Όλοι έχουν να πιαστούν από κάτι

Η ΑΕΚ έχει την έδρα και τον ενθουσιασμό, η Μονακό την ποιότητα και το βάθος, η Μούρθια τη βολική φορεσιά του outsider, η Λούντβιχσμπουργκ την ενέργεια και το ομαδικό πνεύμα. Στο ελληνικό Final Four τα όνειρα επιτρέπονται σε όλους.

Αετός με δυο κεφάλια

Όσοι αγαπούν τη μοίρα και τα παιχνιδίσματά της, πρέπει να λατρεύουν τη φετινή εκδοχή της ΑΕΚ! Δεν είναι μόνο η χρονική συγκυρία, δηλαδή η συμπλήρωση 50 ετών από το πρώτο διασυλλογικό έπος του ελληνικού μπάσκετ. Είναι και η «θαλασσοδαρμένη» πορεία της Ένωσης μέχρι το Final Four του Μαΐου. Λες και ήθελε να φτάσει στο τέλος, υποφέροντας. Κάθε φορά που έλεγες πως το λαδάκι στο καντήλι της είχε σωθεί, έβρισκε τον τρόπο να σταθεί στα πόδια της, να σηκωθεί και να καρφώσει! Επειδή όμως τα μοιρολατρικά είναι ωραία για να περνάς ευχάριστα την ώρα σου, το ραντεβού της Παρασκευής με τη Μούρθια απαιτεί ουσία κι αφοσίωση. Το momentum, ο ρυθμός, η ψυχολογία, η ατμόσφαιρα, βοηθούν αλλά έως ένα βαθμό. Οι διακυμάνσεις της ομάδας του Σάκοτα προβληματίζουν. Αυτή τη σεζόν οι μεγάλες νίκες –μαζί με το τρόπαιο του Κυπέλλου- ήρθαν. Όπως κι οι μεγάλες ήττες. Πού θα κάτσει η μπίλια; Ο Χάρις ήταν «αφηνιασμένος» στα play-offs με μ.ο. 21 πόντους ανεβάζοντας το true shooting στο 64%. Οι διοργανωτές χρειάζονται οπωσδήποτε και την καλή βραδιά των Πάντερ και Χάντερ, ενώ ερωτηματικό συνιστά η ετοιμότητα του Σάκοτα. Είναι από τους τύπους που δεν καταλαβαίνουν και το κρύο αίμα του την κρίσιμη στιγμή θα φανεί χρήσιμο. Αυτά τα ραντεβού θέλουν μεγάλες αποφάσεις κι ο υιός Σάκοτα ξέρει από τέτοιες. Το ελληνικό στοιχείο έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την ΑΕΚ, δίνοντας πολύτιμες βοήθειες μέσα στη σεζόν. Εφόσον υστερήσει, τότε οι Κυπελλούχοι Ελλάδος θα είναι σε μειονεκτική θέση.

Επικίνδυνη η…χαλαρή Μούρθια

Το «πρέπει να φτάσεις τουλάχιστον στον τελικό» είναι κάτι που συνοδεύει την πρόθεσή σου να φιλοξενήσεις ένα Final Four, επομένως αυτό το…παντρεύτηκε η ΑΕΚ και με αυτό θα πορευθεί. Η Μούρθια και μόνο που βρίσκεται στην Αθήνα, είναι μεγάλη επιτυχία. Αυτές τις ομάδες να φοβάσαι! Παράσημα πάνω σε αυτή τη φανέλα, όσο και να ψάχνεις δεν θα βρεις. Τρίτο πιο περιορισμένο πορτοφόλι του ισπανικού πρωταθλήματος γαρ. Ωστόσο, παίκτες με παραστάσεις υπάρχουν. Όλεσον κι Αουγκούστο Λίμα οι πιο γνωστοί. Ο Σοκό –που έδειξε την ποιότητά του στα Τρίκαλα- κι ο Χάνα είναι σημεία αναφοράς. Η πρόκριση στο σπίτι της κατόχου Τενερίφης, προφανώς και ήταν season-changer, ενώ υπήρξε και συνέχεια με την Καρσίγιακα. Στα play offs η ομάδα του Ναβάρο δέχθηκε 9 πόντους λιγότερους σε σχέση με την κανονική περίοδο, κάτι που δίνει τον τόνο. Ο Αουγκούστο Λίμα επέστρεψε το Φεβρουάριο και ειδικά στα νοκ-άουτ αποτέλεσε πυλώνα. Κάτι τελευταίο. Επειδή έχουν πατηθεί πολλές λέξεις στα πληκτρολόγια για το «πλεονέκτημα έδρας» υπάρχουν δύο όψεις στο νόμισμα. Η μία που γράφει «Τενερίφη» και «κατάκτηση στο σπίτι της» το 2017. Η άλλη όμως λέει πως τις δύο τελευταίες σεζόν στη Euroleague, τρεις φορές είχαμε ανατροπή πλεονεκτήματος σε σειρά. Κι οι τρεις με «θύμα» ελληνική ομάδα. Συν τοις άλλοις, είναι πασιφανές πλέον πως στο σύγχρονο αθλητισμό η έδρα δεν μετράει τόσο πολύ.

