμς! Ας ξαναδούμε όμως εντελώς αποστασιοποιημένα αυτή την υπόθεση και τις επιδράσεις της σε καθαρά αγωνιστικά θέματα. Από την ήττα στο ντέρμπι μέχρι τον επόμενο επίσημο στην Κωνσταντινούπολη θα μεσολαβήσουν 12 ολόκληρες μέρες χωρίς κανένα αγώνα πέραν κάποιων φιλικών ήσσονος σημασίας. Αυτό σημαίνει ότι για 12 μέρες η ομάδα θα ‘’βράζει στο ζουμί της’’, η γκρίνια, η απογοήτευση και όλα τα σχετικά συναισθήματα θα είναι ζητήματα που πρέπει να διαχειριστεί ο Μπαρτζώκας πριν βρει τρόπους να αλλάξει πράγματα στην εικόνα της ομάδας. Ακόμη όμως και αν βρεθεί λύση στο θέμα της άμεσης διαχείρισης μεγάλων ηττών και νικών ο λογαριασμός δεν βγαίνει θετικός. Μια χαμένη χρονιά (2019), μια χρονιά που μάλλον θα χανόταν (2020) και μια ακόμη που χάνεται σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις είναι ο απολογισμός του Ολυμπιακού από την άνοιξη του 2018 όταν άρχισε ο ανένδοτος αγώνας του #μέχρι τέλους.

Στο ξεκίνημα της περσινής περιόδου μετά από μια άθλια εμφάνιση στο Αστρομπάλ ο Ολυμπιακός προχώρησε στην απόλυση του Ντέβιντ Μπλατ. Τον Αμερικανο-ισραηλινό προπονητή από τότε συνοδεύει η άδικη κατηγορία ότι με τις επιλογές παικτών που έκανε ήταν ο άμεσα υπεύθυνος για μια χαμένη χρονιά. Μάλιστα… Να θυμίσουμε ότι εκείνο το βράδυ στη Λιόν ξένοι παίκτες του Ολυμπιακού ήταν ο Μπόλντγουιν, ο Πάντερ, ο Πολ, ο Κουζμίνσκας, ο Τσέρι και ο Χαπ. Οι δύο πρώτοι δεν πήραν ποτέ ευκαιρίες και οι μονοί εβδομαδιαίοι αγώνες δεν βοήθησαν καθόλου την κατάσταση. Ο Πάντερ έφυγε μεσούσης της σεζόν και αυτή τη στιγμή είναι ο καλύτερος σκόρερ της Αρμάνι. Ο Μπολντγουιν βρέθηκε κοντά στην πόρτα της εξόδου, έμεινε, δεν του δόθηκαν ποτέ ευκαιρίες γιατί δεν έβγαιναν χρόνοι και αγώνες (με μονά παιχνίδια την εβδομάδα) και κατέληξε ηγέτης της Μπάγερν που αυτή τη στιγμή έχει 4 παραπάνω νίκες από τον Ολυμπιακό. Ο Πολ που επίσης έφυγε μετά από μια μέτρια χρονιά δεν ήταν πολύ χειρότερος από τον φετινό Χάρισον. Για την ακρίβεια ήταν μάλλον καλύτερος: Σκόραραν το ίδιο  σχεδόν (8,6 έναντι 8,1), είχε καλύτερα ποσοστά στα σουτ (43% δίποντα έναντι 42% και 38% τρίποντο έναντι 31%) έπαιρνε 1 ριμπάουντ μέσο όρο παραπάνω ανά αγώνα και στο σύστημα αξιολόγησης η διαφορά είναι στο +1,2 υπέρ του. Κάνοντας μια υπόθεση θεωρίας ο Ολυμπιακός ήθελε να επενδύσει σε ένα παίκτη που μπορεί να βοηθήσει και στο μέλλον αλλά μετά τη χρονιά που κάνει ο Χάρισον βάζει κάποιος στοίχημα ότι ο Ολυμπιακός θα δείξει υπομονή ποντάροντας στην εξέλιξη του ή θα έχει το καλοκαίρι την τύχη των Μπόλντγουιν, Πάντερ; Με ένα αγώνα την εβδομάδα κανείς παίκτης δεν προλαβαίνει να μάθει από τα λάθη του κάτι στο οποίο θα βοηθούσαν τα εύκολα και βατά (σε ποσοστό 90%) παιχνίδια της Ελληνικής λίγκας. Στην ουσία ο Ολυμπιακός μέχρι τώρα κέρδισε καθαρά μόνο ένα παίκτη: Τον Μακίσικ που όμως η προοπτική του είναι περιορισμένη. Έφτασε στο ΣΕΦ σε ηλικία 30 ετών και μπορεί μεν να καθιερώθηκε αλλά η ομάδα είναι καταδικασμένη να πληρώνει τα λάθη ενστίκτου που κάνει ένας εξαιρετικά φιλότιμος παίκτης, μαθημένος σε όλη του την καριέρα σε άλλο επίπεδο μπάσκετ και σε απαιτήσεις μικρότερων ομάδων. Ακόμη και αν κάποιος έχει ενστάσεις σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η πικρή πραγματικότητα που αποτυπώνεται στη βαθμολογία τριών σερί σεζόν είναι μια και η ετυμηγορία καταλυτική. Ο Ολυμπιακός δεν πέτυχε τον μοναδικό πλέον στόχο της χρονιάς. Την διάκριση στην Ευρωλίγκα. Και αν δεν γίνουν μερικά απρόσμενα μπασκετικά θαύματα τις τελευταίες 10 αγωνιστικές η σεζόν στην ουσία έχει τελειώσει από τις πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου.

ΔΙΕΘΝΕΙΣ - Euroleague - ΜΠΑΣΚΕΤ The Experts Ολυμπιακός - Μπάσκετ Off Off dkaryd Off Off ΜΠΑΣΚΕΤ Ολυμπιακός ΔΙΕΘΝΕΙΣ Ο Δημήτρης Καρύδας γράφει για τη χαμένη ταυτότητα του μπασκετικού Ολυμπιακού και ξαναφέρνει στην επιφάνεια μερικά ερωτηματικά για τη χρησιμότητα του #μέχρι τέλους. Article publish on Σάβ, 02/06/2021 - 12:32 Article hide updated date On Article is longform Off