Ο Έλληνας ασθενής

«Δεν έχω ηλικία, αυτό που λείπει με κάνει να ζω. To μάρμαρο είμαι εγώ, τα κομμάτια είμαι εγώ, η εκποίηση, η συναλλαγή, η δωρεά, η βία, η στοργή, η προσφορά, η δόξα, το μεγαλείο, η πτώση, και ξανά η ανάταση, το σκοτάδι, η λαχτάρα, το φως είμαι εγώ… Μίλησε μου”. Σκέψεις και ερωτήματα για το νέο βιβλίο της ψυχολόγου και συγγραφέως Φωτεινής Τσαλίκογλου «Ο Έλληνας ασθενής» από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Λησμόνησε,

μωρό μου, το θάνατο. Δεν υπάρχει. Να πεθαίνεις είναι να φεύγεις για λίγο. ‘’O Έλληνας ασθενής’’

Είναι άνοιξη του 1820 σε ένα νησί του Αιγαίου ένας φτωχός Έλληνας γεωργός, ο Θεόδωρος Κεντρωτάς ανασύρει από το χωράφι το γυμνόστηθο κορμό μιας μαρμάρινης γυναίκας. Ο πυρετός των μαρμάρων απλώνεται στον τόπο του. Περιηγητές και προσκυνητές, έμποροι και αρχαιοκάπηλοι φτάνουν εδώ στην άκρη του Αιγαίου αναζητώντας τα σημάδια ενός άφθαρτου κάλλους. Ο Έλληνας γεωργός χρειάζεται χρήματα για να θρέψει τη φαμίλια του. Θα πουλήσει στους ξένους το άγαλμα και η καρδιά του θα ραγίσει.

Υπάρχει όμως ένα μυστικό. Μια άλλη κρυφή ανάγνωση της ιστορίας. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται αλλιώς ο κόσμος θα ήταν πολύ φτωχός. Ο Θεόδωρος Κεντρωτάς ερωτεύτηκε έως συντριβής την μαρμάρινη ακρωτηριασμένη γυναίκα. Μέσα στη στάνη κούρνιασε σαν μωρό, σαν βρέφος πεινασμένο στο στήθος της. Είδε το μάρμαρο να αποκτά δέρμα. Το στήθος να ζωντανεύει και να τον προσκαλεί. Είδε Φλέβες και αρτηρίες να διατρέχουν τη ζωντανεμένη σάρκα της πελώριας γυναίκας. Το μυαλό του σάλεψε από τη λαχτάρα και μια παράξενη νοσταλγία τον πλημμύρισε.

‘’Μίλησε μου’’ ικετεύει το άψυχο τεμαχισμένο κορμί, ‘’μίλησε μου’’ προστάζει, ‘’μίλησε μου΄ Η ζωή του όλη τινάζεται στον αέρα.

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr