Ολυμπιακός: Υπόθεση Σλούκα

Στη σύγχρονη εποχή όπου το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ είναι πια λειψό (έως ανύπαρκτο) αρκούν μερικές δημόσιες τοποθετήσεις για να βρίσκουμε τροφή για σκέψη και αναλύσεις. Η πρόσφατη τοποθέτηση του Γιώργου Μπαρτζώκα σε μια συνέντευξη αλλά και τα όσα έχει αναφέρει ο Κώστας Σλούκας στους προσωπικούς του social λογαριασμούς πιθανώς αποτελούν καλύτερα ρεπορτάζ από όσα μπορούσε να γράψει κάποιος επαγγελματίας δημοσιογράφος. Προφανώς και έχουν τροφοδοτήσει τουλάχιστον στο twitter μια σειρά αντιδράσεων όπου κάθε πικραμένος λέει το μακρύ

και το κοντό του συνήθως διανθισμένο από προσωπικές προτιμήσεις. Ας μου επιτραπεί να ξεκινήσω λίγο διαφορετικά:

Έχοντας την ευχέρεια να μιλήσω στη διάρκεια της σεζόν και με τους δύο αρκετά θεωρώ ότι και οι δύο είναι ειλικρινείς. Ολη τη χρονιά κατάφεραν και αυτό είναι επιτυχία να διαβάσουν την ίδια σελίδα του βιβλίου και να παντρέψουν τις πιθανώς διαφορετικές λογικές που είχαν. Όλα αυτά είναι απολύτως θεμιτά. Αν κάποιος θεωρεί ότι υπάρχουν γκρίζες ζώνες κάνει λάθος. Εξ’ ορισμού ο ρόλος του προπονητή είναι διαφορετικός από αυτόν του παίκτη και αντίστροφα. Για αυτό υπάρχει και θα υπάρχει πάντοτε διαφορά απόψεων. Δύσκολα μπορεί κάποιος να μιλήσει για δίκιο ή άδικο.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας βίωσε την πρώτη παράξενη σχέση με ένα βετεράνο την εποχή της Μπαρτσελόνα. Οι Καταλανοί δεν θέλησαν να αποσύρουν τον Ναβάρο, ο Μπαρτζώκας δικαίως δεν πίστευε ότι ο ‘’λα μπόμπα’’ μπορούσε πια να ακολουθήσει τους ρυθμούς του σύγχρονου μπάσκετ και στο τέλος βγήκε χαμένος! Στον Ολυμπιακό είχε να διαχειριστεί την υπόθεση Σπανούλη. Πολύ πιο ιδιάζουσα από αυτή του Ναβάρο αλλά στην ουσία και πάλι με πολλές ομοιότητες. Με μια διαφορά: Ο Σπανούλης έπαιζε καλά, δούλευε σκληρά (έχει ομολογηθεί ότι δούλευε σκληρότερα από πολλούς νεότερους) αλλά στην ουσία και χωρίς να το επιδιώκει κρατούσε πίσω την ομάδα. Το είχα επισημάνει ένα βράδυ σε μια εκπομπή της Nova και για ένα διάστημα έγινα ο εχθρός του λαού! Προφανώς, και δεν έφταιγε ο ίδιος ο Σπανούλης που ήταν από τους πλέον επαγγελματίες –και σαν αθλητής και σαν χαρακτήρας- που έχω γνωρίσει όλα αυτά τα χρόνια. Όμως η αλήθεια είναι μια: Όταν ο παίκτης αποκτά την ταμπέλα του βετεράνου δεν το νιώθει και δεν σκοπεύει να κάνει μισό βήμα πίσω…Δεν έχω γνωρίσει κανένα βετεράνο που να μην θέλει να παίζει 40 λεπτά! Ακόμη και όταν φανερά τα πόδια του δεν βαστάνε. Τελικά, ο Μπαρτζώκας έκλεισε το θέμα με μια δημόσια τοποθέτηση πριν από δύο καλοκαίρια. Στην ουσία, εκείνες οι δηλώσεις του ξεκίνησαν μια σειρά γεγονότων που οδήγησαν στην εκούσια ή ακούσια αποχώρηση του Kill Bill. Δεν γινόταν όμως διαφορετικά. Η υπόθεση του Κώστα Σλούκα δεν έχει καμία σχέση με τις δύο προηγούμενες έστω και αν στο μυαλό πολλών δείχνει όμοια.

Ηλικιακά ο Σλούκας είναι σε ένα σταυροδρόμι. Στα 33 του είναι φανερό ότι έχει ακόμη πολύ και ποιοτικό μπάσκετ στα πόδια του. Όπως κάθε μεγάλος παίκτης είναι εγωιστής με την καλή έννοια του όρου. Διαφορετικά δεν θα ήταν μεγάλος παίκτης ούτε θα έφτανε στα επίπεδα που έχει φτάσει. Στον Ολυμπιακό επέστρεψε με ένα βαρύ συμβόλαιο και τη θεωρητική ταμπέλα του επόμενου ηγέτη. Ο Μπαρτζώκας προτίμησε να τον φέρνει από τον πάγκο. Τα νούμερα του Σλούκα όλη τη χρονιά που προηγήθηκε ήταν νούμερα all star στην Ευρωλίγκα. Στη λογική του Μπαρτζώκα αυτό ήταν το μάξιμουμ που μπορούσε να πάρει από τον έλληνα διεθνή γκαρντ. Στη λογική του Σλούκα μπορούσε να παίζει και παραπάνω και να κάνει καλύτερα νούμερα. Ο Σλούκας είναι ειδική περίπτωση ανθρώπου. Δεν είναι ο τυπικός σταρ που θα καθίσει πάνω στο συμβόλαιο του και θα σκεφτεί ‘’δεν τρέχει τίποτα’’. Έχει ευαισθησίες και πολλές φορές καθοδηγείται από αυτές και αρκετές φορές το συναίσθημα κυριαρχεί της λογικής του. Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν δίστασε να βάλει στην άκρη το στεγνό ή στυγνό συμφέρον του επαγγελματία που δεν μιλάει και να αφήσει έστω και έμμεσα το όποιο παράπονο του να διαφανεί σε κάποιες δηλώσεις του.

Εδώ εννοείται ότι μιλάμε πέρα από το δίπολο ‘’προπονητή-παίκτη’’ για δύο διαφορετικές και πολύ ξεχωριστές προσωπικότητες. Πέρσι, η κουβέντα που είχαν πριν ξεκινήσει η σεζόν ήταν πολύ ξεκάθαρη και από όσο ξέρω τη θεώρησαν και οι δύο ‘’πολύ έντιμη’’. Ο Μπαρτζώκας εξήγησε στον Σλούκα πως σκοπεύει να τον χρησιμοποιεί, ο Σλούκας το αποδέχθηκε και πορεύτηκαν παρέα σε μια σεζόν που μπορεί να μην έφερε στα χέρια τους το τρόπαιο της Ευρωλίγκας αλλά γενικά εξελίχθηκε πολύ καλά. Προφανώς κάτι ανάλογο θα συμβεί τώρα. Όταν θα ξεπεράσουμε το στάδιο των δημόσιων τοποθετήσεων θα φτάσουμε σε μια κατ΄ιδία συζήτηση όπως η περσινή. Και αυτή θα καθορίσει αν θα πορευτούν παρέα τα επόμενα χρόνια ή όχι. Κάτι που είναι το ίδιο εύκολο να συμβεί θεωρητικά και αύριο το πρωί αλλά το ίδιο εύκολο και να μη συμβεί ποτέ. Είναι όμως τουλάχιστον άδικο, ανεξάρτητα της όποιας εξέλιξης, να κρίνονται δημόσια με άκομψο τρόπο. Δεν το αξίζουν πρώτα από όλα ως άνθρωποι και μετά ως επαγγελματίες του μπάσκετ.