Ο χορός του Ησαΐα και η ερυθρόλευκη υπεροχή

Ο φετινός Ολυμπιακός μας είχε συνηθίσει και ενδεχόμενα…καλομάθει στην take no prisoners λογική του. Το ολοκληρωτικό μπάσκετ των ερυθρόλευκων και στις δύο πλευρές του παρκέ δεν άφηνε πολλές ελπίδες στους αντιπάλους του και η πρώτη θέση με τα συνεπακόλουθα της ευφορίας ήρθαν ως φυσιολογικά αποτελέσματα. Οι προπονητές αλλά και η απλή εμπειρία χρόνων λέει ότι τα πλέι οφ είναι μια νέα σύντομη σεζόν 3,4 ή 5 αγώνων όπου μια κακή βραδιά μπορεί

να διαγράψει μονοκοντηλιά ότι έκανε μια ομάδα τους προηγούμενους έξι μήνες. Και η Φενέρ πλούσια σε ταλέντο και με ένα βαρύ ρόστερ μπορούσε να αποδειχθεί η τέλεια καταιγίδα. Με μια ουσιαστική διαφορά που δεν κρύβει ίχνος ασέβειας για τον Ιτούδη και τους παίκτες του. Ο φετινός Ολυμπιακός χάνει πρώτα από τον…εαυτό του και μετά από τον αντίπαλό του! Εάν και εφόσον παίξει με τα δικά του στάνταρ δύσκολα μπορεί να χάσει.

Αποδείχθηκε ακόμη και στο μέτριο πρώτο του ημίχρονο στο Game 1. Ο Ιτούδης, μετρ της τακτικής και της καλής προετοιμασίας ενός αγώνα, σκαρφίστηκε ένα ψηλό σχήμα με βαριά κορμιά, συνεχή post up και εκμετάλλευση όλων των μισ-ματς στις αλλαγές της άμυνας του Μπαρτζώκα. Με εξαίρεση τέσσερα εκρηκτικά λεπτά στα μισά της πρώτης περιόδου ο Ολυμπιακός έμοιαζε στερεμένος από ιδέες, δεν του έβγαιναν οι άμυνες και στην επίθεση είχε συμπεριφορά…ήττας: Αργή κυκλοφορία της μπάλας, έλλειψη αποστάσεων, μαρκαρισμένα σουτ, κατάχρηση ντρίμπλας. Μοιάζει περίπου…μυστήριο ότι κατάφερε να πάει στα αποδυτήρια προηγούμενος με 37-35. Αυτό το ταπεινό και ευμετάβλητο +2 νομίζω ότι βάρυνε πολύ στην ψυχολογία των αποδυτηρίων. Οι παίκτες της Φενέρ ήταν λογικό να σκεφτούν ότι ‘’παίζουμε καλά αλλά ακόμη και έτσι χάνουμε’’. Και στα απέναντι αποδυτήρια να υπάρχει η ακριβώς αντίθετη σκέψη.

Η άμυνα του Ολυμπιακού στο β΄μέρος βασίστηκε στην παρουσία και την κυριαρχία δύο παικτών: Του Μουστάφα Φαλ και του Τόμας Γουόκαπ. Ο Γάλλος έβαλε συρματόπλεγμα στο κέντρο της ρακέτας, απαγόρευσε τα ποσταρίσματα των φόργουορντ της Φενέρ και αλλοίωσε την Τουρκική επίθεση που όσο περνούσε ο χρόνος έβλεπε να απομακρύνεται από το ζωγραφιστό. Στην αρχή μερικούς πόντους, στη συνέχεια μερικά μέτρα. Μακριά από τη ρακέτα έγινε ευάλωτη στα λάθη, έκανε 9 στο δεύτερο μέρος (είχε μόνο 5 στο πρώτο) και η άμυνα που παράγει φέτος τις περισσότερες κερδισμένες μπάλες την τιμώρησε με 7 κλεψίματα. Κάπου εδώ έπιασε δουλειά ο Τόμας Γουόκαπ, ο πρώτος παίκτης μετά την εποχή του Φάνη Χριστοδούλου που μαρκάρει πέντε θέσεις και αποτελεί το απόλυτο όνειρο ενός προπονητή, όπως ο Μπαρτζώκας που του αρέσουν οι άμυνες με αλλαγές. Εάν ο Γουόκαπ δεν πάρει τέλη Μαϊου στο Κάουνας το βραβείο του καλύτερου αμυντικού της χρονιάς και ο τίτλος μείνει στα χέρια του συνήθη ύποπτου (Εντι Ταβάρες) ή έστω του εκπληκτικού Ματίας Λεσόρ θα αποτελεί κατάφωρη αδικία!

Κάπως έτσι, ξεκλείδωσε και η επίθεση. Τα τρίποντα του Αϊζάια Κάναν αποτέλεσαν μαχαιριά και απέκλεισαν κάθε σκέψη της Φενέρ να αλλάξει την τύχη της παίζοντας άμυνα. Ο Κάναν που έκανε δεύτερο μεγάλο παιχνίδι φέτος κόντρα στην ομάδα του Ιτούδη έχει φορτώσει σε τρία παιχνίδια φέτος το Τουρκικό καλάθι με 14 τρίποντα! Σουτάροντας μάλιστα με ποσοστό 70%!!! Απέναντι σε όλες τις υπόλοιπες 16 ομάδες της διοργάνωσης έχει ένα ταπεινό 31/104 τρίποντα. Και εδώ δεν πρόκειται για ευφυολόγημα ή σχήμα λόγου αν γράψει κάποιος: Ο Κάναν θα εύχεται να παίζει κάθε βράδυ με τη Φενέρ. Αν μάλιστα συνεχίσει τον τρελό χορό του έξω από τη γραμμή του τρίποντου και αύριο τότε η πιθανότητα σύμπτωσης παύει να υφίσταται.

Η καλά εδραιωμένη στατιστική των πλέι οφ από το 2008 που μπήκαν στη ζωή της διοργάνωσης δεν λέει ψέματα: Όταν ο γηπεδούχος κερδίζει το πρώτο παιχνίδι προκρίνεται σε ποσοστό 85%. Για τον Ολυμπιακό ο κίνδυνος να μπει στο μικρό κλαμπ του 15% δεν έχει εξαφανιστεί. Η Φενέρ, πιθανώς με τον Γουίλμπεκιν ετοιμοπόλεμο δεν ήρθε για τις εντυπώσεις αλλά για να κλέψει ένα παιχνίδι στο ΣΕΦ. Και αύριο πιθανώς να έχουμε ένα διαφορετικό αγώνα με διαφορετικά δεδομένα. Ο Ιτούδης θα δουλέψει, έστω και σε περιορισμένο χρόνο, πιθανώς μια νέα στρατηγική και είναι εξαιρετικό πιθανό να βασιστεί σε πιο κοντά σχήματα με μεγαλύτερη πίεση και ενδεχόμενα να δούμε για αρκετό χρόνο στην περιφέρεια τον ‘’ανακατωσούρη’’ Εντουαρντς. Οι σκεπτικιστές ήδη λένε από χθες το βράδυ ‘’και αν δεν ξαναβάλει ο Ολυμπιακός 16 τρίποντα;’’. Οι αισιόδοξοι από την άλλη ξέρουν ότι ακόμη και αν ο Ολυμπιακός δεν βάλει 16 τρίποντα έχει 100+1 διαφορετικούς τρόπους φέτος για να κερδίσει ένα αγώνα. Και θα βρει κάποιον από αυτούς για να πάει με την ασφάλεια του 2-0 στην ασιατική πλευρά της Πόλης την ερχόμενη εβδομάδα.