Η Μονακό τη χάρη, η Λούντβιχσμπουργκ τον τρόπο

Οι Μονεγάσκοι σε 18 ματς έχουν γνωρίσει μόνο δύο ήττες που δεν κόστισαν, αλλά μπορούν να φτάσουν στην πηγή; Τα εν Ελλάδι μπασκετικά στερεότυπα λένε πως «γαλλική ομάδα» και «φαβορί» δεν πηγαίνουν στην ίδια πρόταση. Έστω κι αν για να είμαστε ακριβείς το Μονακό δεν αποτελεί γαλλική κτήση, αλλά η ομάδα παίζει γαλλικό μπάσκετ. Ο Μίτροβιτς παρατάσσει ένα σύνολο με ποιότητα, προσωπικότητα και βάθος. Έχει τη μεγαλύτερη παραγωγικότητα (84,7 πόντους), τις περισσότερες ασίστ, τα περισσότερα κλεψίματα, αλλά το πιο σημαντικό είναι η πολυφωνία: 5 παίκτες με διψήφια συγκομιδή και ρολίστες, οι οποίοι ανά πάσα στιγμή φορούν τον μανδύα του πρωταγωνιστή. Πάει να πει πως στην ορχήστρα, υπάρχουν αρκετά όργανα για να βγάλουν μουσική, στο ενδεχόμενο παραφωνίας κάποιου βασικού μέλους. Το δίδυμο Κούπερ-Κραφτ πιέζει τη μπάλα, κλέβει, πασάρει αφειδώς. Κοντά στα πρώτα βιολιά –Κικάνοβιτς και Ρόμπινσον- οι Έβανς, Συ και Λακόμπ. Έρχονται με φόρα από το γαλλικό πρωτάθλημα, στο οποίο προπορεύονται με έξι διαδοχικές νίκες τον Απρίλιο, άρα η ψυχολογία τους είναι σε καλό επίπεδο. Η παρουσία τους στο περσινό Final Four τους δίνει την ευχέρεια να μάθουν από το πάθημα. Το κακό για τη Roca Team είναι πως πέφτει πάνω στη Λούντβιχσμπουργκ. Ειλικρινά αυτό το γερμανοαμερικανικό μείγμα δεν παύει να εκπλήσσει. Ομάδα με Ο κεφαλαίο. Επιθετική άμυνα σε όλο το γήπεδο, εξαιρετικό passing game, αλτρουισμός στο ζενίθ, με προπονητή τον Τζον Πάτρικ που βρίσκεται στο προάστιο της Στουτγκάρδης από τις αρχές του 2013 και γνωρίζει να εκμεταλλεύεται άριστα τις αρετές της ομάδας του. Μειονέκτημα η απουσία του οδηγού που θα τραβήξει το κάρο, όταν αυτό κολλήσει. Επίσης, η full court πίεση, όταν δεν αποδίδει άμεσα, σε αφήνει εκτεθειμένο κι η Μονακό έχει τους παίκτες για να το εκμεταλλευτούν. Όπως και να έχει, αυτό το match-up έχει τεράστιο ενδιαφέρον, λόγω της διαφορετικότητας των αντιπάλων.